വൈഷ്ണവം 2 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 294

തിരികെ വന്നപ്പോള്‍ തൊട്ട് അവന് മനസിലായി അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും എന്തോ വിഷമമുള്ളതായി അവന് തോന്നി. അവന്‍ കാരണമറിയാനായി ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി ഇരിക്കുമ്പോ ഈ വിഷയം എടുത്തിട്ടു.

വൈഷ്ണവ്: എന്തുപറ്റീ രണ്ടുപേര്‍ക്കും…. ഇന്ന് ആകെ മുഡോഫാണല്ലോ…

ഗോപകുമാര്‍: ഏയ് നിനക്ക് തോന്നുന്നതാവും…

വൈഷ്ണവ്: രാവിലെ അമ്പലത്തില്‍ പോയി വന്ന ശേഷം രണ്ടുപേരും എന്തോ എന്നില്‍ നിന്ന് മറയ്ക്കുന്നുണ്ട്.

വിലാസിനി: മോനെ നീയെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു അത്…

വൈഷ്ണവ്: അത് എനിക്ക് മനസിലാക്കാന്‍ വല്യ ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നുമില്ല. നിങ്ങളെ എന്നും ഞാന്‍ കാണുന്നതല്ലേ….

ഗോപകുമാര്‍: ടാ നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. ഇന്ന് ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി. അത് നിന്നോട് എങ്ങനെ പറയും എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് അറിയില്ല…

വൈഷ്ണവ്: അതെന്താ… അങ്ങനെ ഒരു കാര്യം…

വിലാസിനി: ടാ… ഇന്ന് ഞങ്ങള്‍ അമ്പലത്തില്‍ പോയ കൂട്ടത്തില്‍ ധര്‍മേടത്ത് തിരുമേനിയെ പോയി കണ്ടു. നിനക്കറിയില്ലേ അദ്ദേഹത്തെ…

വൈഷ്ണവ്: ഹാ… പണ്ട് ഇവിടെ എന്തോ പൂജയ്ക്ക് വന്നത് അദ്ദേഹമല്ലേ…

ഗോപകുമാര്‍: അതെ… അദ്ദേഹത്തിന് ജ്യോഝസ്യവും അറിയം. ഞങ്ങള്‍ നിന്‍റെ ജാതകം ഒന്ന് അദ്ദേഹത്തിനെ കാണിച്ചു.

വൈഷ്ണവ്: എന്നിട്ട്…
തന്‍റെ കാര്യമാണ് പറയാന്‍ പോകുന്നത് എന്ന് അറിഞ്ഞതും വൈഷ്ണവ് കൂടുതല്‍ സുക്ഷ്മതയോടെ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി…

ഗോപകുമാര്‍: അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് നിന്‍റെ ജാതകപ്രകാരം ഇരുപത്തിമൂന്ന് വയസിന് മുമ്പ് നിന്‍റെ കല്ല്യാണം നടക്കണമെന്നാണ്….

വൈഷ്ണവ്: വാട്ട്….

വിലാസിനി: അതുമാത്രമല്ല വേറെയും പ്രശ്നമുണ്ട്…

വൈഷ്ണവ്: ഇതിലും വലിയ പ്രശ്നം ഇനിയുമുണ്ടോ…

ഗോപകുമാര്‍: ഹാ… അതാണ് ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നം. ഇരുപത്തിയഞ്ച് വയസു വരെ നീ ബ്രഹ്മചരിയായി തന്നെ ഇരിക്കണം. ശരീരികബന്ധം ഒന്നും പാടില്ല…

അത് കേട്ടതും വൈഷ്ണവിന്‍റെ വായിലിരുന്ന ഭക്ഷണം നെറുകത്തലയിലേക്ക് കയറി. അവന്‍ ചുമക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവന്‍ സ്വയം തലയ്ക്ക് മുകളില്‍ തട്ട് കൊടുത്തു. അപ്പോഴെക്കും വിലാസിനി അവന് ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം നിട്ടിരുന്നു.

എങ്കിലും അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞ കാര്യം അവനെ ആകെ തളര്‍ത്തിയിരുന്നു. അവന്‍ ഭക്ഷണം മതിയെന്ന് പറഞ്ഞ് കൈ കഴുകി മുകളിലെ തന്‍റെ മുറിയേക്ക് പോയി.

അവന്‍റെ മനസ് ആകെ അസ്വസ്തമായിരുന്നു. താന്‍റെ പ്രണയസ്വപ്നങ്ങളും ജീവിതവുമെല്ലാം മാറ്റി മറിക്കാന്‍ പോകുന്ന ഒരു കാര്യമായി ഇത് തോന്നി. തനിക്കിപ്പോ ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസ്സായി. ഈ വരുന്ന ജൂണ്‍ മാസം ഇരുപത്തിമൂന്നാവും അപ്പോ ഈ വെക്കേഷനില്‍ തന്‍റെ കല്യാണം….

കട്ടിലില്‍ മുകളിലിലേക്ക് നോക്കി അവന്‍ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കൂട്ടി. മനസ് ശരിയാവുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോ അവന്‍ മിഥുനയെ വിളിച്ചു. ആദ്യ റിംങ് കട്ടാവുന്നതിന് മുമ്പ് അവള്‍ എടുത്തു.

മിഥുന: ടാ, എന്താടാ ഈ നേരത്ത്… (പ്രായത്തിന് ഒരു വയസ് കൂടുതല്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ചക്കിയും ചങ്കരനും ആയത് കൊണ്ട് അവള്‍ അവനെ ടാ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്.)

വൈഷ്ണവ്: നീ എവിടെയായിരുന്നു? എന്താ എടുക്കാനിത്ര താമസം?

4 Comments

  1. കൈപ്പുഴ കുഞ്ഞാപ്പൻ

    ? NICE ?

  2. ❤️❤️❤️

  3. തൃശ്ശൂർക്കാരൻ ?

    ❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️

Comments are closed.