ആ മുഖം…. !! ആദ്യമായി നേരിട്ട് കാണുകയാണ്… രണ്ടു വർഷത്തെ പരസപരം കാണാതെ… സംസാരത്തിലൂടെ മാത്രം അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള ആ പ്രണയം… അവനാണിന്നു മുന്നിൽ ജീവനില്ലാതെ കിടക്കുന്നത്… ഫോട്ടോയിൽ കണ്ടപോലെ തന്നെ… മുഖത്തെ ആ പുഞ്ചിരിക്കു ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല.. ജീവനെടുത്ത അപകടത്തിന്റെ ശേഷിപ്പ് പോലെ നെറ്റിയിൽ ഒരു മുറിവുണ്ട്… എന്നിരുന്നാലും കണ്ണുകളടച്ചു കിടക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന പോലെ ഉണ്ട്…
“ചെർക്കാപ്പീ … “
ഞാൻ പതിയെ വിളിച്ചു… കണ്ണുനീർ വീണ്ടും ഒളിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി ..
“ചെർക്കാപ്പീ…. ദേ കണ്ണ് തുറക്ക്…. നിന്റെ മാക്രി വന്നെടാ.. കണ്ണ് തുറക്കടാ…. ചെർക്കാപ്പീ….. “
ഞാൻ അലറി കരയുകയായിരുന്നു… രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചു കുലുക്കി…. ചുറ്റും നിന്നവരിൽ നിന്നും അടക്കിയ തേങ്ങൽ പുറത്തു വന്നു…
“ഡാ ചെക്കാ… ന്നെ കരയിപ്പിക്കാൻ നിനക്ക് ഇഷ്ടമല്ലല്ലോ… നിന്റെ പെണ്ണ് കരയുന്ന കണ്ടില്ലെടാ നീ… കണ്ണ് തുറക്കെടാ…. ന്റെ ചെക്കാ …. “
ഞാനവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു പിറുപിറുത്തു…. പെട്ടന്ന് ആരോ തോളിൽ കൈ വെച്ചു… ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ വന്നു നിൽക്കുന്ന അവന്റെ ഉമ്മ.
“ഉമ്മീ . “
“വാ മോളെ… കരയാൻ പാടില്ല… അത് മയ്യിത്തിനു ഗുണം ചെയ്യൂല… മോള് വാ.. “
അവരിടറിയ ശബ്ദത്തോടെ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു ബെഡിൽ ചെന്നിരുത്തി .. ഞാൻ മടിയിലേക്കു കിടന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.. അവർ വാത്സല്യത്തോടെ എന്റെ മുടിയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു… ഞാനവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി …. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു… പക്ഷെ കരയുന്നില്ല… കടിച്ചു പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ് പാവം… സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട് ഞങ്ങൾ… ഒരുപാട്… ഞാൻ കാരണമാണ് മകനെ നഷ്ടമായതെന്ന് അവരറിയുമോ….
“ഉമ്മീ…. “
ഞാനവരെ വിളിച്ചു… അവരെന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി..
“എങ്ങനാ ഉമ്മീ… എന്താ സംഭവിച്ചേ ഇന്നേ കൊണ്ടാണ് ഇക്കു..… “
ഞാൻ പറഞ്ഞു മുഴുവൻക്കാൻ പറ്റാതെ വിതുമ്പി…
“മോളതാലോചിക്കണ്ട… പടച്ചോൻ ന്റെ കുട്ടിക്ക് അത്രെ ആയുസ് കൊടുത്തിട്ടുള്ളൂ.. മോളു വിഷമിക്കണ്ട.. “
അടക്കിയൊരു തേങ്ങലോടെ അവർ പറഞ്ഞു… എനിക്കും കരച്ചിൽ നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല… ഞങ്ങൾ പരസ്പരം കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു….
