ദക്ഷാർജ്ജുനം 10 [Smera lakshmi] 301

ദേവൻ ലച്ചുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

“ദേവൻ പറയുന്നത് കേട്ടുനിന്ന ലച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.”

 

“ദേവേട്ടാ…. ഏട്ടനെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്?”

 

“എന്റെ നന്ദേട്ടനല്ലാതെ വേറെ ഒരാളും എന്റെ ലൈഫിൽ ഉണ്ടാകില്ലെന്നറിയാല്ലോ?

എന്നിട്ടും എല്ലാമറിയുന്ന ഏട്ടനെങ്ങനെ എന്നോടിത് പറയാൻ തോന്നി.”

 

“ലച്ചു ദേവന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചുലച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു.”

 

അപ്പോഴേക്കും വീണയും ദേവുവും അങ്ങോട്ടെത്തി.

 

ലച്ചു കരയുന്നത് കണ്ട സൂര്യൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വീണയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി ചെന്നു.

 

വീണ വേഗം അവനെ വാരിയെടുത്തു.

 

“ദേവാ….എന്തിനാ ഇവിടെ ഇത്ര ബഹളം?

ദേവൻ പൊയ്ക്കോളൂ…. ടൈം ആകുമ്പോൾ വിളിച്ചാൽ മതി.

ഞങ്ങൾ ലച്ചുവിനെ ഒരുക്കി കൊണ്ടുവരാം.”

 

വീണ പറഞ്ഞു.

 

“ഏട്ടത്തി പറയുന്നത് കേട്ട് ലച്ചു മുഖംപൊത്തി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് തറയിലിരുന്നു.”

 

“അതുകണ്ട് ദേവന് വിഷമമായി.

എല്ലാം പറഞ്ഞാലോ എന്നവൻ ഒരു നിമിഷം ഓർത്തു,പിന്നെ വേണ്ടെന്നു വച്ചു.”

 

എങ്കിൽ ശരി,ഞാൻ പോയേക്കാം.

 

“.പിന്നെ അവൾക്കു വേണ്ടതെല്ലാം റൂമിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്,അതെടുത്തോളൂ.”

 

അതുംപറഞ്ഞ് ദേവൻ ഇറങ്ങി പോയി.

 

അപ്പോഴേക്കും ദേവു ഓടിവന്ന് ലച്ചുവിനെ പിടിച്ച് ബെഡിലേക്കിരുത്തി.

 

‘എന്റെ ലച്ചു….എന്തായിത്?”

 

“അവർ വന്നു കണ്ടു പൊയ്ക്കോട്ടെ.

കണ്ടെന്നും വെച്ച് നിന്നെ ഇപ്പോൾ തന്നെ കല്യാണം കഴിച്ചു കൊടുക്കുന്നൊന്നുമില്ല മോളെ.”

 

“നീയും ആനന്ദും ഇഷ്ടമാണെന്ന് ഇവിടെ എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ പിന്നെന്താ.”

 

“നല്ല സുന്ദരിയായി നമുക്ക് താഴോട്ട് പോകാം.

ദേവു ലച്ചുവിന്റെ മുഖം തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.”

 

അപ്പോഴേക്കും വീണ അവൾക്ക് ഡ്രെസ്സും ഓർണമെൻസും എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു.

 

“ഒന്നും മിണ്ടാതെ ലച്ചു അവർക്ക് വിധേയയായി നിന്നുകൊടുത്തു.”