എന്റെ ദേവൂട്ടി – 4 climax part [വേടൻ] 248

: ഞാൻ… എനിക്ക്…. എന്റെ ദിവ്യ… എന്റെ ദിവ്യ എവിടെ അവൾക് എന്തെങ്കിലും…

: അഹ് പറയാം… താൻ അവിടെ അടങ്ങി കിടക്കേടോ…

അവർ എന്നെ ആ ബെഡിൽ കിടത്തിട്ട് വെളിയിലേക്ക് പോയി, ആ വിടവിലൂടെ ആരൊക്കയോ നോക്കുന്നു.. എനിക്ക് വ്യക്തമാകുന്നില്ല ഒന്നും.. കുറച്ചു കഴിഞപോ വേറെ ഒരു നേഴ്സ് വന്നു.

: എന്നെ മനസ്സിലായോ….

നേർത്ത ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.. എനിക്ക് ഒരുപാട് ആലോചിക്കണ്ട വന്നില്ല

:ഗായത്രി….??

( ചിഞ്ചുന്റ കൂട്ടുകാരി/അമ്പലം )

:അഹ് അപ്പോ ഓർമ്മശക്തി പോയിട്ടില്ല….

:അവൾ….. ദിവ്യ …. അവൾക്കു വല്ലതും… അവൾക്കു ഇപ്പോ എങ്ങനെ ഉണ്ട്…..?

അതിന് അവൾ ഒന്ന് പരുങ്ങി .. പെട്ടെന്നു വെളിയിലേക്ക് പോയി… അമ്മയും ചിഞ്ചു യും അച്ഛനും എല്ലാരും വന്നു ഒരുപാട് കരഞ്ഞു. ദിവ്യയോ അവളുടെ വീട്ടുകാരെയോ കണ്ടില്ല.. ചിലപ്പോ അവളുടെ മുറിയിൽ ആയിരിക്കും.. അമ്മയുടെ കണ്ണുനീർ കാണാൻ എനിക്ക് കഴിയുമ്മായിരുന്നില്ല… അവർ പോയ്കഴിഞു ഗായത്രി വരും അവൾ എന്തൊക്കയോ പറയും എന്തൊക്കയോ ചെയ്യുന്നു … എനിക്ക് എന്റെ പെണ്ണിനെ ഒന്ന് കണ്ടാൽ മതി എന്നായി…

മൂന്നാഴ്ച്ച കഴിഞു ഇത് വരെ അവളെ കാണണോ സംസാരിക്കാനോ പറ്റിയില്ല. ചോദിക്കുമ്പോൾ പറയും , ട്രാട്മെന്റിൽ ആണ് എന്ന്… ദേഹത്തെ വേദന ഒക്കെ മാറി നടക്കാൻ ഒക്കെ തുടങ്ങി.

അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും റൂമിൽ വന്നു. രണ്ടുപേർക്കും പഴയ സന്തോഷം ഇല്ല എങ്ങനെ ഉണ്ടാവും മോള് വയ്യാതെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുവല്ലേ…

:അച്ഛാ ദിവ്യ… അവൾക് എങ്ങനെ ഉണ്ട്… എന്നെ ഇവർ ഒന്ന് കാണിക്കാൻ പോലും സമ്മതിക്കുന്നില്ല..

രണ്ടുപേരും തലകുനിച്ചു നിൽക്കുന്നു.. അമ്മ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു എന്റെ തലയിൽ പതിയെ തലോടി..

: മോന് ഇപ്പോ എങ്ങനെ ഉണ്ട്..

മേൽച്ചുണ്ട് കടിച്ചുപിടിച്ചുകൊണ്ടു എന്നോട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ അച്ഛനെ നോക്കി ഭിത്തിയിൽ നോക്കി നിൽക്കുന്നു ആ മിഴികളിലെ നനവ് എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ വിങ്ങൽ സൃഷ്ടിച്ചു.

: അമ്മേ .. എന്റെ… എന്റെ ദിവ്യ അവൾ എന്ത് പറ്റി പറ….

ഞാൻ അലറുക ആയിരുന്നു.. എന്റെ ശബ്ദം കേട്ടുനിന്ന എല്ലാരും റൂമിലേക്ക്‌ വന്നു. എല്ലാർക്കും ഒരു സഹതാപം.

: മോനെ…. അവള്……….. അവളുപോയെടാ…….

അമ്മ കരഞ്ഞോണ്ട് എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വീണ്. ഞാൻ നിച്ഛലം ആയി. എന്റെ ശരീരം അനങ്ങുന്നില്ല. കരയണം എന്ന് ഉണ്ട് കണ്ണീര്പോലും എന്നോട് വിധേയത്വം കാണിക്കുന്നു.

: എന്നെ… എന്നെ ഒന്ന് കാണിക്കത്തില്ലായിരുന്നോ… ഞാൻ..എന്റെ മോളെ… അയ്യോ……. ഇതിനായിരുന്നോ….. നിങ്ങള് എന്നോട് കള്ളം… കള്ളംപറഞ്ഞെ ഏഹ്….

എന്റെ ശബ്ദം അവിടെ എന്നല്ല ആ ഹോസ്പിറ്റലിൽ മുഴുവൻ മുഴങ്ങി.ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല..

അല്ലേലും ഇനി എന്ത് പറയാൻ… അവസാനമായി എനിക്ക് ആ മുഖം ഒന്ന് കാണാൻ കുടി കഴ്ഞ്ഞില്ലാലോ ദൈവമേ… ഏഹ് ദൈവം…….. എന്തിന് ആ പാവത്തിന്റെ ജീവൻ നീ എടുത്തേ… എന്നെ എന്നെ കൊണ്ടുപോകരുതായിരുന്നോ….