ഡെറിക് എബ്രഹാം 13 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 188

“ഹലോ ഫ്രണ്ട്‌സ്… ഞാൻ ഡെറിക് എബ്രഹാം….”

എല്ലാവരും ഒരേ സ്വരത്തിൽ ഡെറിക്കിനെ സ്വാഗതം ചെയ്തു….

ഇതൊക്കെ കണ്ടു നിന്ന CM ഇരുന്നിടത്ത് നിന്ന് എണീറ്റ് കൊണ്ട് ഡെറിക്കിന്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു….മെല്ലെ അവന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു…..

“ഡെറിക്….ഇതാ…. ഇന്ന് മുതൽ ഇവിടെ നിന്ന് നമ്മളുടെ മിഷൻ തുടങ്ങുകയാണ്… ഓപ്പറേഷൻ സ്റ്റീഫൻ….അത് മാത്രമായിരിക്കണം ഇനി നമ്മുടെ മുന്നിലുള്ള ലക്ഷ്യം…
നമ്മുടെ മാത്രമല്ല , അനുപമയുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടായ ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യവും ഇത് മാത്രമായിരുന്നുവെന്നുള്ള ഓർമ നിനക്കെന്നും വേണം..
പിന്നെ ,നിന്റെ കൂടെയുള്ള ഇവരോരുത്തരും അവരുടെ ജോലിയിൽ ആത്മാർത്ഥതയുള്ളവരാണ്, കഴിവുള്ളവരാണ്, എല്ലാറ്റിനുപരി എന്റെ വിശ്വസ്തരാണ്…
അത് പോലെ തന്നെ നിന്റെ സമപ്രായക്കാരുമാണ്…അത് കൊണ്ട് തന്നെ നിങ്ങൾക്ക് നാല് പേർക്കും ഈയൊരു മിഷനിൽ ഒരുമയോടെ പലതും ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമെന്ന് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്…
പരസ്പര സഹകരണത്തോട് കൂടി മുന്നോട്ട് പോകണം…
ഞാൻ അനൗദ്യോഗികമായാണ് ഇവിടെയെത്തിയത്…. എന്റെ ഭാര്യയ്ക്ക് പോലുമറിയില്ല ഞാൻ ചെന്നൈയിലെത്തിയത്…..അത് കൊണ്ട് ഇപ്പോൾ തന്നെ തിരിച്ചു പോകുകയാണ്….
നാല് പേർക്കും എല്ലാ വിധ ആശംസകളും നേരുന്നു….”

“ഒരുപാട് നന്ദി സാർ…
ഈ തന്ന ആശംസകൾക്ക്‌ മാത്രമല്ല… എന്നെ ഇവിടം വരെയെത്തിച്ചതിന്..സ്വന്തം കുടുംബാംഗം പോലെ എന്നെ സഹിച്ചതിന്…. എന്നെ മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയിലേക്ക് നയിച്ചതിന്…
സാറിന്റെ ആരുമല്ലാഞ്ഞിട്ടും എല്ലാമെല്ലാമായി കണ്ടതിന് ”

“അങ്ങനെയൊന്നും എന്നെ മഹാനാക്കല്ലടോ…. എന്റെ മകൻ തന്നെയല്ലേ നീയും…അനുപമയെ പോലെ…
അല്ലെടോ മധൂ.. ”

മധുവങ്കിൾ പുഞ്ചിരിച്ചു…..അദേഹത്തിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…

” എന്നാൽ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുകയാണ്… ഇവിടുത്തെ എല്ലാ കാര്യത്തിനും കമ്മീഷണർ ജയന്ത് മുരളിയെ നിങ്ങൾക്ക് സമീപിക്കാം… അദ്ദേഹം എല്ലാ സഹായങ്ങൾക്കും കൂടെയുണ്ടാകും… മധുവിന്റ സുഹൃത്ത് കൂടിയാണ് അദ്ദേഹം… പാതി മലയാളിയും കൂടിയാണ്..”

“അറിയാം സാർ… ഇപ്പോൾ പരിചയപ്പെട്ടതേയുള്ളൂ….”

“ഓഹ്…
എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ കാര്യം നടക്കട്ടെ…. ഒരിക്കൽ കൂടി എല്ലാ വിധ ആശംസകളും…
മധൂ…വാടോ….നമുക്ക് നീങ്ങാം…”