പുടവ [ജസ്‌ഫീർ] 108

“ഫോണിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെയാ പൊട്ടൂസെ മടീൽ കിടക്കാൻ പറ്റാ…? “

“അതൊക്കെ പറ്റും ഇയ്യ് സമ്മതിക്ക്…. “

“മ്മ്മ്… സമ്മതിച്ചു.. കിടക്ക്… “

“മ്മ്മ്… കിടന്നു… “

എന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു… ഒരു തലയിണ എടുത്തു മടിയിൽ വച്ചു അവനെന്ന പോലെ ഞാൻ പതിയെ വിരലോടിച്ചു…

“ഡാ കള്ള ചെക്കാ… “

“മ്മ്മ്… “

“ഐ ലവ് യൂ…. “

“ലവ് യൂ റ്റൂ മാക്രീ… “

*********************************************************************

“മോളെ…. “

“ആഹ്… “

“ഇറങ്ങു… വീടെത്തി.. “

അപ്പോഴാണ് ഞാൻ പുറത്തേക്കു നോക്കുന്നത്.. ശെരിയാണ്.. അവന്റെ വീടെത്തിയിരിക്കുന്നു… റോഡിൽ നിറയെ ആളുകൾ…. ആളുകൾക്കിടയിലൂടെ ഞാൻ വീട്ടിലേക് നടന്നു… വീടിന്റെ മുറ്റം നിറയെ ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു… അവന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള ഒരുപാടാളുകൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരുന്നു.. എല്ലാവരും കണ്ണ് നിറയാതിരിക്കാൻ പാടുപെടുന്നുണ്ട്… അവന്റെ വാക്കുകൾ മനസിലേക്ക് ഓടിയെത്തി..

“മാക്രീ… മരിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ ആരെങ്കിലൊക്കെ കരയാനും പ്രാർത്ഥിക്കാനും വേണ്ടേ… അതോണ്ടല്ലേ ഞാൻ… ഇന്ക് കൂട്ടുകാരെന്നാൽ ജീവനാ… അനക്കറിഞ്ഞൂടെ… കൂട്ടുകാരുടെ വീടെന്നാൽ നമ്മളെ സ്വന്തം വീട് പോലെയാ… അപ്പൊ അവിടെ ഒരു ആവശ്യം വരുമ്പോൾ നമ്മൾ പോവണ്ടേ… “

അന്നൊരിക്കൽ അവൻ ഏതോ ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിൽ വീടുപണിക് സഹായത്തിനു പോയിരുന്നു… അന്ന് മുഴുവൻ ഓൺലൈനിൽ കാണാത്തതു കൊണ്ട് ദേഷ്യപ്പെട്ടിരുന്നു… അന്നേരം അവൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണത്..
അന്ന് ഞാനൊരുപാട് ദേഷ്യപ്പെട്ടിരുന്നു… “പിന്നെ… കൂട്ടുകാരൊക്കെ ആവശ്യം കഴിയുമ്പോൾ പോകും.. നീ ഇങ്ങനെ സഹായിച്ചു നടന്നോ… “ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ഒരുപാട് വഴക്കിട്ടിരുന്നു…

ഇന്നെനിക്കു മനസിലാകുന്നു.. അവൻ കൂട്ടുകാർക്കും നാട്ടുകാർക്കും എത്ര പ്രിയപെട്ടവനാണെന്ന്… കണ്ണ് നിറയാത്ത വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളോടെയല്ലാതെ ആരും തന്നെ അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു…

ഞാൻ വിറയ്ക്കുന്ന കാലുകളോടെ അവന്റെ വീടിന്റെ പടി ചവിട്ടി… വലതുകാൽ വെച്ച് അവന്റെ പെണ്ണായി സന്തോഷകണ്ണീരോടെ കയറേണ്ടിയിരുന്ന ഞാൻ… ഓർത്തപ്പോൾ നെഞ്ചിൽ ഒരു ഭാരം വന്നു നിന്നു. ഒരു ബലത്തിനായി ഉപ്പയുടെ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ചു…

അവിടെ ഹാളിൽ… കത്തിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന കർപ്പൂരവും കുന്തിരിക്കവും… ഖുർആൻ പാരായണം ചെയ്യുന്നവർക്ക് നടുവിൽ വെള്ള പുതച്ചു കിടക്കുന്ന എന്റെ ജീവൻ….!!

യാന്ത്രികമായി എന്റെ കാലുകൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചലിച്ചു… കണ്ണുനീർ നിന്നിരുന്നു.. ശ്വാസം വിടാൻ പോലും മറന്നിരിക്കുന്നു… നേരെ ചെന്ന് മുഖം മറച്ചിരിക്കുന്ന ആ തുണി പൊക്കി നോക്കി…

11 Comments

  1. സെൻ്റി എൻ്റെ ഫീൽഡ് അല്ല. എന്തിനാ കുഞ്ഞേ ഇങ്ങനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്. മനോഹരമായ വരികൾ . ഒരു feelgood okke ezhuthan tto ❤️❤️❤️

  2. Vaikkandarunu.. ?… kidilam ezhuthu… ennalum vishamam ayi

  3. കരയിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോടാ. എല്ലാം മുന്നിൽ കാണുന്ന പോലെ ഉണ്ടയിരുന്നു.അടുത്ത കഥയും ആയിട്ട് വാ

  4. ജോനുവിന്റെ ജാനു

    നന്നായിട്ടുണ്ട് ???

  5. നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന രചന.. നന്നായി അവതരിപ്പിച്ചു.ഒഴുക്കുള്ള അക്ഷരങ്ങൾ..തൂലിക ചലിക്കട്ടെ.. ആശംസകൾ?

  6. വിരഹ കാമുകൻ???

    ??? മനസ്സിൽ എന്തോ ഒരു വേദന

  7. പറയാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല..

    ♥️♥️♥️♥️♥️

  8. മനസ്സിനെ വല്ലാത്തോരു പ്രതിസന്ധിയിൽ എത്തിച്ചല്ലോ ജസ്‌ഫീർ. ഒരിക്കലും നഷ്ടപ്രണയം ഉണ്ടാവാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തവർ ആണ് നമ്മൾ അപ്പോൾ ഇനി ഒരിക്കലും കിട്ടില്ല എന്നും ഞാൻ കാരണമാണ് മരണമെന്ന കുറ്റബോധം അവളുടെ ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്നു മനോഹരമായി എഴുതി പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
    ഒരു വിങ്ങൽ അവശേഷിപ്പിച്ചു…

  9. ഇത് അവൾ കണ്ട വെറുമൊരു സ്വപ്നം ആക്കി അവരെ ഒന്നിപ്പിക്കായിരുന്നില്ലേ. വല്ലാതെ ഹൃദയത്തിൽ കയറിപ്പോയി അവർ അതാ ചോദിച്ചത് ❤

  10. വല്ലാത്തൊരു വിങ്ങൽ നൽകി അവസാനിപ്പിച്ചല്ലോ… എല്ലാം കണ്മുന്നിൽ ഉള്ള പോലെ… നെഞ്ചിലൊക്കെ എന്തോ കെട്ടിനിൽക്കുംപോലെ…

Comments are closed.