ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 30 3477

എത്ര സോപ്പിട്ടു കഴുകിക്കളഞ്ഞാലും തന്നിൽ പുരണ്ടിരിക്കുന്ന അഴുക്കുകൾ മാഞ്ഞുപോകില്ലെന്നു വേദനയോടെ ഓർത്തപ്പോൾ അറിയാതെ അവൾ സ്വയം മണത്തുനോക്കിപ്പോയി……!

രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളിൽ മുന്തിരിവള്ളിപോലെ തന്നിൽ പടർന്നു കയറിയവരുടെ വിയർപ്പുതുള്ളികൾ തന്റെ ശരീരത്തിൽ ഇപ്പോഴും അവശേഷിക്കുന്നുണ്ടോ…..?
മദ്യത്തിന്റെയും സിഗരറ്റിന്റെയും മനം പിരട്ടുന്ന വാട ഇപ്പോഴും ബാക്കിയുണ്ടോ……!

അവരുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കുവാൻ വിമ്മിഷ്ടവും ……!
വല്ലാത്ത കുറ്റബോധവും…….!
അതിലേറെ ലജ്ജയും നാണക്കേടും തോന്നിയതുകൊണ്ടു അവൾ ശിരസ് ഉയർത്തിയതേയില്ല……..!

എങ്ങനെയെങ്കിലും അവരുടെ മുന്നിൽ നിന്നും ഓടിരക്ഷപ്പെടുവാനുള്ള പഴുതുകൾ അന്വേഷിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് വീണ്ടും ആന്റിയുടെ സ്വരം കേട്ടത്.

“കുട്ടിക്ക് മറ്റൊന്നും തോന്നേണ്ട…….
അവന്റെ അച്ഛൻ എന്നെ നോക്കുവാൻ ഏൽപ്പിച്ചതൊക്കെ അവനെ തിരിച്ചേല്പിച്ചിട്ടുവേണം എനിക്കൊന്നു റസ്റ്റെടുക്കുവാൻ……
ഇങ്ങനെ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടന്നാൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അവൻ ഇതിന്റെയൊന്നും ഉത്തരവാദിത്തം പൂർണമായും ഏറ്റെടുക്കില്ല…..
അതിനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല വഴി ഇങ്ങനെ പിടിച്ചുകെട്ടുന്നതാണ്……
മനസിലായോ…..”

ചിരിയോടെ അവർ വിശദീകരിച്ചതു കേട്ടപ്പോഴാണ് അവൾക്കു ശ്വാസം നേരെ വീണതും ആശ്വാസനിശ്വാസമുതിർത്തുകൊണ്ടു തലയുയർത്തിയതും.

“അവനുപോകുവാൻ ധൃതിയായെന്നു തോന്നുന്നു കുട്ടി പൊയ്ക്കോളൂ…..
നമുക്കു പിന്നെ കാണാം…….
ജോലിക്കുകയറിയശേഷം എന്നെയൊന്നു വിളിക്കണം കെട്ടോ…….”

തൊട്ടടുത്ത കാബിനിൽ അക്ഷമയോടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന അയാൾ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് മോശമേലുള്ള വിസിറ്റിങ് കാർഡുകളിൽ നിന്നും ഒരെണ്ണമെടുത്തു ധൃതിയിൽ അവളുടെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞത്.

അവർ നീട്ടിയ വിസിറ്റിങ് കാർഡ് വാങ്ങി വാനിറ്റിബാഗിൽ സൂക്ഷിച്ചശേഷം അവർക്കുനേരെ ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ടു എഴുന്നേൽക്കുമ്പോഴേക്കും അയാൾ കാബിനിന്റെ പുറത്തെത്തിയിരുന്നു.