ഡെറിക് എബ്രഹാം 13 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 188

” അവരില്ലാതെ ഞാനെങ്ങനെയാണ് നിൽക്കുക , ഞാനില്ലാതെ അവരെങ്ങനെയാ നിൽക്കുക….
ഇമ്മാതിരി സംസാരം ആദ്യം നിർത്ത്…
നിനക്ക് മാത്രമാണ് അവരുടെ കാര്യത്തിൽ കരുതലെന്ന് വിചാരിക്കരുത്….
എനിക്കും അവിടെ ആൾക്കാരുണ്ട്…. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അത്രയും സേഫ് ആയ സ്ഥലം നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി എനിക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞതും…
ചെന്നൈയിലെ അവരുടെ സുരക്ഷ എന്റെ കൈകളിൽ ഭദ്രമായിരിക്കും…അതെന്റെ ഉറപ്പ്…
പിന്നേ ,അവർക്ക് ഈ അവസ്ഥയിൽ ജീവിക്കാൻ പറ്റുന്നതിൽ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായിട്ടുള്ള സ്ഥലം മാമിയുടെ വീടാണെന്നുള്ളതിന് നിനക്ക് വല്ല തർക്കവുമുണ്ടോ…? ”

“അതില്ല..”

“എന്നാൽ അവർ നാളെ അങ്ങോട്ട് പോകും… മൗനം കൊണ്ട് പോലും നീ അവരെ എതിർക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്..
പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായല്ലോ..അല്ലേ…? ”

“ഹ്മ്മ്….”

“നീ കുറച്ചു കൂടി പ്രാക്ടിക്കലായി ചിന്തിച്ചാൽ മനസ്സിലാകും… ഞാൻ ഈ ചെയ്യുന്നതാണ് ശരിയെന്ന്….
പിന്നെ, ആ വീടിനെപ്പോഴും മഫ്തയിൽ പോലീസ് കാവലുമുണ്ടാകും.. അവർ പോലുമറിയാതെ….
അത് കൊണ്ട് നീ അവരെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ച് ഇവിടുന്ന് വേവലാതിപ്പെടേണ്ട…
ട്രെയിനിങ്ങിൽ മാത്രമായിരിക്കണം നിന്റെ ശ്രദ്ധ….”

അങ്കിളിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് ആദിയിൽ നിന്ന് മറുപടിയൊന്നും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല….

“ആദീ… നീ കേൾക്കുന്നുണ്ടോ….? ”

“ഹാ…. കേൾക്കുന്നുണ്ട്…”

‘മോനേ…. ഒരു പോലീസുകാരൻ എന്ന് പറയുന്നത് വീടിന്റെയല്ല…
നാടിന്റെ കാവൽക്കാരനാണ്…
അതിനിടയിൽ കുടുംബം വേണ്ടെന്നല്ല…
വേണം..
പക്ഷേ, അത് വെറും കുടുംബം മാത്രമായി ഒതുങ്ങിപ്പോകരുത്…