കണ്ണനും ആതിരയും [വിച്ചൂസ്] 168

റൂമിൽ എത്തിയ രഘു താൻ കൊണ്ട് വന്ന ഒളിക്യാമറ ബെഡ് കാണാൻ പറ്റുന്ന രീതിൽ വച്ചു… അപ്പോൾ ആതിര വരുന്ന ശബ്ദം അവൻ കേട്ടു… അവൻ കാത്തിരുന്നു…

റൂമിനു ഉള്ളിൽ വന്ന അളെ കണ്ടു രഘു ഞെട്ടി അത് വേറെ ആരുമല്ലായിരുന്നു രഘുവിന്റെ പെങ്ങൾ… രമ്യ…

“നീ എന്താ ഇവിടെ ”

“എന്തെ ഏട്ടന്റെ ആവിശ്യത്തിന് ഞാൻ പോരെ…”

അവന്റെ തല കുനിഞ്ഞു… അവളോട് പറയാൻ അവനു മറുപടില്ലായിരുന്നു…

“ഏട്ടന് മറുപടി ഇല്ല അല്ലെ…ഉണ്ടാവില്ല… നാട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങളോട്… അനാവശ്യം പറയുമ്പോൾ ആലോചിക്കണമായിരുന്നു… വീട്ടിലും ഇതുപോലെ പെണ്ണുങ്ങൾ ഉണ്ടന്ന്… എനിക്ക് ഇപ്പോൾ അറപ്പു തോന്നുന്നു നിങ്ങളോട്… ”

ആതിര അപ്പോഴേക്കും റൂമിൽ വന്നു

“രഘു… പുറമെന്നു കാണുന്നവർക്കു എന്റെ ജീവിതം കൂട്ടിൽ ഇട്ട കിളിയെ പോലെയാണ്.. അതിൽ എനിക്ക് സങ്കടമില്ല… ഞാനായി തിരഞ്ഞു എടുത്തതാണ് ഈ ജീവിതം പാവമാണ് കണ്ണേട്ടൻ…എന്റെ ലോകം അത് കണ്ണേട്ടനാണ്… അത് വിട്ടൊരു ജീവിതം എനിക്ക് ഇല്ല… അതുകൊണ്ട് ദയവു ചെയ്തു ഇനി ഞങ്ങളുടെ ജീവതത്തിൽ വരാൻ പാടില്ല…”

രഘു ഒന്നും പറയാതെ കൊണ്ട് വച്ച ഒളിക്യാമെറയും എടുത്തു വെളിയിലേക്ക് പോയി.. അവന്റെ മനസ്സിൽ പക ആളികത്തി…

“രഘു ” വിളി കേട്ടു അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… അത് കണ്ണനായിരുന്നു അവന്റെ മുഖത്തു ഒരു ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു…

“അകത്തു പറഞ്ഞതൊക്കെ ഞാൻ കേട്ടു.. തെറ്റുകൾ ആർക്കും പറ്റും രഘു… സാരമില്ല ഇനിയെങ്കിലും നന്നായി ജീവിക്കു… ഞങ്ങളുടെ ലൈഫിൽ ഇനി വരരുത്ത്.. ”

“നീ എന്താ എന്നെ പറ്റി കരുതിയത്… എന്റെ പെങ്ങളെ വച്ചു കളിച്ചാൽ ഞാൻ തോറ്റു പോകുമെന്നോ.. നീ നോക്കിക്കോ….നിന്നെയും നിന്റെ ഭാര്യയും ഞാൻ കരയിക്കും ”

കണ്ണന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞു… രഘുവിന്റെ കവിളിൽ അവന്റെ കൈ പതിഞ്ഞു….