അഭിരാമി 5 [Safu] 142

“നീയെന്നെ ശപിക്കരുത് മോളെ… ഞാൻ ഒരു അമ്മ അല്ലെ… എന്റെ മകന്റെ ജീവിതം മാത്രമേ ഇപ്പൊ എന്റെ മുന്നില്‍ ഉള്ളൂ… എന്റെ മകനെയും വെറുക്കരുത്…”
ഇത്രയും പറഞ്ഞ്‌ അമ്മ കണ്ണ് തുടച്ചു…..

ഞാൻ ആ കൈയിൽ പിടിച്ചു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഒരു പുഞ്ചിരി നല്‍കി…..

വേഗം പുറത്തേക്കിറങ്ങി….

ശ്രീയുടെ കൂടെ വണ്ടിയില്‍ കയറി….. എന്നെ വീട്ടു മുറ്റത്ത്‌ ഇറക്കി…..  ശ്രീയെ ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് നോക്കി……
ശ്രീ മുഖത്തോട്ട് നോക്കുന്നില്ലയിരുന്നു……

ഞാൻ മുമ്പോട്ടു നടന്നു….. ഒരു പിന്‍വിളി പ്രതീക്ഷിച്ച് ഞാൻ കാതോര്‍ത്ത് നടന്നു…..

“ആമീ…….”

ഞാൻ വര്‍ദ്ധിച്ച സന്തോഷത്തോടെ, പ്രതീക്ഷയോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…..

“sorry ആമീ.. എന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. ഐ ആം Sorry….”

പ്രതീക്ഷ നശിച്ച ഒരു ചിരി ഞാൻ ശ്രീക്ക് നല്‍കി……
ശ്രീയുടെ മുഖം ഇരു കൈകളിലും എടുത്ത് നെറുകയില്‍ മൃദുവായി ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്തു…..

പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ വേഗത്തിൽ നടന്നു…..

ശ്രീ വണ്ടിയെടുത്തു പോകുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു…

വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം അകന്നകന്ന് പോകുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു………..

(തുടരും)

വച്ച നാൾ മുതൽ. ആ അമ്മയുടെ അകല്‍ച്ച ഇങ്ങനെ താങ്ങും. ഞാനും ആകെ ധര്‍മ്മസങ്കടത്തിലായി. അമ്മയുടെ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം തന്നെ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും ഉള്ള ബന്ധുക്കളുടെ കുറ്റപ്പെടുത്തൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.
അമ്മയുടെ മൗനം ശ്രീയെ ഏറെ വേദനിപ്പിച്ചു. അതിന്റെ കൂടെ അമ്മയ്ക്ക് വരുന്ന ശാരീരിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും.
ഇത് കാരണം ശ്രീ ചെറിയ രീതിയില്‍ മദ്യപാനവും തുടങ്ങി. അത് കൂടി ആയപ്പോ അമ്മയ്ക്ക് എന്നോട് വലിയ ദേഷ്യം ആയി. കുടുംബത്തിന്റെ സമാധാനം തകര്‍ത്തവൾ വരെ ആയി ഞാൻ. ഒന്നിനും പ്രതികരിച്ചില്ല. എന്റെ ശ്രീക്ക് വേണ്ടി ഒക്കെയും സഹിച്ചു. പോകെ പോകെ ശ്രീയുടെ സംസാരവും കുറഞ്ഞു വന്നു. അത് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം രാവിലെ ശ്രീ ഓഫീസില്‍ പോകാൻ റെഡി ആയി കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാൻ സംസാരിക്കാന്‍ പോയി.
“ശ്രീ, എനിക്ക് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം.”
“ആമി പറഞ്ഞോളൂ… ഞാൻ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട്.” എന്നെ നോക്കാതെ തന്നെ പറഞ്ഞു.
“ശ്രീക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടോ”
“എന്തിന്‌… എനിക്ക് ആരോടും ദേഷ്യം ഇല്ല. ഞാൻ പോകട്ടെ… ഇപ്പോഴേ ലേറ്റ് ആയി….”
ഇതും പറഞ്ഞ്‌ ശ്രീ പോകാൻ തിരിഞ്ഞു.
“ശ്രീ പറയുകയാണെങ്കില്‍ ഞാൻ ശ്രീയുടെ നല്ല ജീവിതത്തിന് ഒരു തടസ്സം ആകാതെ മാറി തരാം. പക്ഷേ ശ്രീ പറയണം എന്നോട്… ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞ്‌ ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി….
” ആമി എന്താണ് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുന്നത്. അമ്മയുടെ വിഷമം ഒക്കെ മാറും. കൂടുതൽ ദിവസം ഒന്നും എന്നോട് പിണങ്ങി നടക്കാൻ എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് പറ്റില്ല. നീ വേണ്ടാത്ത കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും ചിന്തിക്കേണ്ട. ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞ്‌ ശ്രീ വെളിയില്‍ പോയി. ഒരു തരത്തിൽ എനിക്ക് തോന്നിയത്‌ ആശ്വാസം ആയിരുന്നു. ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച, ആഗ്രഹിച്ച മറുപടി തന്നെ ശ്രീ നല്‍കിയതില്‍… ശ്രീ ഇല്ലാതെ ഞാൻ എങ്ങനെ……
പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങൾ ഒക്കെയും മാറ്റം ഇല്ലാതെ കടന്നു പോയി. ഒരു ദിവസം അമ്മ എന്നോട് പൊട്ടി തെറിച്ചു. മകന്റെ ജീവിതം ഇല്ലാതെ ആക്കി, എന്നും പറഞ്ഞ്‌. ഞാൻ തനിയെ ഇരുന്ന് കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് വിഷമങ്ങള്‍ ഉള്ളില്‍ അടക്കി. പിന്നീട് ഇത് പതിവായി. ഞാൻ ഒന്നും ശ്രീയെ അറിയിച്ചില്ല. പാവത്തിന് സഹിക്കില്ല.
ഒരു ദിവസം അമ്മ ശ്രീയുടെ മുന്നില്‍ നിന്ന് കരയുന്നത് ആണ് കണ്ടത്. മകന് ഇപ്പോൾ ഭാര്യ മാത്രം മതി… അമ്മയെ വേണ്ട… വേഗം ഒന്ന് മരിച്ചാല്‍ മതി… എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ജീവിതം ഇനി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ്‌…..ശ്രീ അമ്മയെ കുറെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കി. അമ്മ മുറിയില്‍ കയറി വാതില്‍ അടച്ചു. ശ്രീയും ആകെ വിഷമിച്ച് മുറിയിലേക്ക് പോയി. ഒക്കെ കണ്ടു തറഞ്ഞു നില്‍ക്കാന്‍ മാത്രമേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
പാവം ശ്രീ….. ഒരുപാട്‌ വിഷമിക്കുന്നുൺട്. ഒക്കേ എനിക്ക് വേണ്ടി ആണല്ലോ എന്ന് ഓര്‍ക്കുംപോൾ വല്ലാതെ വിഷമം തോന്നുന്നു. ശ്രീയോട് സംസാരിക്കാന്‍ ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി