“ദേവ്…..എനിക്കറിയാം.. നീ എന്നെ മനസ്സിലാകാത്ത പോലെ അഭിനയിച്ചതാണെന്ന് , എന്റെ വിളിയുടെ ശബ്ദം നിന്റെ കാതില്‍ വീണപ്പോഴേ നീ എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു . ചില കള്ളങ്ങൾ മനസ്സില്‍ ഒളിപ്പിച്ചാലും മുഖത്ത് കാണാം ദേവ്. ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, ഒരിക്കല്‍ ഒരിക്കല്‍മാത്രം ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു നാൻസി എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലെന്ന്…”
അവളുടെ ഉണ്ടക്കണ്ണുകളിൽ നിന്നും മിഴിനീർമുത്തുകൾ ഗ്രാനൈറ്റ് ടേബിളിൽ വീണ് ചിതറി.
“പറയാൻ മറന്ന പ്രണയം എന്ന നിന്റെ കവിത വായിച്ച അന്ന് ഒരുപാട് കരഞ്ഞു ഞാന്‍… അതില്‍ എവിടെയൊക്കയോ ഞാന്‍ ഇല്ലേ ദേവ്?… എന്തിനായിരുന്നു, ഉള്ളില്‍ ഒതുക്കിയത് പറയാമായിരുന്നില്ലേ ? ”
“ശരിയാണ് പറയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്തായിരിക്കും നിന്റെ പ്രതികരണം എന്ന പേടി, നിന്റെ സൗഹൃദം നഷ്ടപ്പെടരുതെന്ന ആഗ്രഹം… ഇതായിരുന്നു നാൻസി . ചിലത് അങ്ങനെയാണ് നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകരുത് എന്ന് നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിച്ചാലും നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകും. ”
അറിയാതെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞത് അവള്‍ കാണാതിരിക്കാൻ താഴേക്ക് നോക്കി .
ബാഗില്‍ നിന്നും ഒരു പേപ്പര്‍ എടുത്ത് മൊബൈല്‍ നമ്പര്‍ എഴുതി കൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു,
“ദേവ് എനിക്കുള്ള വണ്ടി വന്നു. ഞാന്‍ പോകുകയാണ്, എപ്പോഴെങ്കിലും വിളിക്കൂ… വൈകി ഓടുന്ന ഈ വണ്ടിയുടെ കമ്പാർട്ട് മെന്റ് ഇപ്പോഴും ഒഴിഞ്ഞു തന്നെ കിടക്കുകയാണ്. ഒരുമിച്ച് യാത്രചെയ്യാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലെങ്കിൽ ഈ വണ്ടി ഇനിയും വൈകി ഓടും ”
നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് കരുതിയ വിലപ്പെട്ട എന്തോ തിരിച്ചു കിട്ടിയപോലെ ഹൃദയം ആർദ്രമായി …
അവള്‍ കയറിയ വണ്ടിയുടെ മുകളില്‍ അപ്പോഴും മഴത്തുള്ളികൾ വീണു ചിതറുന്നുണ്ടായിരുന്നു !!!!
The Author
mashee…good story, good narration, love , viraham alla vibavagal kondu story adimaduram aayi, keep going…