ദി ഡാർക്ക് ഹവർ 14 {Rambo} 1817

ഫോണിൽ സംസാരിച്ചശേഷം… അയാൾ വേഗം കാറിൽ കയറിയിരുന്നു..

“”വണ്ടി വരുമ്പോഴേക്കും… ഇവനെ അകത്താക്കണം…””
കുപ്പിയിലേക്ക് നോക്കി അയാൾ സ്വയം പറഞ്ഞു..

അതിലെ അവസാന തുള്ളിയും അകത്താക്കിയ ശേഷം.. അത് റോഡിലേക്കെറിഞ്ഞുപൊട്ടിച്ച ശേഷം.. സീറ്റ് അൽപ്പം ചരിച്ചിട്ട്… അയാൾ അവിടെ കിടന്നു…

പതിയെ…തന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക്..
ഉറക്കം ഇരച്ചെത്തി….

പുറത്ത്… ചെറിയ ചാറ്റൽമഴ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു…
എങ്ങും വന്യമായ നിശബ്ദത..!!

നേടുനീളെ കിടക്കുന്ന റോഡിന്റെ ഒത്തനടുക്കായി.. ആ കാറും… അതിൽ പാപച്ചനും..!!

പൊടുന്നനെ… അവിടം മഴ നിലച്ചു..!!

ഈർപ്പം നിലനിന്നിരുന്ന റോഡിൽ… പതിയെ ഉറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു….

അത്… മെല്ലെ മെല്ലെ… അയാളുടെ കാറിന്റെ ടയറുകളെയും മൂടി…

കൊടുംതണുപ്പിൽ… ആ പ്രദേശമാകെ നിമിഷനേരം കൊണ്ട്… തണുത്തുറഞ്ഞ രീതിയിലായ് മാറി…!!

റോഡും…മരങ്ങളും.. പുൽത്തകിടികളും..
മഞ്ഞിൽ മൂടപ്പെട്ടു…!!

കൊടും തണുപ്പനുഭവപ്പെട്ടതോടെ.. പാപച്ചനും.. പതിയെ ഉറക്കത്തില്നിന്നുമെഴുനേറ്റു..

“”ഇതെന്നാ മൈ***

ഒടുക്കത്തെ തണുപ്പ്…!!!

ഈ നേരത്ത് വള്ളവളുടേയും ചൂടേറ്റ് കിടക്കേണ്ടതാ…മൈ**””

വേഗം കാറിന്റെ മിറർ ഉയർത്താൻ നോക്കിയെങ്കിലും… തണുത്തുറഞ്ഞതിനാൽ അയാൾക്കതിന് സാധിച്ചതുമില്ല..!!

ചന്ദ്രന്റെ നേരിയ പ്രകാശം… അവിടെങ്ങും പരന്നിരുന്നു..

എങ്കിലും…ചുറ്റുമെന്ത് നടക്കുന്നെന്നുപോലും അയാൾക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല..!!

അയാൾ വേഗം ഒരു സിഗററ്റെടുത് ചുണ്ടിൽ വച്ചശേഷം ലൈറ്റർ തപ്പിത്തുടങ്ങി..