ബെഡിനടിയിൽ നിന്നും പാഴ്സെടുത്തു അവളുടെ നേരെ നീട്ടിയപ്പോൾ മുഖമൊന്നു മങ്ങിയോ എന്നൊരു സംശയം……!
“ഞാൻ പോയ്ക്കോളും……
ആദ്യം ഹോസ്പിസ്റ്റലിൽ പോയിട്ടു വാ……
പൈസ അവിടെ കിടക്കട്ടെ ഇപ്പോഴില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയുള്ള റൂംബോയിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്താൽ മതി പിന്നെ ഞാൻ വാങ്ങിച്ചുകൊള്ളും…….”
പറഞ്ഞു വിടുവാൻ മനസുണ്ടായിട്ടല്ല പകരം അവൾ പോകാതിരിക്കാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്നാലോചിച്ചു കൊണ്ടാണ് പഴ്സ് നീട്ടിയതെങ്കിലും അവളുടെ പ്രതികരണത്തിൽ അയാൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു അത്ഭുതം തോന്നി.
“നീയെന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും കീഴടക്കുകയാണല്ലോ മായെ……”
അയാളുടെ മനസ് മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“എന്നാൽ ശരി മായയുടെ മൊബൈൽ നമ്പർ തന്നാൽമതി ഞാൻ വിളിക്കാം…..”
അയാൾ ക്ഷീണിച്ച കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടു തളർന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ…..വേണ്ട വേണ്ട …..
മൊബൈലിൽ വിളിക്കേണ്ട ഞാൻ ആർക്കും നമ്പർ കൊടുക്കാറില്ല……
നിങ്ങൾ റൂംബോയിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്താൽ മതി……”
അതും അയാൾക്ക് ആശ്ചര്യമായിരുന്നു.
“എന്നാൽ അങ്ങനെ ചെയ്യാം …..”
അയാൾ സമ്മതിച്ചു.
“എന്തായാലും ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയാൽ അഡ്മിറ്റാക്കും അതുകൊണ്ടു റൂം വെക്കേറ്റ്‌ ചെയ്തു പൊയ്ക്കോളൂ…..
വെറുതെ വാടക കൊടുക്കേണ്ട……”
ഉപദേശം കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ നിഷ്ക്കളങ്കതയോർത്തു അയാൾക്ക് സഹതാപം തോന്നി.
കാരണം താൻ ഇവിടെയും കേരത്തിലുമായി ചെറിയൊരു ബിസിനസ് നടത്തുന്നയാളാണെന്നും മാസവാടകയ്ക്ക് എടുത്തിരിക്കുന്ന മുറിയാണ് ഇതെന്നും പാവം മായയ്ക്ക് അറിയില്ലല്ലോ….!
??
??????