ഋതുമതി 50

ഇരുട്ട് കണ്ണിനുള്ളിലേക്കിരച്ചുകയറി ഉറഞ്ഞുകൂടുന്ന പോലെ തോന്നി അമ്മുക്കുട്ടിക്ക്.ചൂട്ടു വീശാനുള്ള ശക്തിയവള്ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.അടിവയറ്റില് കയ്യമര്ത്തി പറങ്കിമാവിലകള് വീണു നിറഞ്ഞ ഇടവഴിയിലൂടെ അവള് നടന്നു.ചൂട്ടിന്റെ നാളങ്ങള് കാറ്റത്ത് ശ്വാസംമുട്ടി പിടഞ്ഞു.പറങ്കിമാവിന്റെ കൊമ്പിലിരുന്ന ഒരു പുള്ളിന്റെ കണ്ണുകള് ചാരക്കനലുകള് പോലെ തിളങ്ങി .അത് ഇടക്കിടെ മൂളി അമ്മുക്കുട്ടിയെ ഭയപ്പെടുത്തി.കരിയിലകളമരുന്ന സ്വരം അവളുടെ തളര്ന്ന ശരീരത്തില് ഭീതിയുടെ കൊള്ളിയാനുകള് പായിച്ചു.കരുണയില്ലാത്ത ദൈവം.അമ്മുക്കുട്ടി മനസ്സില് പ്രാകി.”ചൂട്ട് കെട്ടുപോയല്ലോ തമ്പ്രാട്ടികുട്ട്യേ…” പിന്നിലെ ഇരുട്ടില് നിന്നൊരു ശബ്ദം.ഒപ്പമൊരു ബലിഷ്ടാകാരം അവളെ മറികടന്ന് മുന്നിലെത്തി.ചുണ്ടത്തെരിയുന്ന ബീഡിയുടെ അരണ്ടവെളിച്ചത്തില് അവ്യക്തെമെങ്കിലും ആ മുഖമവള് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.ചെത്തുകാരന് രാരു.പൊന്നൈരിന്റെ തഴമ്പുകെട്ടിയ വിരിഞ്ഞ മാറും പേശികള് തുടിക്കുന്നമാറും അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലും വ്യക്തമായിരുന്നു.

വായില് നിന്നും ബീഡിയെ സ്വതന്ത്രമാക്കി അയാളൊരു പിശാചിനെപ്പോലെ ചിരിച്ചു.” തമ്പ്രാട്ടി പൊറത്തായില്ലേ …എളയമ്മടെ അടുത്തേക്ക് പോവാവ്വും പേടിണ്ടേല് ഞാന് കൊണ്ടാക്കാം ”വേണ്ട ഞാനൊറ്റക്ക് പൊയ്ക്കൊളാം പറഞ്ഞുതീരും മുമ്പ് കൈയിലെ ചൂട്ടയാള് പിടിച്ചു വാങ്ങി കെട്ടുപോയ മുറിബിഡി കത്തിക്കാന് തുടങ്ങി.പിന്നെ ചൂട്ട് വായുവില് രണ്ടുവട്ടം തലങ്ങും വിലങ്ങും വീശി ജ്വലിപ്പിച്ച് അയാള് മുമ്പേ നടക്കാന് തുടങ്ങി.ചൂട്ടിന്റെ കൊഴിഞ്ഞു വീണ കറ്റകളിലെ കനലുകളില് ഏതോ അദൃശ്യ കരം അജ്ഞാതമായ ലിപിയില് എന്തൊക്കെയോ എഴുതുകയും കാറ്റ് അത് ക്ഷണനേരം കൊണ്ട് മായ്ച്ചുകളയുകയും ചെയ്തു.അദൃശ്യസന്ദേശങ്ങള് !!!!അയാള് അമ്മുക്കുട്ടിയുടെ തോളിലുരുമി നടക്കാന് തുടങ്ങി.

തെങ്ങിന് കൊതുമ്പിന്റെയും ബീഡിപ്പുകയുടേയും ഇടകലര്ന്ന ഗന്ധം അവള്ക്ക് മനംപുരട്ടലുണ്ടാക്കി.ദൂരെ ഇടവഴി അവസാനിക്കുന്നിടത്ത്ഇളയമ്മയുടെ വീട്.കാലുകള്ക്ക് വേഗതയില്ലാത്തപോലെ.അടുത്ത് നടക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ശ്വാസഗതി അനിയന്ത്രിതമായി വര്ദ്ധിക്കുന്നു.ഇരയെ മണത്ത വ്യാഘ്രത്തെപ്പോലെ അയാള് അടക്കിപിടിച്ച ശബ്ദത്തില് മുരണ്ടു.അമ്മുക്കുട്ടി നടത്തത്തിന്റെ വേഗത കൂട്ടാന് ആവതും ശ്രമിച്ചുനോക്കി.ഇലഞ്ഞിത്തറയുടെ ചുവട്ടില് വച്ച് അയാളുടെ തഴമ്പിച്ച കൈകള് തന്റെ തണുത്ത വയറിലമരുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.

ഒന്നു കുതറി മാറാന് ഇടകിട്ടും മുമ്പേ അയാള് പിടി മുറുക്കിയിരുന്നു.ഇരുട്ടില് അയാളുടെ ഏറ്റുകത്തി അമ്മുക്കുട്ടിയുടെ കഴുത്തിനോട് ചേര്ന്നു നിന്നു തിളങ്ങി.”മിണ്ടരുത് ”അയാളുടെ അടക്കിപിടിച്ച സ്വരം.മുഖം ഇലഞ്ഞിത്തറയില് ഉരഞ്ഞുപ്പൊട്ടി.മാറിടങ്ങളില് അയാളുടെ പരുക്കന് കയ്കള് മേഞ്ഞുനടന്നു.അടിവയറ്റിലൊരു അഗ്നിപര്വ്വതം പുകയുന്ന പോലെ.ചോരയുടെ ചെത്തിപ്പൂക്കള് ഇറുത്തെറിയുന്നപോലെ വേദന.ആകാശത്തിലെ ക്ഷയിച്ച ചന്ദ്രബിംബത്തിലേക്ക് മിഴികള് പാറി ആരും കേള്ക്കാനില്ലാത്ത നിലവിളികള് അന്തരീക്ഷത്തില് അലിഞ്ഞുചേരുമ്പോള് പിറകില് ഒരു കാട്ടുകുതിര കിതച്ചു.ഇടക്കെപ്പോഴോ കാതോളം വന്ന അതിന്റെ ചുണ്ടുകള് ജല്പ്പിച്ചു”സുഖണ്ടോ തമ്പ്രാട്ടികുട്ട്യേ ??”ചെവിക്കും തലച്ചോറിനുമുള്ളില് പുഴുക്കള് നുരച്ചുപൊന്തുന്ന പോലെ അമ്മുക്കുട്ടി കണ്ണുകള് ഇറുക്കിയടച്ചു.ഇലഞ്ഞിച്ചുവട് കുരുതി കഴിഞ്ഞ തറപോലെ രക്തപങ്കിലമായി കിടന്നു.