—— ഗ്രാമിണി – നിയോഗം —–4 അവസാന ഭാഗം [Santhosh Nair] 1002

അന്തരീക്ഷത്തിൽ മഞ്ഞൾ പാരിജാതം മറ്റും ചില സുഗന്ധ ദ്രവ്യങ്ങളുടെ ഗന്ധം ഉയർന്നു.  ആകാശത്തുള്ള സൂര്യന് പെട്ടെന്ന് വെളിച്ചം പതിന്മടങ്ങു വർധിച്ചത് പോലെ.  തലയുയർത്തിനോക്കിയ കാമാസുരൻ ബോധമറ്റു നിലം പതിച്ചു.

പെട്ടെന്ന് അതി ശക്തമായി മഴ പെയ്തു.  അതി ഘോരമായ മിന്നലും ഇടിവെട്ടും.  കാമാസുരൻ തയാറാക്കിയ അഗ്നികുണ്ഡങ്ങളും പന്തങ്ങളും അണഞ്ഞു.  വാസസ്ഥലമായ ഗുഹ തകർന്നു തരിപ്പണമാക്കാനെന്നോണം കാറ്റും മഴയും അതിനുള്ളിലേക്ക്   അതി ശക്തമായി അടിച്ചു കയറി.  അകത്തു ആലസ്യത്തിലകപ്പെട്ടു കിടന്ന കാമാസുരന്റെ ഭാര്യ ജീവനും കൊണ്ട് വെളിയിലേക്കോടി വന്നു.  ഓടി വെളിയിൽ വന്ന അവൾ ബോധമറ്റു കാമാസുരന്റെ അരികിൽ വീണു ചലനമറ്റു കിടന്നു.

പെട്ടെന്നു കാറ്റും മഴയും നിന്നു. തറയിൽ അശേഷം ജലമയം ഇല്ല.

സൂര്യൻ മേഘപാളികൾക്കിടയിൽനിന്നും വെളിയിൽ വന്നു എത്തിനോക്കി .പുഞ്ചിരി തൂകി.

എവിടെനിന്നൊക്കെയോ മാനുകളും മുയലുകളും ചെറിയ അണ്ണാറക്കണ്ണന്മാരും ഓടി വന്നു അവിടവിടെ ചിതറിക്കിടന്ന അരിയും മറ്റു ഭക്ഷണ സാധനങ്ങളും കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.  ഉറുമ്പുകൂട്ടം വന്നു അരിമണികളും ഗോതമ്പുമണികളും പെറുക്കി അവരുടെ മാളങ്ങളിലേക്കു കൊണ്ടുപോകാൻ തിരക്കു കൂട്ടി.  ചില കുരുവികളും മറ്റും വന്നു തറയിൽ കിടന്ന തേനും മറ്റു മധുര പാനീയങ്ങളും കൊതിക്കുടിക്കുന്നുണ്ട്.

അത്രയും നേരം ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രകൃതിയല്ല, ഇപ്പോൾ.   ആകെ മൊത്തം ഒരു സന്തോഷം, ചുറ്റിലും ഊർജസ്വലത.

മുഖത്ത് ചില മരുന്നുകളുടെ ഗന്ധമുള്ള ജലം വീണതറിഞ്ഞ കാമാസുരനും ഭാര്യയും മയക്കം വിട്ടുണർന്നു. കണ്ണ് തുറന്നു  നോക്കുമ്പോൾ ജടാവത്കലധാരിയായ  ഒരു വൃദ്ധ താപസൻ. പെട്ടെന്നെഴുനേറ്റ അവർ രണ്ടുപേരും ആ താപസന്റെ കാലുകളിൽ ^^നമസ്കാരം ചെയ്തു.

(^^ സ്ത്രീകൾ പഞ്ചാംഗ നമസ്കാരവും ആണുങ്ങൾ സാഷ്ടാംഗ നമസ്കാരവും ചെയ്യണം എന്ന് ശാസ്ത്രങ്ങൾ.  സ്ത്രീകളുടെ ശരീര ഭാഗങ്ങൾ സന്താനോത്പാദനം, ഭക്ഷണം (പാൽ) കൊടുക്കൽ ഇവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതിനാൽ തറയിൽ അമരേണ്ട എന്നൊരു ശാസ്ത്ര മതം.)

“ദീർഘായുഷ്മാൻ ഭാവാഹ്‌, ദീർഘ സുമംഗലി ഭാവാഹ്‌, മംഗളം ഭവന്തു” എന്ന് രണ്ടു പേരെയും ആശീർവദിച്ചു ശേഷം ആ താപസൻ പറഞ്ഞു “എഴുനേല്ക്കൂ കാമ വിക്രമാദിത്യ വർമ്മ”.

ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റ കാമാസുരൻ പൊട്ടി ക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വീണ്ടും ആ പാദങ്ങളിലേക്കു വീണു.  അവനെ എടുത്തു നെഞ്ചോടു ചേർത്തുകൊണ്ട് താപസൻ പറഞ്ഞു “നിന്റെ നിയോഗം ഇനിയാണ്”

“എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം ഗുരുദേവാ, അങ്ങയെ വഞ്ചിച്ചു പോന്നതില്പിന്നെ എന്തൊക്കെയാ ചെയ്തെന്നു  കൂടി അടിയനറിയില്ല. എന്നെ രക്ഷിക്കൂ, എന്നോടു ക്ഷമിക്കൂ”

“നിന്റെ വിഷമം എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നു മകനെ, നീ ഒരിക്കലും തെറ്റുകാരൻ ആണെന്ന് ഞാൻ  പറയില്ല.നിന്റെ സാഹചര്യങ്ങൾ നിന്നെ ഇങ്ങനെയാക്കി.  എന്തായാലും ഇത്ര വലിയ ബലി നടത്താൻ പോയതാണ്, അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചതാണ് വലിയ തെറ്റ്.”

“എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ” എന്ന് വീണ്ടും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ അദ്ദേഹത്തെ പുണർന്നു.

“നീ പോന്നതിൽ പിന്നെ എന്റെ ഒരു ദൃഷ്ടി ഇപ്പോഴും നിന്റെ മേലുണ്ടായിരുന്നു. നിന്റെ മാർഗം എന്തായാലും നീ ലക്ഷ്യത്തെ അടയാതെ അടങ്ങില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.  പക്ഷെ ഇപ്പോൾ നീ നിന്റെ ശത്രുവായി കരുതുന്ന ദേവനെതിരെയും ഗ്രാമിനിക്കെതിരെയും നിനക്ക് പോരാടി ജയിക്കാൻ  ആവില്ല.  ഗ്രാമിണിക്കും നിന്റെ ഭാര്യയ്ക്കും സ്വാമിനിയായ ആ മഹാദേവിയുടെ  ദൗത്യം ആണ് ദേവനിൽ നിക്ഷിപ്തം. ആ താളിയോലകൾ ഉജ്ജയിനിൽ നാളെ മധ്യാഹ്നത്തിന് എത്തിച്ചേരണം.  അതിനു നീ സഹായിക്കണം.”

“ഗുരുദേവാ, ഞാൻ. ഈ ദുഷ്ടനായ ഞാൻ”  കാമാസുരന്റെ കൺഠം ഇടറി.

“ദുഷ്ടനോ, നീ ദുഷ്ടനാണെന്നാരു പറഞ്ഞു? നീ നല്ലവനാണ്. ചില താന്ത്രീക വിദ്യകൾ അനുഷ്ടിച്ചു മനസ്സിൽ ശാരീരിക ലൗകിക മോഹങ്ങൾ വളർത്തിയെന്ന തെറ്റേ നീ ചെയ്തുള്ളൂ.  അതിൽ നിന്നും സാക്ഷാൽ മഹാദേവി തന്നെ ഇടപെട്ടു നിന്നെ രക്ഷിച്ചു. ഇപ്പോൾ നീ അറിയാതെ ചെയ്ത ലക്ഷ ഭോജനവും നിന്നെ ഇത് വരെ ചെയ്ത എല്ലാ പാപങ്ങളിൽ നിന്നും  മോചിപ്പിച്ചു.”