ശിവശക്തി 6 [പ്രണയരാജ] 277

പ്രണയജോഡികൾ മനസുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ ഇവരുടെ അനുഗ്രഹം എന്നും കൂടെ ഉണ്ടാവും.

ഇവിടെ ഒരു കെടാവിളക്ക് വേണം

ഇന്നത്തെ നാൾ എല്ലാ കൊല്ലവും വിശേഷാൽ പൂജ നടത്തണം

ഇത്രയും പറഞ്ഞ ആചാര്യൻ ബോധരഹിതനായി . ഉടനെ തന്നെ വർണ്ണശൈല്യത്തെ രാജൻ അവിടെ കൽത്തറ കെട്ടുകയും കെടാവിളക്ക് തെളിയിക്കുകയും ചെയ്തു. അവിടെ പുജയ്ക്കായി ഒരാളെ നിയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു.

അതിൽ പിന്നെ മരണത്തിന് തൊട്ടു മുന്നെയോ മരണശേഷമോ…. ഒരാളെ കാണാൻ അതിയായ ആഗ്രഹം വരുന്ന വ്യക്തികൾക്ക് ചുറ്റും നളന്ത പുഷ്പം വിരിയാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷെ പരിശുദ്ധ മങ്കസിന് ഉടമയല്ലെങ്കിൽ ഒരു മണിക്കൂറിനകം പുഷ്പം കരിഞ്ഞു പോകും. നിഷ്കളങ്ക മനസിന് ഉടമയെങ്കിൽ 12 നാൾ പുഷ്പം വിരിഞ്ഞു നിൽക്കും.

ആ നളന്ത പുഷ്പമാണ് ഇപ്പോ ആശാരിക്ക് ചുറ്റും പൂത്തുലഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്. എല്ലാം നാരായണ ശിവ ഹിതം പോലെ…..

സൂര്യൻ വിടവാങ്ങുവാൻ ഒരുങ്ങുകയാണ്. ഒരു ദിവസം കൂടി വിടവാങ്ങുകയാണ്. വർണ്ണശൈല്യത്തെ പൂജയുടെ ഒന്നാം ദിനം അങ്ങനെ അന്തിമഘട്ടത്തിലേക്ക് ചലിക്കുകയാണ്. ദാഹജലം പോലും പാനം ചെയ്യാതെ അവർ കാളിനാമജപത്തിൽ സ്വയം മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.

ആളിക്കത്തുന്ന തീയുടെ പരിണിതഫലമെന്ന വണ്ണം അവരുടെ ദേഹം ചുവന്നു തുടുത്തതായി കാണുന്നു. ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഉയർന്നു വന്ന വിയർപ്പിൻ്റെ അംശം വായുവിനെ തൊടുന്നതിനു മുന്നെ അഗ്നിയുടെ താപത്തിനിരയായി. വിണ്ടും മൂന്നു കന്യകമാർ ബോധരഹിതരായി തോൽവി സമ്മതിച്ചു. 93 കന്യകരുമായി വീണ്ടും തുടരുകയാണ് പ്രതീക്ഷയുടെ തീ നാളമായ ആ പൂജ.

കർത്തുമ്പിക്കായി അവളുടെ അമ്മ ഇന്നൊരുക്കിയത് പാൽക്കത്തിയാണ്. പച്ചതേങ്ങയരച്ച് പാലെടുത്തൊരുക്കിയ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാലായി പോലെ ഇസമേറിയ പാൽ കഞ്ഞി. അവളുടെ മുറിയിൽ ആവി പറക്കുന്ന പാൽ കഞ്ഞി വെച്ച ശേഷം അമ്മ അവളെ വിളിച്ചു. മയക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണരാതെ അവൾ ഇരുന്നപ്പോ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അമ്മ അവൾക്കരികിൽ തന്നെ ഉറങ്ങിയ അപ്പൻ്റെ കുഞ്ഞു തുടയിൽ ചെറുതായി ഒന്നു നുള്ളി….

ദേ….. ച്ചി…….

എന്നു വിളിച്ചവൻ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടുണർന്ന നിമിഷം ആ അമ്മയും ഒന്നു ഞെട്ടി. അവൻ്റെ വേദനയിൽ കലർന്ന സ്വരം ഉയർന്നതും അവൾ ചാടിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു. അവനെ വാരിപ്പുണർന്നു.

ഉറുമ്പു കടിച്ചതാണെന്നു തോന്നുന്നു മോളെ….

അതു കേട്ടതും അവൾ അവൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ചു കുടഞ്ഞ ശേഷം അവൻ്റെ ദേഹമാകെ പരതി , ആ സമയം അവളുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ ആ കാഴ്ച പതിഞ്ഞത്, അപ്പുവിൻ്റെ വലത്തെ കാലിൻ്റെ ഉൾത്തുടയിൽ നഖപ്പാടുകൾ

അമ്മേ…..

എന്താ… മോളെ

എന്തിനാ… അപ്പുവിനെ പിച്ചിയത്

അതു പറയുമ്പോ അവളുടെ മുഖം കോപത്താൽ ചുവന്നിരുന്നു. ഒരു തരം പേടിപ്പിക്കുന്ന നോട്ടവും. ആ കണ്ണിലെരിയുന്ന  തീ നാളത്തെ നേരിടാനാവാതെ അവളുടെ അമ്മ പറഞ്ഞു.

ഞാനോ… നീയെന്താ… പറയന്നെ

ഇവിടെ നമ്മൾ രണ്ടാളല്ലെ ഉള്ളത് ഞാനല്ല പിന്നെ

മോളെ അത്

എന്തിനാ….

എടി നീ എഴുന്നേൽക്കാൻ വേണ്ടി.