നക്ഷത്രക്കുപ്പായം 30

സംശയത്തോടെ അജു ഷംസുനെ ഒന്നു നോക്കി…

“അതേടാ..ഒരു വഴിം കണ്ടില്ലേൽ ന്റെ ഓട്ടോ ഇയ്യ് ഓട്ടിക്കോ ടാ..നല്ല ഓട്ടോ കിട്ട്ണ സ്ഥലത്താ ഇവന്റെ വാസം…”

“അപ്പോ ..അനക്കോ..”

“ന്റെ അജോ..പ്രാരാബ്ധങ്ങളൊക്കെ ഇപ്പോ അന്റെ പിന്നാലെ അല്ലേ കൂടിയേക്ക്ണേ..ഓല് ന്റെ പിന്നാലെ വരുമ്പോ ഇയ്യ് ഇങ്ങട് തിരിച്ചു തന്നാ മതി പോരേ..”
പിന്നിൽ നിന്ന് ആ തോളിലൂടെ ഷംസുനെ അപ്പോ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അജു..നിറകണ്ണുകളുമായി..

“അജോ..സമയം എത്രായീന്നറിയോ..മൂന്നര..വാ എവിടേലും കേറിട്ട് വല്ലതും കേറ്റീട്ട് പോവാം ഇനി..”

ഹോട്ടലിൽ കയറി ചോറിനുള്ള ഓർഡർ കൊടുത്തിരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു പിന്നിൽ നിന്നൊരാൾ തോളിൽ വന്നു തട്ടിയത്..
“നാസർക്കാ..!!”
അവരുടെ വീടിന്റെ പണ്ടത്തെ ഒരു അയൽ വാസി.ഇപ്പോ വീടു വിറ്റു മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് മാറിയിട്ടുണ്ട്.
“എന്താ അജോ ..ഇവടെ ..എന്താ വിശേഷം..?”
വിവരങ്ങളെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിനു മുന്നിൽ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോഴും പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു നാമ്പു പോലും അവനിൽ മൊട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ലാ..

“അജോ ….ന്റെ വണ്ടീലേക്കൊരാളെ ആവശ്യണ്ട്..അനക്ക് ഡ്രൈവിംഗ് ഒക്കെ അറിയ്ണതല്ലോ.. ബാഗ്ലൂരും കോയമ്പത്തൂരൊക്കെ പോയി ഹോൾസെയിലായി മെറ്റീരിയൽസ് എടുത്തിട്ട് ഇവടെ നാട്ടിൽ വിൽക്കലാ ന്റെ പണി..അനക്ക് താല്പര്യണ്ടേൽ ഇയ്യ് ഡ്രൈവറായിട്ട് വാ നല്ല കാശും തരാ..”

ഇരുവരുടേയും മുഖത്ത് സന്തോഷത്തിന്റെ പൂത്തിരി കത്തി..ഫുഡ് കഴിക്കാൻ കയറിയത് ഒരു നിമിത്തമായി തന്നെ അവർ കരുതി..അങ്ങനെ ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് വരാമെന്ന വ്യവസ്ഥയും പറഞ്ഞ് അവർ വീണ്ടും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിലൽപ്പം ആശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു..

സാമാന്യം തിരക്കുള്ള ഹോസ്പിറ്റലായതു കൊണ്ടു തന്നെ കലപില ശബ്ദങ്ങൾക്കൊട്ടും കുറവുണ്ടായിരുന്നില്ല..
ചാരിയിരുന്നു കഞ്ഞികുടിക്കുകയായിരുന്ന ഖൈറുത്താ..മുഖത്തെ ക്ഷീണമെല്ലാം അൽപ്പം കുറഞ്ഞെങ്കിലും തലയിലെ കെട്ടഴിച്ചിരുന്നില്ല..വിശേഷങ്ങൾ തിരക്കിയുംസങ്കടങ്ങൾ പങ്കു വെച്ചും അജ്മലിന്റെ തോളിൽ ചാരികൊണ്ടവർ ഇരുന്നു..മരുന്നിന്റെ മടുപ്പുളവാക്കുന്ന ഗന്ധം മൂക്കിലേക്കടിച്ചു കയറുമ്പോ ഓടി രക്ഷപ്പെടാൻ തോന്നിയിരുന്നു അവന്..

അപ്പോഴായിരുന്നു അജു രാവിലെ നടന്ന സംഭവമോർത്തത്..

