—— ഗ്രാമിണി – നിയോഗം —–4 അവസാന ഭാഗം [Santhosh Nair] 1002

അവർ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.  “ഇതു നമ്മുടെ നിയോഗം അല്ല, ദേവി അരുളിച്ചെയ്ത നമ്മുടെ കർത്തവ്യം ആണ്.” ദേവൻ പറഞ്ഞു.

“സർവ്വമംഗള മംഗല്യേ ശിവേ സർവാർത്ഥ സാധികേ

ശരണ്യേ ത്രയംബികേ ഗൗരീ നാരായണി നമോസ്തുതേ”

എന്നുള്ള ദേവീ മാഹാത്മ്യ മന്ത്രം ചൊല്ലി സാക്ഷാൽ മഹേശ്വര പത്നിയെ സ്തുതിച്ച ശേഷം അവർ പുറപ്പെട്ടു.

ദേവനും ഗ്രാമിണിയും നന്നേ ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്നു മനസ്സിലായ വിരോചന കാമാസുരനോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.  ഉടനെ കാമാസുരൻ അടുത്ത് കണ്ട ഒരു വന്മരത്തിന്റെ ഒരു പരന്ന ചില്ല ഒടിച്ചെടുത്തു തന്റെ തോളിൽ വെച്ചു. നീളമുള്ള ആ ചില്ലയുടെ ഒരു അറ്റത്തു ഗ്രാമിണിയും മറ്റേയറ്റത്തു ദേവനും ഇരുന്നു.  വിരോചന തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ കഴുത്തിൽ ഇരുന്നു.  (ഭാര്യമാർ എപ്പോഴും കഴുത്തിൽ ഇരിക്കാൻ മിടുക്കികൾ ആണെന്നല്ലേ വെയ്പ്പ്).

ഒരു മത്തഗജം ആട്ടിൻ കുട്ടികളെ തോളിൽ കൊണ്ടുപോകുന്നതുപോലെ മൂന്നുപേരെയും ചുമന്നുകൊണ്ട്  ആ കരുത്തൻ മല കയറാൻ തുടങ്ങി.  ദേവീ സ്തുതികളോടെ അവർ നാലുപേരും തങ്ങളുടെ നിയോഗം തേടി മുൻപോട്ടു പോകുന്നു.

വൃകാസുരനും മീശഭൈരവനും —— ഗുഹയിൽ

ഈ സമയം വൃകാസുരനും മീശഭൈരവനും ഗുഹക്കുള്ളിൽ കടന്നു ഉള്ളിലുള്ള സാധനങ്ങൾ എടുത്തു കൊണ്ടുവരാൻ  തുടങ്ങി.  അപ്പോഴാണ് ആ കാഴ്ച കണ്ടത്.  കാമാസുരൻ പൂജിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന മൂർത്തീ വിഗ്രഹം, വിളക്കുകൾ, പൂജക്കായി വെച്ചിരുന്ന ദ്രവ്യങ്ങൾ അവയൊന്നും അവിടെ കാണാനില്ല.  ആ സ്ഥലത്തൊരു വലിയൊരു കുഴിരൂപപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

മാത്രവുമല്ല, അകത്തുണ്ടായിരുന്ന ശയനോപകാരണങ്ങൾ, പാത്രങ്ങൾ, വസ്ത്രങ്ങൾ  ചാരമായിക്കിടക്കുന്നു.  അകത്തുണ്ടായിരുന്ന അരി ഗോതമ്പ് ധാന്യങ്ങൾ തേൻ നെയ്യ് മുതലായവ ഒരു കേടും കൂടാതെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.  അവർ രണ്ടുപേരും കൂടി വേഗം ആ ഭക്ഷ്യ വസ്തുക്കൾ എടുത്തുകൊണ്ടു വന്നു തങ്ങളുടെ യജമാനൻ പറഞ്ഞതുപോലെ ആ മൈതാനത്തിൽ വെച്ചു.

മറ്റു ചില ഓലക്കെട്ടുകൾ കൂടി എടുക്കാനായി വീണ്ടും ഗുഹയുടെ കവാദത്തിലേക്കു പുറപ്പെട്ട അവർക്കു മുന്നിൽ പെട്ടെന്ന് ആ ഗുഹ ഇടിഞ്ഞു വീണു.  പെട്ടെന്നവിടെ ഒരു അഗ്നികുണ്ഡം രൂപപ്പെട്ടു.  ആ ചൂടിൽ ആ ഗുഹയും അതെ ചുറ്റിയുള്ള അനുബന്ധ ഭാഗങ്ങളും കത്തിയെരിഞ്ഞു ഒരു കൂന ചാരം രൂപപ്പെട്ടു.

അവരെ വീണ്ടും അത്ഭുത പരതന്ത്രരാക്കിക്കൊണ്ട് അവിടെ ഒരു ചെറിയ കുളം രൂപപ്പെട്ടു.  പണ്ടൊരു ഗുഹ ഉണ്ടായിരുന്നതിന്റെ ഒരു ലക്ഷണവും  ഇപ്പോഴില്ല.

തങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ നടന്നതെല്ലാം സത്യമോ മിഥ്യയോ എന്നു രണ്ടുപേരും അതിശയിച്ചു നിന്നു.

തിരികെ നടന്നു ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ ഇരുന്ന സ്ഥലത്തേക്കു പോയ അവർ കണ്ടത് മറ്റൊരു കാഴ്ചയായിരുന്നു.

നേരത്തെ ബലികൊടുക്കാൻ കൊണ്ട് വന്നു നിർത്തിയ ആടുകളും കോഴികളും അവിടെ നിന്നു ആ ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ കഴിച്ചു വിശപ്പടക്കുന്നു.  കൂടാതെ ചില മാനുകളും മുയലുകളും പക്ഷികളും അവിടെയുണ്ട്.

ഇതു വരെ തോന്നാത്ത ഒരു മൃദുല വികാരം, ഒരു കൗതുകം അവർക്കു  തോന്നി. ഈ ജീവികൾക്കൊക്കെ ഇത്ര ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നോ? തങ്ങൾ എത്ര മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും കൊന്നു തിന്നിരിക്കുന്നു.  ഒരിക്കലും ഈ ഓമനത്തം തോന്നിയിട്ടില്ല.  എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലോർത്തുകൊണ്ടു അവർ ആ ജന്തുക്കളെ നോക്കി നിന്നു.

 നിയോഗം —- കാമ വിക്രമാദിത്യൻ — വിരോചന — ദേവൻ — ഗ്രാമിണി