ഓർമകൾ 【Demon king-DK】 1492

 

,,,,,,, ഇ..,,ഇനി….. ന്നെ…. കാണാൻ വരില്ലേ….

 

അവൾ എന്റെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് ചോതിച്ചു….

 

തിരിച്ച് ഉത്തരമായി ഒന്നും നൽകുവാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല …

 

ഇത്ര സ്‌നേഹത്തോടെ അവളെന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത് ആദ്യമായാണ്…..

 

അതിൽ ഞാനാകെ കുഴഞ്ഞു പോയിരുന്നു…..

 

ഇതേ സമയം tc വാങ്ങി എന്റെ അച്ഛൻ അങ്ങോട്ട് വന്നു….
അപ്പോൾ കാണുന്നത് എന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് കരയുന്ന അപർണ്ണയെ ആണ്…..

അച്ഛൻ അൽപ്പ നേരം അവളെ ഒക്കത്ത് എടുത്ത് ലാളിച്ചു….
എന്നിട്ട് എന്നെ നാളെ ഇങ് പറഞ്ഞു വിടണമെന്ന് പൊയ് വാക്കും കൊടുത്തു….
അതോടെ അവളുടെ കരച്ചിൽ ഒടുങ്ങി….
ആ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി ഒക്കെ നിറഞ്ഞു…..

ഞങ്ങൾ നേരെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു….
അവൾ കരഞ്ഞതിന്റെ കാരണം അപ്പോഴും എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല….

ഇത്ര വെറുപ്പ് കാണിച്ച ഒരാൾ എന്തിന് ഞാൻ പോണു എന്ന് പറഞ്ഞു കരയണം….
ഞാനൊക്കെ ആയിരുന്നേൽ ശല്യം ഒഴിഞ്ഞല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞു സന്തോഷിച്ചേനെ…..

പെറ്റെന്ന് അച്ഛൻ എന്നെ gov സ്കൂളിൽ കൊണ്ടുപോയി ചേർത്തു…..
അപർണ്ണയെ സത്യത്തിൽ ഒരുപാട് മിസ്സ് ചെയ്തിരുന്നു….

പിന്നെ ഞാനും അവളെ മറക്കാൻ തുടങ്ങി…..
ഇന്നിപ്പോ അർജുനേ കണ്ടപ്പോഴാണ് ആ ഓർമ പുതുക്കിയത്….

എന്തോ…..

ആ കാന്തരിയെ കാണാൻ മനസ്സ് വല്ലാതെ പിടക്കുന്നു….
എന്നാൽ…. അതിന് ഇനി കഴിയില്ലല്ലോ…..

ആ സത്യം മനസ്സിനെ വല്ലാതെ നീറി പുകച്ചു….

ആ സമയം എന്നിൽ അതികം വരാത്ത ഒന്ന് പുറത്ത് വന്നു…..
ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ…..

ഇന്നും….
ഇത് എഴുതുമ്പോഴും എനിക്ക് മനസ്സിലാവാത്ത ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്……

ആരാണ് അപർണ്ണ…..

സത്യത്തിൽ അവളെന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണോ…
അതോ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ….

ആ പേര് പോലും കേൾക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത വിങ്ങൽ ആണ്……

ഒന്ന് മാത്രം അറിയാം…..
മറക്കില്ല ഒരിക്കലും…..
ആ ഒന്നാം ക്ലാസ്സുകാരിയുടെ പിഞ്ചോമന മുഖത്തേ…

അവസാനിച്ചു……

Dk?