“ന്റെ കുട്ടിക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കാനൊക്കെ നല്ല ശ്രദ്ധ ആണ് … ന്തോ.. ഓന്റെ മനസ് ഓന്റെ കയ്യീന്ന് പോയിക്കാണും.. ഏതു നട്ടപാതിരാക് വേണേലും നീച്ചു വണ്ടി ഓടിക്കാണാനേയിന്.. ഓന്റെ കൂടേണേൽ മ്മൾക് കാലനെ പേടില്ലാന്നു ഓന്റെ ചെങ്ങായിമാരൊക്കെ പറയലിണ്ടായിനി… പടച്ചോൻ വിളിച്ചാൽ പോവാണ്ടിരിക്കാൻ പറ്റൂലല്ലോ…. ന്റെ കുട്ടി പോയി… ന്റെ കുട്ടിക്ക് അത്രെ വിധിച്ചിട്ടുള്ളൂ… “
കരയുന്നിയതിനിടക് ഉമ്മ ഏങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു …
എനിക്കു സഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.. ഞാൻ കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ആ മടിയിൽ തളർന്നു കിടന്നു…
“മയ്യിത്ത് എടുക്കാൻ സമയമായി… ആരെങ്കിലും കാണാൻ ബാക്കി ഉണ്ടോ..? “
ഒരു ഇത്താത്ത വന്നു ചോദിച്ചു.. ഞാനും ഉമ്മയും എണീറ്റു.. ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു.. അവന്റെ ചേതനയറ്റ ശരീരത്തിലേക്കു നോക്കി ഞാൻ വിതുമ്പി…
“ന്റെ കുട്ടി വിഷമിക്കണ്ട.. ഉമ്മി വരും മോന്റടുത്തേക്… ന്റെ കുട്ടിക്ക് ഒറ്റക് കിടക്കാൻ പേടി ഒന്നും വേണ്ടാട്ടോ… അല്ലേലും ആരേം പേടി ഇല്ലാത്ത അനക് ഒറ്റക് കെടക്കാൻ ന്ത് പേടി ലെ… ന്റെ കുട്ടിനേക്കാൾ മുന്നേ അവിടെ വന്നു നിക്കാൻ ഇന്ക് പറ്റീല്ലല്ലോ എന്നാ എന്റെ സങ്കടം… ഉമ്മി വരാട്ടോ… വൈകാതെ…. ഉഉഉമ്മമ്മമ്മ…. “
സെൻ്റി എൻ്റെ ഫീൽഡ് അല്ല. എന്തിനാ കുഞ്ഞേ ഇങ്ങനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്. മനോഹരമായ വരികൾ . ഒരു feelgood okke ezhuthan tto ❤️❤️❤️
Vaikkandarunu.. ?… kidilam ezhuthu… ennalum vishamam ayi
കരയിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോടാ. എല്ലാം മുന്നിൽ കാണുന്ന പോലെ ഉണ്ടയിരുന്നു.അടുത്ത കഥയും ആയിട്ട് വാ
??????
നന്നായിട്ടുണ്ട് ???
നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന രചന.. നന്നായി അവതരിപ്പിച്ചു.ഒഴുക്കുള്ള അക്ഷരങ്ങൾ..തൂലിക ചലിക്കട്ടെ.. ആശംസകൾ?
??? മനസ്സിൽ എന്തോ ഒരു വേദന
പറയാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല..
♥️♥️♥️♥️♥️
മനസ്സിനെ വല്ലാത്തോരു പ്രതിസന്ധിയിൽ എത്തിച്ചല്ലോ ജസ്‌ഫീർ. ഒരിക്കലും നഷ്ടപ്രണയം ഉണ്ടാവാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തവർ ആണ് നമ്മൾ അപ്പോൾ ഇനി ഒരിക്കലും കിട്ടില്ല എന്നും ഞാൻ കാരണമാണ് മരണമെന്ന കുറ്റബോധം അവളുടെ ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്നു മനോഹരമായി എഴുതി പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
ഒരു വിങ്ങൽ അവശേഷിപ്പിച്ചു…
ഇത് അവൾ കണ്ട വെറുമൊരു സ്വപ്നം ആക്കി അവരെ ഒന്നിപ്പിക്കായിരുന്നില്ലേ. വല്ലാതെ ഹൃദയത്തിൽ കയറിപ്പോയി അവർ അതാ ചോദിച്ചത് ❤
വല്ലാത്തൊരു വിങ്ങൽ നൽകി അവസാനിപ്പിച്ചല്ലോ… എല്ലാം കണ്മുന്നിൽ ഉള്ള പോലെ… നെഞ്ചിലൊക്കെ എന്തോ കെട്ടിനിൽക്കുംപോലെ…