പ്രാണേശ്വരി 4 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 303

ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ലക്ഷ്മി ഉണ്ട് പാറ്റയോടും ആഷിക്കിനോടും ഒക്കെ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുന്നു, ഞാൻ അവളെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ അവന്മാരെ പറ്റിച്ചിട്ടു പോന്നതാണ് ഇപ്പൊ അവള് അവന്മാരുടെ ഒപ്പം നിൽക്കുന്നു, എന്തായാലും അങ്ങോട്ട്‌ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു

“ആ നിങ്ങൾ ഇവിടെ നിക്കുവാണോ, ഞാൻ എവിടെ എല്ലാം തിരക്കി ”

ലക്ഷ്മി അവിടെ നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടില്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ അവരോടു സംസാരിച്ചു

“ഡാ നമ്മുടെ ലക്ഷിചേച്ചിയുടെ അമ്മയും അനിയത്തിയും”

അവന്മാർ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞതും ഞാൻ ഒരു അത്ഭുതം അഭിനയിച്ചു

“അയ്യോ ലക്ഷ്മിയോ, ഞാൻ കണ്ടില്ല കേട്ടോ ”

അവൾ അതിനൊന്നും പറയാതെ എന്നെ തുറിച്ചൊന്നു നോക്കി

“നീ എന്നെ കണ്ടില്ല അല്ലേടാ പട്ടി ”

അതായിരിക്കും അവളുടെ മനസ്സിൽ എന്ന് തോന്നുന്നു

“ഇതാണോ അമ്മ, നമസ്കാരം അമ്മേ,”

“മോനാണോ അഖിൽ ”

അമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി,

“അതെ അമ്മേ ഞാനാണ് ”

“മ്മ് ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് മോനെപ്പറ്റി ”

“ഹായ് ചേട്ടാ എന്റെ പേര് ദുർഗ, ലക്ഷ്മിയുടെ അനിയത്തിയാ ”

“പേര് ഇട്ടതു മാറിപ്പോയല്ലോ അമ്മേ, ലക്ഷ്മിയുടെ സ്വഭാവം ഉള്ളവൾക്ക് ദുർഗ എന്നും ദുർഗ്ഗയുടെ സ്വഭാവം ഉള്ളവൾക്കു ലക്ഷ്മി എന്നും പേരിട്ടിരിക്കുന്നു ”

ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടിട്ട് അമ്മയും ദുർഗയും ഭയങ്കര ചിരിയാണ്, ഇവരുടെ ഈ ചിരി കണ്ടപ്പോളാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായത് ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഇത്ര വല്യ കോമഡി ആണെന്ന്

പിന്നെയും ഞാൻ കൊറേ നേരം എന്തൊക്കെയോ അവരോടു രണ്ടുപേരോടും സംസാരിച്ചു, ആ സമയമത്രയും ലക്ഷ്മി മിണ്ടാതെ നിന്നു, ഇതിനിടയിൽ ആരോ വന്നു ലക്ഷ്മിയെയും അമ്മയെയും വിളിച്ചുകൊണ്ടു പോയി, ഇപ്പൊ ഞാനും ദുർഗയും മാത്രം ഈ സമയം കൊണ്ട് മാക്സിമം ലക്ഷ്മിയെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചു അറിയണം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു

“മോളെ ”

“എന്താ ഏട്ടാ ”

“10 കഴിഞ്ഞു എന്താ പരിപാടി ”

“ഒന്നെങ്കിൽ +2പോണം അല്ലെങ്കിൽ ചേച്ചി ചെയ്തത് പോലെ ഡിപ്ലോമക്ക് പോണം ”

“അപ്പോ നിന്റെ ചേച്ചി +2പോയിട്ടില്ലാ?? !!”

“ഇല്ല ചേച്ചി 10കഴിഞ്ഞു നേരിട്ട് ഇങ്ങോട്ട് വന്നതാ ”

അത് കേട്ടപ്പോൾ എന്റെ മനസിൽ ലഡുകൾ ഒരുപാട് ഒരുമിച്ചു പൊട്ടി

“അപ്പൊ അവൾക്കു എത്ര വയസുണ്ട് അപ്പോ ”

“17”

“അപ്പൊ അവൾ എന്നെക്കാൾ ഇളയതാണല്ലേ ”

എനിക്കെന്റെ സന്തോഷം മറച്ചുവെക്കാൻ പറ്റീല്ല, ഞാൻ പറഞ്ഞതിന്റെ ഒച്ച അല്പം കൂടിപ്പോയെന്നു തോന്നുന്നു, ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് നിന്ന ആളുകൾ എല്ലാം എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു