ദേവദത്ത 6 (വനം പുള്ള് ) [VICKEY WICK ] 194

പിന്നെ ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല… പുള്ള് പറന്നു വീണ്ടും ആഞ്ഞിലിക്കൊമ്പിൽ ഇരുന്നു. എന്നിട്ട് കാലനോട് ചോദിച്ചു.

 

 

“അങ്ങ് അയാളെ കൊണ്ട് പോകാൻ വന്നതാണല്ലേ? ”

 

 

“ഉവ്വ്, എന്തെന്നറിയില്ല, ആ ആത്മാവിനു വരാൻ ഒരു മടി. ഞാൻ കയറിട്ടു പിടിച്ചിട്ട് കൂടി കിട്ടിയില്ല. ഒടുവിൽ ഇവിടെ വന്നു ഇരിപ്പു തുടങ്ങി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയില്ല. ഉടനെ തിരികെ പോകേണ്ടതാണ്… ”

 

 

“ഞാൻ സഹായിക്കാം. ”

 

 

“ഉവ്വോ, വലിയ ഉപകാരം… ”

 

 

“പ്രത്യുപകാരം നന്ദി ആയിട്ട് വേണ്ട പ്രഭോ. എന്നെ പക്ഷികൾക്കൊന്നും തീരെ വിലയില്ല. അതിനു ഒരു പരിഹാരം കണ്ടാൽ മതി. ”

 

 

“ശരി, എല്ലാത്തിനും വഴിയുണ്ടാക്കാം. ആദ്യം ഇതൊന്നു പരിഹരിക്ക്. എനിക്ക് ഇനി തീരെ സമയം ഇല്ല. ”

 

 

“ശരി പ്രഭോ… ”

 

 

ഇതും പറഞ്ഞ് പുള്ള് വീണ്ടും കാർന്നൊരിരിക്കുന്ന തിണ്ണയോടു ചേർന്ന മരത്തിൽ ചെന്നിരുന്നു. അയാളുടെ കണ്ണുകൾ പതിയെ തൂങ്ങി വരുന്നത് കണ്ട് പുള്ള് അയാളുടെ പിന്നിൽ ചെന്നിരുന്നു. എന്നിട്ട് തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്തപ്പോൾ കനത്തിൽ ഒന്ന് മൂളി.

 

 

“ഉം… ”

 

 

ഇത്തവണ കാർന്നൊരു ശെരിക്കും ഞെട്ടി. ശ്വാസം നിർത്താതെ എടുക്കുകയും വിടുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് നെഞ്ച് തടവി. കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു വന്നു. തിമിരം വന്നിരുന്ന കണ്ണിന്റെ കാഴ്ച്ച, കണ്ണുനീര് നിറഞ്ഞു കൂടുതൽ മങ്ങി. പക്ഷെ പുള്ള് വിടാൻ ഭാവം ഇല്ല. അത് പറന്നു മുന്നിലേക്ക്‌ ചെന്ന് ചിറക്കിട്ടടിക്കുകയും മാന്താൻ നോക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതൊന്നും തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാർന്നോര് കണ്ണും വായും മിഴിച്ചു അലറി. ശ്വാസം എടുക്കാൻ കൂടുതൽ പാടുപെട്ടു.