വൈദേഹി

Vaidehi Author : അൻസാരി മുഹമ്മദ്‌ കെട്ടുങ്ങൽ

മനസ്സിൽ അസ്വസ്ഥയുടെ പെരുമ്പറ മുഴക്കം കൂടുതൽ ഉച്ചത്തിലായിരിക്കുന്നു..
ട്രെയിൻ എത്തിച്ചേരാൻ ഇനി അധികസമയമില്ല…
വരണ്ടുണങ്ങിയ ബജറ പാടത്തിന്റെ അകലെ നിന്നെങ്ങാനും “റാമിന്റെ” നിഴലാട്ടം കാണുന്നുണ്ടോയെന്നു നോക്കി ശ്രവൺഗോണ്ട റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പാതിമുഖം സാരിത്തലപ്പിനാൽ മറച്ചുപിടിച്ച് കാത്തുനിൽക്കുകയാണ് വൈദേഹി………..
മുന്നിൽ ജീവിതം പോലെ നോക്കെത്താദൂരം നീണ്ടുനിവർന്നു കിടക്കുന്ന റെയിൽപാളം…ഏതോ പുരാതന കാലത്തിന്റെ സ്മാരകം എന്നപോലെ ശ്രവണഗോണ്ട റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനും……
ഭുവനേശ്വരിൽ നിന്നും സെക്കന്തരാബാദിലേക്ക് ആഴ്ചയിൽ മൂന്ന് ദിവസം മാത്രം കടന്നു പോകുന്ന ട്രെയിനിന്റെ ശ്രവണഗോണ്ടയിലെ ഏക സ്റ്റേഷൻ….
ആ ട്രെയിനിലാണ് തന്റെ പുതിയ ജീവിതത്തിന്റെ ഉദയവും ഇരുണ്ടജീവിതത്തിന്റെ അസ്തമയവും…
പരിചിതമായ ആരുടെയെങ്കിലും മുഖങ്ങൾ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോ?…
ഉണ്ടാകാനിടയില്ല ആറുവർഷത്തെ ഇടവേളയിൽ തന്റെ മുഖം തിരിച്ചറിയുന്നവർ ചുരുക്കമായിരിക്കും…..
ഓർമിക്കാനും, ഓർത്തെടുക്കാനും ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത
അഡിഗമഠത്തിന്റെ നാലുചുമരുകൾക്ക് ഇടയിൽ സ്വപ്നങ്ങളും മോഹങ്ങളും വികാരവും വിചാരവും എല്ലാം ഹോമിപ്പിക്കപ്പെട്ട ആറുവർഷത്തെ ഇരുളടഞ്ഞ ജീവിതത്തിനോട് വിടപറയാൻ ഇനി ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം……
സീമാന്ധ്രയിലെ
കിഴക്ക് ഗോദാവരി ജില്ലയിലെ ഐതരീയ അഡിഗ മഠം…..
വിദ്യാസമ്പന്നരും സമൂഹത്തിൽ ഉയർന്ന സ്ഥാനങ്ങൾ അലങ്കരിക്കുന്നവരുമായ അഡിഗ മഠത്തിലുള്ളവർ വിശ്വാസത്തിലും ആചാരങ്ങളിലും ഒരു കടുകുമണിക്ക് പോലും മാറ്റം ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാത്ത കാർക്കശ്യം മുറുകെ പിടിക്കുന്ന യാഥാസ്ഥിതികരായിരുന്നു
ബ്രിട്ടീഷ്‌ ഇന്ത്യൻ പ്രസിഡൻസിയിലെ മദ്രാസ് ഹൈകോർട്ടിനെ വിറപ്പിച്ച ബാരിസ്റ്റർ “സീതാരാമനാരായണ അഡിഗയുടെ പേരമകൾ വൈദേഹി”…..
അഡിഗ സമുദായത്തിലെ സ്ത്രീകൾ സുമംഗലി ആയിരിക്കുമ്പോൾ ദേവതകളേക്കാൾ സ്ഥാനമാണ്
സമൂഹത്തിലും മഠത്തിലും.
വിവാഹത്തിന്റെ നിറഭേദങ്ങൾ ആസ്വദിക്കും മുൻപ് വിധവയായി അഗ്രഹാരത്തിന്റെ ഇരുട്ടറയിലേക്ക്‌ നടതള്ളുമ്പോൾ കേവലം
പത്തൊമ്പത് വയസ്സയിരുന്നു തന്റെ പ്രായം..