അപരാജിതൻ 40 5203

ആദിയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ചുടുനീരുറവപൊട്ടിയൊഴുകി.

ദേവസൗന്ദര്യമാർന്ന പാർവ്വതി അവനെകെട്ടിപുണർന്നു.

അവന്റെ അധരങ്ങളിൽ അമർത്തിചുംബിച്ചു.

അവളുടെ താമരപൂമൊട്ടുകൾക്കു തുല്യമായ സ്തനങ്ങൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലമർന്നു.

“ദേവി ,,,,അരുത് ,,,,” ആദി അവളെ അടർത്തിമാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു.

“നിനക്ക് വേണ്ടിയാ ഞാൻ ജന്മം കൊണ്ടത് ”  അവനെ മുറുകെ കെട്ടിപുണർന്നു കൊണ്ടവൾ മൊഴിഞ്ഞു.

അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ കവിളിലും കഴുത്തിലും മെല്ലെ തലോടി.

അവന്റെ കീഴ്ചുണ്ടുകളെ അവൾ ആവേശത്തോടെ നുകർന്നു.

ആദിയുടെ വിറയാർന്ന കൈകൾ അവളുടെ ഇരുമാറിടങ്ങളിലും അമർന്നു.

ആ സ്പര്ശനത്തിൽ അവളുടെ ശബ്ദം വിറയാർന്നു ശ്വാസഗതി വർദ്ധിച്ചു മാറുകൾ ഉയർന്നൊന്നുപൊങ്ങി.

അവളുടെ താരുണ്യത്തിൽ അമർന്നുചേരുവാൻ അവൻ കൊതിച്ചു.

പാർവ്വതിയെ ആദി പാറയിലേക്ക് നിവർത്തികിടത്തി അവൾക്കരികിൽ കിടന്നവളേ ആവേശത്തോടെ കെട്ടിപുണർന്നു.

അവന്റെയുള്ളിൽ അടക്കാനാകാത്ത കാമം സംജാതമായി.

കത്തികയറുന്ന വികാരാവശത്താൽ ആദിയുടെ അരക്കെട്ടിനു ഭാരം വർധിക്കും പോലെയായി.

അവന്റെ പുരുഷത്വം കാമാവേശത്താൽ കരുത്തുറ്റതായി.

ഉള്ളിൽ കാമം ഉന്മാദത്തിൽ നിന്നും ഭ്രാന്തിലേക്ക് വഴിമാറി.

അതോടെ അവനു സകലനിയന്ത്രണവും നഷ്ടമായി.

 

പാർവ്വതിയുടെ മേൽവസ്ത്രമവൻ വലിച്ചു കീറിയതും അവളുടെ മനോഹരങ്ങളായ പന്ത് തോൽക്കും മാറിടങ്ങൾ അവനുമുന്നിൽ അനാവൃതമായി.

കാമാന്ധനായ ശങ്കരൻ പാർവ്വതിയുടെ അണിവയറിൽ തന്റെ പരുക്കനായ കരങ്ങൾ അമർത്തിയവളുടെ മാറിടങ്ങളിലേക്ക് ഉന്മാദിയായി മുഖം പൂഴ്ത്തി മാർചൂടിൽ അവളുടെ ദേഹത്തു നിന്നും പ്രസരിക്കുന്ന താമരസുഗന്ധത്തെ ഉള്ളിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു.

“എന്റെ,,ദേവീ ,,,,” എന്നവൻ വിറയാർന്ന ശബ്ദത്തോടെ വിളിച്ചു.

പാർവ്വതിയുടെ മൃദുവായ വിരലുകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലും വയറിലും പരതിനടന്നു.

അതോടെ ആദിയുടെ കത്തുന്ന വികാരം അവന്റെ അരയെ പ്രകമ്പനം   കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് നാഡികളെ വലിഞ്ഞുമുറുക്കി.

അവൻ സ്വയം മറന്നു അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം അമർത്തിചുംബിച്ച നേരം

ശിവശൈലത്തു ഗോശാലയിൽ നിന്നും ഗോക്കളുടെ ഉറക്കെയുള്ള കരച്ചിൽ കേട്ടു.

അവൻ നടുക്കത്തോടെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വരികയുണ്ടായി.