വിശപ്പ് [P$¥€HO മനു @ MJ] 153

അവർ ആട്ടിൻ കൂട്ടിൽ വിരിച്ച ആട്ടുക്കാട്ടങ്ങളുടെ അഴുക്കു പിടിച്ച  കഴുങ്ങിൻെറ പൊളികളിൽ ഇരുന്നു.. അതൊന്നും അവർ നോക്കുന്നില്ല ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല ..

കാരണം താൻ എത്രയോ കണ്ടതാണ് അങ്ങനെ ആണാല്ലോ ജീവിച്ചു പോയത് എന്ന ഭാവം ആയിരുന്നു..

ജീവിത്തിലെ കഷ്ടപ്പാടും ദുരിതത്തിന് ഇടയിൽ അവന്റെ കാര്യങ്ങൾക്കൊന്നും ഒരു കുറവും വരുത്തിയിരുന്നില്ല…. എപ്പോഴും ആടുക്കൾക്കൊപ്പമായിരുന്നു

മനസ്സിന് ഒരുപാട് സങ്കടം വരുമ്പോൾ  ഇവിടെ വന്നിരിക്കും അവർ

വന്നിരിക്കുമ്പോൾ കൂട്ടിലുള്ള ആടുകൾ വായയിലെ ചവപ്പ് ചവച്ചു കൊണ്ട് അവരുടെ അടുത്ത് വരുമ്പോൾ അരികിൽ ശേഖരിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്ന പ്ലാവിലകൾ ഒരോന്നായ് വായയിൽ വച്ചു കൊടുക്കും…

അപ്പോഴും മനസ്സ് എന്തോക്കെയോ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് ശൂന്യതയിലായിരിക്കും..

പലപ്പോഴും ആടുകളോടായ് അവർ സങ്കടങ്ങൾ പറഞ്ഞിരിക്കാറുണ്ട്.. എല്ലാം കേൾക്കുന്ന ഭാവത്തിൽ അവ അവരുടെ വാക്കുകൾക്കായി കാതോർക്കുകയും ഒച്ചയുണ്ടാകുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്

മുറ്റത്തേക്ക് കറിച്ചട്ടിയിലെ വെള്ളം കളയൂന്നതിനിടെ അവൾ അവരെ നോക്കി വീണ്ടും ഒച്ഛയുയർത്തി..

“ഈ നശിച്ച ആടുകൾ കാരണം ഒരു വൃത്തിയില്ല ഇവിടെ പോരാത്തതിന് അവയുടെ മുഷിക്കു  നാറ്റവും

ദേ  തള്ളെ അവിറ്റങ്ങളെയൊക്കെ ആർക്കേലും കൊടുത്തു അതൊക്കെ തുടച്ചു മാറ്റാൻ നോക്ക് വൃത്തിയില്ലാത്ത സാധനം..

കുളിക്കില്ല ഉടുത്തുണി മാറ്റില്ല നാറി ഈ വീട്ടിൽ കയറി കിടക്കും. ആരെങ്കിലും കയറി വന്നാൽ നാണക്കേട മൊത്തം.. നിങ്ങൾ കാരണമാ ഒരൊറ്റരാളും ഇങ്ങോട്ട് വരാത്തത്

അവൾ അപ്പുറത്ത് തിണ്ണയിലിരുന്ന ഉണ്ണിയെ നോക്കി..