“ടാ..ഓളെന്നെ പ്രാകീട്ടുണ്ടാവും.ആ സോഫി…ഇന്നത്തെ ദിവസം മൊത്തം ഓരോ നൂലാമാലകളാ..
ഇയ്യ് വാ..നമ്മക്ക് ആ കാശ് അങ്ങട് കൊടുത്തേക്കാം..”

“ഇനി നാളെ പോയാ പോരേ അജോ..ഇപ്പോ സമയം എട്ടാായി..”

“പോരാ ഇന്ന് തന്നെ പോണം..അതിങ്ങനെ മനസ്സിലിട്ട് നീറ്റാൻ വയ്യ..”

“ആ …എങ്കി..ഇയ്യ് നടന്നൂട് അജോ..കുറേ നേരായി ഒരു തെണ്ടി വിളിച്ച് എടങ്ങേറാക്ക്ണ്.. ഓനെന്താ വേണ്ടെന്ന് ചോദിക്കട്ടേ..ഫോണിന്റെ ഡിസ്പ്ലേഅടിച്ചു പോയോണ്ട് ആരാന്നും മനസ്സിലാവ്ണില്ല…”

“ഹലോ..ആരാ താൻ ..കുറേ നേരായല്ലോ മനുഷ്യനെ കെടന്നെടങ്ങേറാാക്കാൻ തൊടങ്ങീട്ട്…അനക്കൊന്നു വേറെ പണിയില്ലേടോ..”
മറു തലക്കൽ അയാളുടെ മറുപടി മൊബൈലിന്റെ സിഗ്നൽ മിന്നി.. മറയുമ്പോലെ തന്നെ മുറിഞ്ഞുകൊണ്ടായിരുന്നു

“അന്റെ ബാപ്പ!!!”

“പ്ഫ..പുല്ലേ….. ബാപ്പാനെ പറഞ്ഞിണ്ടേൽ പല്ലു ഇയ്യ് നെലത്തിന്ന് പെറുക്കിയെട്ക്കെണ്ടി വരും പറഞ്ഞേക്കാം..”
അതും പറഞ്ഞ് അവന്റെ ഭാഗം ക്ലിയറാക്കി അവൻ മറുപടിക്കായി കാത്തു
“.ആ..ഇയ്യ് വീട്ടിൽക്ക് വാ..അനക്കുള്ളതവിടുന്ന് തരാ..അന്റെ വാപ്പ തന്നാ ഇത്..”
വായും പൊളിച്ചിരുന്നു പോയവൻ ..
“നിക്കി നിക്കി ബാപ്പേ.. വെക്കല്ലിൻ..ശ്ശോ ..വെച്ചോ ഫോൺ..ഒരു സോറി പറഞ്ഞ് നോക്കെയ്നി..ഞ്ഞിപ്പോ വീട്ടിൽക്ക് കേറ്ണ കാര്യത്തിലൊരു തീരുമാനായി..”

“എന്താടാ..കൊറേ നേരായല്ലോ
.ആരെയ്നു..”
കാത്തിരുന്ന് മുഷിഞ്ഞ അജു കൂട്ടുകാരന്റെ വിളറിയ മുഖം കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
“ഒന്നുല്ലാ അജോ അത് നമ്മളെ കസ്റ്റമർ കെയർ..ഇയ്യ് നടക്ക്..”‘

കാശുമായി
അജ്മൽ നെഴ്സിംഗ് റൂമിനടുത്തേക്ക് നടന്നു ..ആതിര പേഷ്യന്റ്സിനുള്ള മരുന്ന എടുത്തുവെക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു..അരികിലെത്തെ കൗണ്ടറിൽ എന്തോ കുത്തിക്കുറിച്ചു കൊണ്ട് സോഫിയും..
അജ്മൽ അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു

“എസ്ക്യൂസ് മീ..”

ആതിര തലയുയർത്തികൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
“ഊം..എന്തു വേണം..?”

“സിസ്റ്റർ…ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കാശ് തരാൻ വന്നതാ..”

“അതിന് ഇയൾ എന്നോട് കാശൊന്നും വാങ്ങിച്ചില്ലാലോ..”

“ഈ മാഡത്തോടല്ലാ.. ആ മാഡത്തോട്…”
തലകൊണ്ട് ആംഗ്യത്തിൽ കാണിച്ചു അജ്മൽ സോഫിയെ നോക്കിയെങ്കിലും അവൾക്കൊരു കുലുക്കവുമുണ്ടായില്ലാാ..

“എങ്കിൽ ഇയാളവിടെപ്പോയി പറ…”