അപരാജിതൻ 40 5203

ശ്രോണപാദ൯ ശ്വാസമെടുത്ത് തന്റെ വികാരത്തെ നല്ലവണ്ണം നിയന്ത്രിച്ചു ഉയർച്ച താഴ്ചകളിൽ തുള്ളിതുളുമ്പുന്ന അവരുടെ കൊഴുത്ത മാറിടങ്ങളെ കൈകളാൽ അമർത്തിയുഴിഞ്ഞു കശക്കുന്നേരം മുത്യാരമ്മ വികാരവതിയായി തന്റെ അരക്കെട്ടിന്റെ ചലനങ്ങൾക്ക് വേഗതയേറ്റിച്ചു. അവരുടെ അരക്കെട്ടിന്റെ ചലനങ്ങളിൽ നിയന്ത്രണം വിട്ടു അവരുടെ ആഴങ്ങളിൽ പുരുഷവീര്യം വിസർജ്ജിപ്പിച്ചു തളർച്ചയോടെ ശ്രോണപാദ൯ കിടന്നു, തനിക്ക് തൃപ്തി വന്നില്ലെങ്കിൽ പോലും തൃപ്‌തി വന്നതായി അഭിനയിച്ചു മുത്യാരമ്മ അയാളുടെ ദേഹത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞു കിടന്നു ശ്വാസമെടുത്തു.

അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ

“മുത്തീ,,,,” ദീർഘനിശ്വാസമെടുത്ത് അയാൾ വിളിച്ചു.

“എന്തെ ഗുരുനാഥാ”

“എന്താ ഇന്നാട്ടിൽ സംഭവിക്കുന്നത്, ഇവിടെ ആരോ ഒരുവൻ സർക്കാർ ആയി തിമ്മയ്യന്റെ ആളുകളെ മൃഗീയമായി കൊന്നൊടുക്കി എന്നറിഞ്ഞല്ലോ.”

“ഉവ്വ് ഗുരുനാഥാ,,, അത് മാത്രവുമല്ല,,കുട്ടികളെ പിടിക്കുന്ന തേവരെയും കൂട്ടാളികളെയും കൊന്നു, അതുപോലെ തിമ്മയ്യന്റെ മച്ചുനനെയും കിടപ്പിലാക്കി എന്നൊക്കെ കേട്ടു”

“ആരെന്നു കണ്ടുപിടിച്ചോ ?”

“ഇതുവരെ ആരെയും കണ്ടു പിടിച്ചിട്ടില്ല ഗുരുനാഥാ”

“പ്രജാപതികൾ ചെയ്യുന്ന വേലയാണോ എന്നെനിക്ക് സംശയമുണ്ട് മുത്തീ,,ഇതവസാനയുദ്ധമായതിനാൽ ജയിക്കാനായി അവരെന്തും ചെയ്യും,,ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ ആളുകളെയൊക്കെ ഇല്ലാതെയാക്കുന്നത് അവരുടെ മാത്രമാവശ്യമാണല്ലോ”

“അങ്ങനെയായിരിക്കുമോ ഗുരുനാഥാ “

“ആകാം ,,ആകാതെയുമിരിക്കാം,,എന്തൊക്കേ ചെയ്താലും കലാഹികളും മിഹിരൻമാരും നമ്മുടെയൊപ്പമുണ്ട് , ഉപാസനകൾ  കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ കാലകേയനു രാക്ഷസീയ ശക്തികൾ സ്വായത്തമാകും,,അവരെന്തൊക്കെ ചെയ്താലും നമ്മളെയൊന്നും ഒരു പുല്ലും ചെയ്യാൻ സാധിക്കില്ല”

മുത്യാരമ്മ അയാൾ പറയുന്നത് സശ്രദ്ധം കേട്ട് കിടന്നു.

“എന്തായലും നാളെ പുലർച്ചെ എനിക്ക് കലികാശൈലം ഏറണം,,പൂജകൾ തുടരേണ്ടതുണ്ട്,,അന്തിമവിജയം നമുക്ക് മാത്രമാകും അതിലൊരു ആശങ്കയും വേണ്ടാ, ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നടക്കുന്നതെല്ലാം യാതൊരുവിധ പ്രാധാന്യവും ഇല്ലാത്തവ മാത്രമാണ്”

അയാൾ തളർച്ചയോടെ മുത്യാരമ്മയെ കെട്ടിപ്പുണർന്നു മയങ്ങി.

@@@@@