മൈതാനത്ത് സർക്കസ്സ് തുടങ്ങി. ആളുകളെ കോരിത്തരിപ്പിക്കുന്ന കമന്റെറിയുടെ ശബ്ദം കാതുകളിൽ തുളച്ചു കയറുന്നതു പോലെ ശികയ്ക്കു തോന്നി.
“വാ നമ്മുക്കിവിടുന്നു മാറിയിരിക്കാം. “
ശിക ദീപികയ്ക്കൊപ്പം ആളൊഴിഞ്ഞ മരത്തണലിൽ ഇരുന്നു.
മുന്നിൽ അലയടിക്കുന്ന കടലലകൾ!
കാറ്റിൽ പാറികളിക്കുന്നതന്റെ മുടി മാടിയൊതുക്കി ശിക ദീപികയേ നോക്കി.
തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവൾ റോഡിൽപോവുന്ന വണ്ടികളുടെ എണ്ണം എടുക്കുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു .
കാർമേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും സഞ്ചരിക്കുന്ന സൂര്യൻ ആഴകടലിൽമറയാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്നു.
ജീവിതത്തിലെ തിരക്കുകൂടിയഓട്ടത്തിനിടയ്ക്കു ബാല്യത്തേ തിരഞ്ഞു പോവണമെന്നുണ്ട്
എന്നാൽ !. എവിടെയോ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട – തൊക്കെയും എനി തിരിച്ച് കിട്ടുമോ ? അറിയില്ല !
“മേലെ വാരത്തെയ്ക്ക് നമ്മുക്കൊന്നു പോയാലോ ?”
ദീപിക തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ചോദ്യം കേട്ടിട്ട് അവൾതന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കി നിന്നു.
ഓർമ്മകളുറങ്ങുന്ന മണ്ണാണത് .
“മേലെ വാരം “തറവാട്, കുളം, മൂവണ്ടൻ മാമ്പഴം,
കാവ് , ഉത്സവം ഇങ്ങനെ പോണു…. ഓർമ്മകളുടെ താളുകൾമറിച്ചുനോക്കിയാൽ ചിതലരിക്കാത്ത ചില ചിത്രങ്ങൾ ഇന്നും മനസിന്റെ താളുകളിൽ മായതെകിടപ്പുണ്ട്.
ഓർത്തെടുക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും മറക്കാൻ കഴിയാത്തത് ആ കണ്ണുകളാണ്.
കരിനീല കണ്ണുകളുള്ള വാര്യസാരുകുട്ടി
തന്റെ കളി കൂട്ടുക്കാരി .
ആർക്കും അസൂയാ തോന്നിക്കുന്ന ആ സൗഹൃദം
പിന്നെ എങ്ങനെ മുറിഞ്ഞു പോയി.
ഇല്ല
സൂപ്പർ
തുടർന്ന് എഴുതൂ
♥️♥️♥️
അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.
മനോഹരമായ എഴുത്ത്. വീണ്ടും തുടരുക.
❤️❤️❤️
എഴുതിയത് അത്രയും നന്നായിരിക്കുന്നു
ഒരുപാടു അക്ഷരതെറ്റുകള്‍ ആയാല്‍ സ്വഭാവികമായ വായനനുഭവത്തെ കുറക്കും
പബ്ലിഷ് ചെയ്യുന്നതിന് മുന്നേ ഒരുവട്ടം കൂടെ വായിച്ചു വേണ്ടുംവണ്ണമുള്ള തിരുത്തലുകള്‍ കൂടെ ചെയ്താല്‍ നന്നായിരിക്കും എന്നൊരു കുഞ്ഞഭിപ്രായം പങ്കുവെക്കുന്നു
തുടക്കം നന്നായിട്ടുണ്ട്.❣️
ഇടയ്ക്ക് അക്ഷരത്തെറ്റുകൾ കാണുന്നുണ്ട് കുറച്ചേ ഉള്ളൂ കേട്ടോ.
എന്നാലും ഓരോ വരികളും നന്നായി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്
കഥ തുടരണം അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു♥️♥️
?