കഥ കതിന കണക്കെ
കനത്തതാകുമ്പോ-ളതിൻ
കമന്റൊരു കൈത്തിരിയായ്
കത്തേണ്ടേതെൻ കടമയല്ലോ

തമ്പുരാൻ ബ്രോ താങ്കളെ പോലെ ഒരു വലിയ എഴുത്തുകാരൻ എന്റെ കമന്റൊക്കെ വായിക്കുക… അതിനു അഭിപ്രായവും എഴുതുക… ഹമ്മോ!!! എനിക്ക് അത് അങ്ങട്ട് ഇപ്പോഴും വിശ്വാസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല കെട്ടോ… do I really deserve it!?!?

തമ്പുരാൻ ബ്രോ താങ്കൾ പറഞ്ഞ നല്ല വാക്കുകൾക്ക് ഒരുപാടു നന്ദിയുണ്ട്.

താങ്കളോട് എനിക്കു ഒരുപാട് സ്നേഹവും ബഹുമാനവും ഉണ്ട് കാരണം:

1) താങ്കൾ ഒരുപാടു നന്മയും സാനേഹവുമുള്ളൊരു മനുഷ്യനാണ്. കമന്റു ബോക്സുളിൽ താങ്കളുടെ സാന്നിധ്യം കൊണ്ടും നല്ല വാക്കുകൾ കൊണ്ടും മറ്റു എഴുത്തുകാരെ താങ്കൾ നന്നായി പരിഗണിക്കുന്നതും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതും കാണാറുണ്ട്.

2) താങ്കളുടെതല്ലാത്ത കഥകളുടെ വായനക്കാരോടും പോലും സംവദിക്കുവാൻ കാണിക്കുന്ന ആ നന്മയുള്ള മനസ്സ്.

3) കമന്റു ബോക്സുകളെ സജീവും ജനകീയവും ജീവസ്സുറ്റതും ആക്കുന്നതിൽ താങ്കളുടെ സാന്നിധ്യം വഹിക്കുന്ന പങ്ക് ചെറുതല്ല കേട്ടൊ.

4) non-errotic category-യിൽ, ആദ്യത്തെ കഥയിലൂടെ തന്നെ ഇത്രയും കുറഞ്ഞ കാലയളവിൽ താങ്കളേ പോലെ ഇത്രത്തോളം ജനശ്രദ്ധ നേടിയ മറ്റൊരു നവാഗത എഴുത്തുകാരൻ വേറെ ഉണ്ടോയെന്ന് എനിക്കറിയില്ല.

5) താങ്കളുടെ കഥകളിൽ സ്ത്രീകളോടു താങ്കൾ കാണിക്കുന്ന ആദരവോടെയുള്ള സമീപനം തികച്ചും മാതൃകാപരവും അതുപോലെ തന്നെ അത് നല്ലൊരു ഭാവി തലമുറയേ വാർത്തെടുക്കുവാൻ സഹായകമാണ്. എഴുത്തുകാരൻ എന്ന നിലയിൽ താങ്കളുടെ സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധതേയുമാണ് ഇതു സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

