പുടവ [ജസ്‌ഫീർ] 108

“മാപ്പ്…. “

ഒരു തേങ്ങൽ കേട്ടു… അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാനുള്ള ത്രാണിയില്ലാതെ ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി… ഉപ്പി ഞാൻ വരുന്നതും നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു… ആ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്… ഞങ്ങൾ കാറിലേക് നടന്നു..
പെട്ടന്ന് ആകാശം ഇരുണ്ടു മൂടി… തുള്ളിക്കൊരു കുടം കണക്കെ മഴ ആർത്തലച്ചു പെയ്യാൻ തുടങ്ങി… ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ മഴയോടൊപ്പം മണ്ണിലേക്ക് ചേർന്നു…
അപ്പോഴും അവനവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു… ആരോമൽ… മഴ മുഴുവൻ കൊണ്ട് അടുത്തുള്ള കല്ലിൽ ദൂരെക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്നു…യാത്ര പോയ കൂട്ടുകാരൻ തിരിച്ചു വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ..

ഉപ്പി കാർ മുന്നോട്ടെടുത്തു… മനസ്സിൽ മുഴുവൻ അവന്റെ മുഖം ആയിരുന്നു.. ആ നല്ല ദിനങ്ങളും ഓർത്തു അവന്റെ കൊഞ്ചലുകളും ഓർത്തു മാറിൽ അവനെനിക്കായി കാത്തു വെച്ച ആ പുടവയും ചേർത്ത് വച്ചു ഞാൻ സീറ്റിലേക് ചാഞ്ഞു കണ്ണുകളടച്ചു കിടന്നു…. കാർ മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… കാലവും…