” ചേട്ടന്റെ കൂടെയുള്ളവർ എവിടെ ചേട്ടാ……
ഡ്രിപ്പ് തീരാറായിട്ടും അവർ വിവരമൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…….”
നഴ്‌സുമാരുടെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴാണ് അയാളും മായയെ തിരഞ്ഞത്.
മുറിയിലെങ്ങും അവളില്ല…..!
ബാത്റൂമിൽ പോയിക്കാണുമോ എന്നറിയുവാനായി കാതോർത്തു നോക്കി ഇല്ല അവിടെ അനക്കമൊന്നുമില്ലെന്നു മാത്രമല്ല വാതിൽ പാതിചാരിയിട്ടേയുള്ളൂ……!
പിന്നെവിടെ പോയി……?
കൂടെനിന്നു രണ്ടുദിവസം പരിചരിക്കേണ്ടിവരുമെന്നു കരുതി ഒന്നും പറയാതെ മുങ്ങിക്കളഞ്ഞോ…..?
അങ്ങനെയെങ്കിൽ പറഞ്ഞിട്ടു പോകാമായിരുന്നല്ലോ…….!
“ഇപ്പോൾ വന്നില്ലെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷേ ഇങ്ങോട്ടു വരേണ്ടി വരുമായിരുന്നില്ല പനി അത്രയും കൂടുതലും ബിപി അത്രയും കുറവുമാണ്…..”
ഡോക്ടരുടെ വാക്കുകൾ ഓർത്തപ്പോൾ നന്ദി പറയുവാനെങ്കിലും അവളെയൊന്ന് കാണണമെന്നു തോന്നിപ്പോയി.
നല്ല ഉറക്കത്തിനിടയിൽ മുങ്ങുവാണോ ചിലപ്പോഴൊക്കെ അമ്മയുടെ വേവലാതിയോടെയും …..
മറ്റുചിലപ്പോൾ ഭാര്യയുടെ കരുതലോടെയും…..
ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഒരു കാമുകിയുടെ പരിഭ്രമത്തോടെയും കൂടെ നിന്നതും പരിചരിച്ചതും…..!
അയാൾക്ക് വല്ലാത്ത നിരാശ തോന്നി.
“ങാ……പോട്ടേ…..”
അട്ടയെ പിടിച്ചു മെത്തയിൽ കിടത്തിയാൽ അതു മെത്തയിൽ കിടക്കില്ലെന്നു തന്റെ ദുര്നടപ്പിനെ കുറിച്ച് പണ്ട് അമ്മയെപ്പോഴും പരാതിപറയാറുള്ള കാര്യം അയാളോർത്തു.
“നിങ്ങളുടെ നാടെവിടെയാണ് ചേട്ടാ……
ഇവിടെ അഡ്മിറ്റാണെന്ന വിവരം വീട്ടിലറിയിച്ചോ….
മംഗലാപുരം സ്റ്റേഷനിൽ പതിനൊന്നര മണിവരെയെത്തുന്ന എല്ലാ ട്രെയിനുകൾക്കനുസരിച്ചും അവിടെ നിന്നും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് സൗജന്യമായ ബസ് സർവീസുണ്ട് കേട്ടൊ…..
??
??????