പിന്നെ ബ്രോയുടെ ശ്രീരാഗം എന്റെ reading listഇൽ ഉള്ളതാണ്, ഓരോ ലക്കത്തിനും ഓരോ ചുവന്ന ഹൃദയം വീതം നൽകി കൊണ്ട് എന്റെ വായനയും താങ്കളോടൊപ്പം പുരോഗമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ എന്റെ ദൗർഭാഗ്യമെന്നു പറയട്ടെ, ബ്രോയിലെ എഴുത്തുകാരൻ എഴുതുവാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത കഥാപ്രമേയം എന്റെ പരിമിതമായ കഥാഭിരുചികളുടെ പരിധിക്കുമതീതമാണ്. വ്യക്തിപരമായി എനിക്ക് പൊതുവെ മണ്ണിന്റെ മണമുള്ള, ഇഴയടുപ്പമുള്ള മനുഷ്യ ബന്ധങ്ങളുടെ കഥകളോടാണ് കൂടുതലും ആഭിമുഖ്യം തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. പക്ഷെ അതുകൊണ്ട് എന്റെ അഭിരുചികളും ആഭിമുഖ്യങ്ങളും ബ്രോയുടെ രചനയുടെ നിലവാരത്തെ അളക്കുന്ന അളവുകോലുകൾ ഒരിക്കലുമാകിലല്ലോ. ബ്രോയുടെ കഥയുടെ ഇത്തിവൃത്തം ചതുരംഗം പോലെ സങ്കീർണമാണ് – അറുപത്തിനാല് കളങ്ങളിൽ പരസ്പരം വേട്ടയാടുന്ന കൂർമ്മ ബുദ്ധിശാലികളായ രണ്ടു രാജാക്കന്മാർ – രാഘവനും ശ്രീഹരിയും – തർക്കം അത് ആര് ആരെ ആദ്യം തീർക്കും. ചോദ്യം…രാജ്യവും നിധികുംഭങ്ങളും ആർക്ക്?! കൊടുങ്കാടുകളേ വെല്ലുന്ന നാഗരീകതയുടെ വന്യസംസ്കാരത്തിന്റെ പൊയ്മുഖങ്ങളേ അനാവൃതമാക്കി വായനക്കാർക്കു മുമ്പിൽ ജനഹൃദയങ്ങളുടെ തമ്പുരാൻ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ശ്രീരാഗം. പക്ഷെ എനിക്ക് ലൂസിഫർ, ആറാം തമ്പുരാൻ, രാജാവിന്റെ മകൻ, ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിനേയുംകാൾ കൂടുതൽ ഇഷ്ടം, മിന്നാരം, അഹം, പവിത്രം, ഉള്ളടക്കം, ദൃശ്യം, ഇവിടം സ്വർഗ്ഗം പോലുള്ള സിനിമകൾ ആണ്. ഇതൊക്കെ ഓരോരുത്തരുടെ വ്യക്തിപരമായ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളല്ലേ. ഇതെല്ലാം പറയാൻ കാരണം മനസ്സിന്റെ ഏതോ ഒരു കോണിൽ ശ്രീരാഗം ഓരോ ലക്കവും വായിച്ച് അഭിപ്രായം എഴുതാത്തതിന്റെ കുറ്റബോധം കൊണ്ടാകണം. പിന്നെ ഒരു കഥാകൃത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലോ, ശൈലിയിലോ, അഭിരുചിയിലോ കൈകടത്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനയേ സ്വാധീനിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതും അത്ര ഭൂഷണമായി തോന്നുന്നില്ല. മറിച്ച് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നത് ഓരോ എഴുത്തുകാരനോടും ദൈവം നീ ഇന്നത് ഇന്നതൊക്കെ എഴുതണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടായിരിക്കണം ഭൂമിയിലേക്ക് അയച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇതൊക്കെ ഒരോ നിയോഗമല്ലേ. അതുപോലെ തന്നെ വായനക്കാരും – ദാനെ ദനെ പെ ലിഖെ ഹേ ഖാനേ വാലേ ക്കേ നാം – എന്നു പറഞ്ഞ പോലെയാണ്. ദാനെ നമ്മളെല്ലാം അടങ്ങുന്ന സമൂഹത്തെ പരിപാകപ്പെടുത്തി ആനന്ദിപ്പിക്കാൻ അന്നദാനമായ് നിങ്ങൾ നൽകുന്ന കഥകളാണ്.

തമ്പുരാൻ ബ്രോയ്ക്ക് സർവ്വ ഐശ്വര്യങ്ങളും നേർന്നു കൊണ്ട്.

ഒരുപാടു സ്നേഹത്തോടെ

സംഗീത്