കാലവർഷം [ചെമ്പരത്തി ] 211

പക്ഷെ നിനക്ക് തരാൻ നിർമലമായൊരു മനസ്സോ ശരീരമോ എന്നിലില്ല……. പിച്ചവയ്ക്കുന്ന കാലുകളും, ആരൊക്കയോ കടിച്ച് തുപ്പിയ മാംസവും അല്ലാതെ  ……. നീയൊരിക്കലും മറ്റൊരാളുടെ എച്ചിലിന് അവകാശി ആകരുത്…..

 

നീയറിഞ്ഞാൽ എനിക്കിതിന് കഴിയില്ല…. അതിനാൽ ആണ് നീയില്ലാത്ത ഈ സമയത്തു, നീയില്ലാത്ത ഒരു ലോകത്തേക്ക് ഞാൻ പോകുന്നത്……

ഇനിയെപ്പോഴെങ്കിലും ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം എനിക്ക് തിരികെ കിട്ടിയാൽ,അന്ന് അത് നിന്നോടൊപ്പം അല്ലാതെ ആവരുതേ എന്ന് ഞാൻ എന്റെ അവസാന ശ്വാസത്തിലും പ്രാർത്ഥിക്കും………”

 

 

എന്ന്…..

 

‘ ഒരിക്കൽ നിന്റെ ആരൊക്കയോ ആയിരുന്നവൾ ‘

 

വായിച്ചു തീർന്ന അയാളുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ആ കടലാസ് കഷ്ണം ഊർന്നു പോയി… അത് നിലത്തെ സ്പർശിക്കുന്നതിനു മുൻപേ അയാളും നിലം തൊട്ടിരുന്നു….ആ ശരീരത്തിന് കൂട്ടായി പാതി ഒഴിഞ്ഞ കഷായത്തിന്റെയും, കുഴമ്പിന്റെയും കുപ്പികളും താഴെ വീണു പൊട്ടിച്ചിതറി…..

 

അവസാനം തെക്കെത്തൊടിയിലെ മണ്ണിനടിയിൽ അവൾ ഉറങ്ങുമ്പോൾ ആ കുഴിമാടത്തിനരികിൽ അയാൾ കാവലുണ്ടായിരുന്നു….. കൂട്ടിനെന്നോണം ശമനമില്ലാതെ അലറികരഞ്ഞു കൊണ്ട് കാലവർഷവും…..

ഒടുവിൽ പുലർച്ചെയിലെപ്പോഴോ മണ്ണിനടിയിൽ ഉറങ്ങുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവൾക്ക് കൂട്ടായിരുന്ന അയാളെ, കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മുകളിൽ നിന്നും നിരങ്ങിയെത്തിയ മൺതിട്ട ആ കുഴിമാടത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കമർത്തി………

 

 

 

അപ്പോഴും അയാൾ കൈവിടാതെ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു….. അവൾ അവസാനമായി ആവശ്യപ്പെട്ട ആ സമ്മാനം…..

പുതുമണം മാറാത്ത ഒരു സെറ്റ് സാരി….

 

**********

 

ഇഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിൽ ഒരു വാക്കെങ്കിലും എനിക്കായി കുറിക്കുക, ആ ഹൃദയം ഒന്ന് ചുവപ്പിക്കുക….

 

 

സ്നേഹപൂർവ്വം,

 

????  ചെമ്പരത്തി…????