ഒരു സ്പൂഫ് കഥ 2 : പരിണയം [വിച്ചൂസ്] 97

ഒരു സ്പൂഫ് കഥ 2 : പരിണയം

ഇന്ന് എന്റെ കല്യാണമായിരുന്നു… എന്ത് കല്യാണം… ഈ ജീവിതം തന്നെ മടുത്തു തുടങ്ങി ഇരിക്കുന്നു… അവസാനിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതാ… പക്ഷെ കഴിഞ്ഞില്ല… എനിക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളവർ എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും.. കൂടെ പിറന്നത് അല്ലെങ്കിലും അങ്ങനെ കാണുന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാർ അവരുടെ… സന്തോഷത്തിനു… വേണ്ടിയാണു… ഒരു കല്യാണത്തിന് നിന്നു കൊടുത്തത്

 

“വിച്ചു ”

 

ഒരു വിളി കേട്ടാണ് ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്… ഹരിയാണ് … എന്റെ ഇടവും വലവും എപ്പോഴും ഒപ്പം ഉള്ളവൻ

 

“നീ എന്താ ഈ പുറത്ത് വന്നു നില്കുന്നത് ”

 

“വെറുതെ ”

 

“മം പിന്നെ വെങ്കി പോയി…ശ്രീതുവിന് വയ്യ ”

 

“എന്തുപറ്റി ”

 

“ഏയ് അവൾക്കു ഇപ്പോൾ നാലാം മാസം അല്ലെ… അതിന്റെയ ”

 

“മം ”

 

“ഡാ പിന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും ഇന്ന് എന്റെ വീട്ടിൽ നിൽക്കട്ടെ….”

 

“അപ്പോ ഇവിടെയോ ”

 

“ഇവിടെ നീയും നിന്റെ പെണ്ണും ”

 

അവൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അവനെ നോക്കി…

 

“നീ നോക്കണ്ട വിച്ചു… എല്ലാം മറന്നു തുടങ്ങാൻ സമയമായി… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ നീ ആർക്കു വേണ്ടിയാ ഈ കരഞ്ഞു ജീവിതം കളയുന്നേ… നമ്മളെ എല്ലാം പൊട്ടന്മാര് ആക്കിയിട്ടു പോയ കല്യാണിയെ പറ്റിയോ ”

 

“ഹരി ”

 

“എന്തെ ഉള്ളത് അല്ലെ പറഞ്ഞെ… നീ ആലോചിച്ചു നോക്കു.. നീ അവളെ 5 വർഷം പ്രേമിച്ചിലെ… എന്നിട്ടു അവളോ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചതിന്റെ പിറ്റേ ദിവസം വേറെ ഒരുത്തന്റെ കൂടെ പോയി.. ഇനി എന്തിനാടാ അതും ഓർത്തു ഇരിക്കുന്നെ ”

 

“ഹരി മതി നിർത്തു ”

 

“നിന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല… നിന്റെ ഈ അവസഥയിൽ ഏറ്റവും സങ്കടം ഞങ്ങൾക്കട… ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ തിരിച്ചു വേണം.. ഞങ്ങളുടെ പഴയ വിച്ചു ആയിട്ടു… അതിനു വേണ്ടിയാടാ.. ”

 

അവൻ പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്… കല്യാണി പോയതിൽ പിന്നെ ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ ആയി ഞാൻ… എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു എല്ലാവരിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറി…