അവസാനത്തിലെ ആരംഭം [Rahul Rk] 582

ഈ ഒരൊറ്റ സംഭവം കൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ പഠിച്ച ഏറ്റവും വലിയ ഒരു പാഠം ഉണ്ട്…

ചില അവസരങ്ങളിൽ നമ്മൾ പറയുന്ന സത്യങ്ങൾ അവരെ വേദനിപ്പിച്ചേക്കം… പക്ഷേ നമ്മൾ അത് പറയാതെ ഇരിക്കുമ്പോ താൽകാലിക ആശ്വാസം ലഭിക്കും എങ്കിലും ആ വേദന ഭാവിയിൽ ഇരട്ടിയായി തിരിച്ചടിക്കും……..

അന്നയിൽ നിന്ന് ഒരിക്കലും ഞാൻ അത് മറച്ചു വെക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു… ആഫ്റ്റർ ആൾ… അവൾക്ക് ആയിരുന്നു അതറിയാൻ ഏറ്റവും അവകാശവും…….
?????????????

കോഴ്സ് തീരാൻ ഏതാനും മാസങ്ങൾ മാത്രം ബാക്കി നിൽക്കെ ആണ് ഞാനും അന്നയും തമ്മിൽ പിരിയുന്നത്….

പിന്നീട് പല തവണ അവളെ നേരിൽ കണ്ട് സംസാരിക്കാൻ ഞാൻ മുൻകൈ എടുത്തു എങ്കിലും അവൾ എന്നെ കാണാനോ സംസാരിക്കാനോ കൂട്ടാക്കിയില്ല….

ഒരിക്കൽ വീട്ടിൽ വച്ച് പഴയ ഓക്സ്ഫോർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി ലെറ്റർ എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു… ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ എടുത്ത തീരുമാനങ്ങൾ എല്ലാം മണ്ടത്തരങ്ങൾ ആയിരുന്നു… പക്ഷേ ഒരിക്കൽ എങ്കിലും ഒരു നല്ല തീരുമാനം എടുക്കണം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി…

പാതി മനസ്സോടെ ഞാൻ ലണ്ടനിലേക്ക് പോകാൻ ഉള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകൾ ആരംഭിച്ചു….

ആയിടക്കാണ് മൈലോ എന്ന ഒരു പയ്യൻ അന്നയുമായി അടുത്ത് ഇടപഴകുന്നു എന്ന വാർത്ത എനിക്ക് കിട്ടിയത്…

അവർ രണ്ടുപേരും ഒരേ ഡിപ്പാർ്ട്മെന്റിൽ ആയിരുന്നു…. അന്നയും മൈലോയും ഒത്തുള്ള ചില ഫോട്ടോകളും പലരും എന്നെ കാണിച്ചു….

അപ്പോഴും അന്ന അവനെ ഇഷ്ടപ്പെടില്ല എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു… അവർ സുഹൃത്തുക്കൾ ആവും എന്ന് തന്നെ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു…..

കാലം പിന്നെയും കടന്നു പോയി……

കോളേജിൽ ഞങ്ങൾടെ അവസാന ദിവസം….
കൂട്ടുകാരുടെ എല്ലാം നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി അവസാനം ഞാൻ ഒരു പാട്ട് പാടാം എന്ന് സമ്മതിച്ചു….

അന്ന് അന്നക്ക്‌ വേണ്ടി എഴുതിയ ആ പാട്ട് അവൾക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ആ വേദിയിൽ വച്ച് പാടി…. അവളോട് എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളതെല്ലാം ഞാൻ എന്റെ വരികളിലൂടെ വ്യക്തമാക്കി……

എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുമായിരുന്നു ആ പാട്ട് ഞാൻ പാടിയത്…..

? ? ? ? ? ? ?

അവസാന വരിയും പാടി തീർത്ത് ഞാൻ സ്റ്റേജിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി… അകലെ കാണികൾക്ക് ഇടയിൽ അന്നയും കൂട്ടുകാരികളും ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു….

അന്ന എന്നെ തന്നെ ആണ് നോക്കുന്നത്… പക്ഷേ അവളുടെ മുഖത്ത് ഉള്ള ഭാവം എന്താണെന്ന് എനിക്ക് വായിക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ലയിരുന്നു….

ഈ അവസരം നഷ്ടപ്പെടുത്തി കൂടാ… ഞാൻ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും അങ്ങോട്ട് മൈലോ വന്നു….

അവനെ കണ്ടതും അന്നയുടെ ശ്രദ്ധ അവനിലേക്കായി…
പിന്നീട് അവിടെ നിൽക്കുന്നതിൽ അർത്ഥം ഇല്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ ഹാളിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…

മറ്റെല്ലാം പിന്നിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് ഞാൻ നേരെ നടന്നു…..

??????????

ഇന്നാണ് ഞാൻ ലണ്ടനിലേക്ക് പോകുന്നത്… ഈ വാർത്ത അറിഞ്ഞോ അല്ലാതെയോ അന്ന എന്നെ തേടി വരും എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു… പക്ഷേ അത് നടന്നില്ല….

എയർപോർട്ടിൽ വച്ച് എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ്‌ ഞാൻ പോകാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ ആണ് ടോണി എന്റെ കയ്യിൽ ആ ലെറ്റർ തന്നത്…

“ഇത് നിനക്ക് തരാൻ അന്ന പറഞ്ഞു… ഫ്ളൈറ്റിൽ വച്ചോ അതിനു ശേഷമോ മാത്രമേ തുറക്കാവു എന്നും പറഞ്ഞു….”