കാലവർഷം [ചെമ്പരത്തി ] 211

പഴയ അവളുടെ ഒരു നിഴൽ മാത്രം ആയി മാറിയിരുന്നവൾ……

പ്രണയത്തോടെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ പിടഞ്ഞിരുന്നത് ദൈന്യത മാത്രമായിരുന്നു….

തന്നെ കാണുമ്പോൾ കൂടുതൽ ചുവന്നിരുന്ന, സ്വതവേ ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ,വരണ്ടുണങ്ങി നീർ വറ്റിയ ഞാവൽ പഴം പോലെ ആയി മാറി….

തുടുത്ത കവിളുകൾ എല്ലൊടൊട്ടി…..

ജിമുക്കികൾ ആടിക്കളിച്ചിരുന്ന കാതുകളിൽ ഒന്ന് കീറിപ്പോയിരുന്നു….

ആറ് മാസങ്ങൾക്കിപ്പുറം അവൾ ഒരു അസ്ഥികൂടത്തിനു സമമായിരിക്കുന്നു…..

ഒരിക്കൽ തന്റെ എല്ലാമായിരുന്നവൾ…… ‘ഒരിക്കൽ ‘  മാത്രം ആയിരുന്നുവോ……???

അനാഥ ആയി ഉപേക്ഷിക്കാൻ പ്രണയം കുത്തി നോവിച്ചതെങ്കിലും, മനസ് സമ്മതിച്ചില്ല….

ഓരാംബുലൻസ് വിളിച്ചു അതിലേക്കവളെ കിടത്തുമ്പോൾ തന്റെ കാൽ പാദങ്ങളിലേക്കിറ്റു വീണ കണ്ണുനീർത്തുള്ളികളെ മനപ്പൂർവം അവഗണിച്ചു… അതോടൊപ്പം

“എന്നെ എങ്ങോട്ടും കൊണ്ട് പോകേണ്ടാ, ഒന്ന് കൊന്നു തരാൻ പറയ്യോ അവരോട്…….”

എന്ന ദയനീയ ഞരക്കത്തെയും…..

ഒടുവിൽ നാട്ടുവൈദ്യത്തിന്റെയും, കാത്തിരിപ്പിന്റെയും, സ്നേഹത്തിന്റെയും ഫലമാകണം, പിച്ചവച്ച കാൽപാദങ്ങൾ പതിയെ ഉറച്ചു തുടങ്ങിയത്…..

ഒരു നിമിഷം പോലും മാറാതെ താൻ അരികിലുണ്ടായിരുന്നു,ഇന്ന് രാവിലെ വരെ ….