സുറുമഎഴുതിയ മിഴികളിൽ [Shana] 137

“അങ്ങനെയെങ്കില്‍ നിനക്ക്‌കൊള്ളാം.. ടാ നിന്റെ ഈ മുരടന്‍ സ്വഭാവം മാറ്റിയില്ലങ്കിലുണ്ടല്ലോ”
തലക്കൊരു കൊട്ടും തന്ന് അവളത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ചുണ്ടിലൊരു നേര്‍ത്ത പുഞ്ചിരി വന്നുപോയി

“എങ്ങനാടി എന്റെ അളിയന്‍ നിന്നെ സഹിക്കുന്നത്.നിന്റെയീ ചൊറിയണ സ്വഭാവത്തിന് ഒരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ലല്ലോ” തിരിച്ചൊരു കൊട്ടുകൊടുത്തുകൊണ്ട് അവന്‍ ചോദിച്ചു

“ആദ്യം നീ മാറ്.ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ തന്നേ ഇരിക്കൂ.. പറ്റുന്നവര്‍ സഹിച്ചാല്‍ മതി.”

“ശരി രാജാവേ..”
അതും പറഞ്ഞു കാര്‍ കോളേജിന്റെ ഗേറ്റിനുള്ളിലേക്ക് കടത്തി പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു. അവിടെ റീ യൂണിയന്റെ വല്യ ബാനറും അലങ്കാരപ്പണികളും എല്ലാം ചെയ്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.

“ടാ നിനക്ക് ടെന്‍ഷന്‍ ഉണ്ടോ.”
അവന്‍ അവളെ നോക്കി.

“ഉണ്ടോന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ഉണ്ട്.പിന്നെ കുഴപ്പമില്ല.”
അവന്‍ ബലം പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നപോലെ ശ്വാസം ഉള്ളിലേയ്ക്കു വലിച്ചു.

“നീ കൂള്‍ ആയി നില്‍ക്കെടാ.”
അവള്‍ അവന്റെ തോളത്തു തട്ടി.

അവനൊന്നു മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു. എത്ര പറഞ്ഞാലും അവന്റെയുള്ളില്‍ ആധിയായിരുന്നു.

കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോഴും ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടുന്നതായി അവന് തോന്നി. കൊഴിഞ്ഞു വീണ വാകപ്പൂക്കള്‍ ഇന്നലകളിലെ വസന്തത്തെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു.

ഫ്‌ളെക്‌സ് ബോര്‍ഡുകളും ബാനറുകളും തെളിഞ്ഞു കണ്ട ആ പഴയ ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ.. ഭൂതകാലത്തിലെ സ്മരണകളിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി. ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ക്ലാസ്സ് മുറിയിലേക്കു അറിയാതെ കാലുകള്‍ ചലിച്ചു. അവിടെ ഡെസ്‌കില്‍ കോറിയിട്ട പേരുകള്‍ പല മുഖങ്ങളെയും മനസ്സിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.

****************************

“ടാ മനു നീ പതിയെ സൈഡിലേക്ക് നോക്കിക്കേ ആ ഫസ്‌ന നിന്നെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നുണ്ട് “ജാഫര്‍ മനുവിനെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു

“ടാ ഒന്നു പോയെ നിനക്ക് വട്ടാണ്.”
മനു അവനെ പുച്ഛിച്ചു.അവന്‍ അര്‍ച്ചനയുടെ വരവിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പിലായിരുന്നു.