നക്ഷത്രക്കുപ്പായം 30

അതും പറഞ്ഞ്
ആതിരയുടേ തോളിൽ പിടിച്ച് അവൾ മെല്ലെ നടന്നു..ഒരു നിമിഷം അതു നോക്കി നിന്ന് അജു കാശുമായി വീണ്ടും മരുന്നു ഷാപ്പിലേക്ക് നടന്നു..

“ന്നാലും ന്റെ അജോ..അങ്ങനൊന്നും.. പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ലാ..ആ കുട്ടീടെ കാലിനെന്തോ പറ്റിക്ക്ണ്..”

“ഓ..പറഞ്ഞില്ലേൽ പൊട്ടാ..ഈ കാശ് ഇയ്യ് തരെയ്നോ ..”
മരുന്നു വാങ്ങിച്ച് തിരിച്ചു വരുമ്പോ ഷംസുന് വല്ലാത്തൊരു സംശയം..

“അല്ല അജോ..ഒക്കെ മനസ്സിലായിക്ക്ണ് ..പക്ഷേ എങ്കില് എനിക്കൊരു കാര്യം അങ്ങട്ട് മനസ്സിലായിക്കില്ലാ..”

“എന്ത്…?”

“അല്ലാ..അതിപ്പോ..ഈ കാണാൻ കൊള്ളാവ്ണ ചെറുപ്പക്കാർ എന്നുദ്ദേശിച്ചത്….?”

“ഓ.അതോ..അതന്നെപോലെ ഉള്ള അന്തംകമ്മികൾക്ക് പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവൂലടാ ഷംസോ..”

“ഉവ്വുവ്വേ..നമ്മക്ക് നല്ലോണം മനസ്സിലായെന്റെ അജുവേ..”

“നിന്ന് കിളിക്കാതെ വേഗം അങ്ങട് നടന്നൂട്..ഡോക്ടർ റൗണ്ട്സ്ന് വര്ണ ടൈമായി..”

ജനലഴിയിലൂടെ തുളച്ചു കയറുന്ന ഇളം വെയിലിന്റെ സ്പർശനമേറ്റു ഖൈറുത്താ മെല്ലെ കണ്ണു തുറന്നു..

“മോളേ …ഷമ്യേ..അജു എവടെ…?”

“ഇക്കാക്ക ഉമ്മാക്ക് മരുന്നു വാങ്ങിക്കാനായിട്ട് പോയതാ ഇപ്പോ വരും..കുറച്ചേരായി പോയിട്ട്..അവടേടെങ്കിലും കച്ചറകൂടീട്ട് നിക്ക്ണ്ടാവും..ദേഷ്യം മുന്നിലാണല്ലോ..ആരോടാ എന്താ പറയേണ്ടേ അറീലാ..”

മോളുടെ വർണ്ണന കേട്ട് ഖൈറുത്താ ചിരിച്ചു..
“ഒക്കെ ശരിയായിക്കോളും മോളേ..ന്റെ കുട്ടി നന്നാവും ഇയ്യ് നോക്കിക്കോ..”

ആലോചനയിൽ മുഴുകി കൊണ്ടോരോ സ്റ്റെപ്പും കയറുന്ന അജ്മലിനെ നോക്കി ഷംസു ചോദിച്ചു…

“അജോ ..ഇയ്യ് സ്വപ്നോം കണ്ട് നടന്നോണ്ട് ആ കുപ്പിം കൂടിയങ്ങ് പൊട്ടിച്ചാളാ..ഇനി അനക്ക് വിക്കാൻ ഈ ഞാനേ ഉള്ളു..അത് മറക്കണ്ടാ…”

“അതല്ലടാ ഷംസോ..ഞാനോർക്കെയ്നു…ഞാനാ കുട്ടിനോട് പെരുമാറിയെ കുറച്ച് കൂടിപ്പോയോന്ന്…”

“ആ..കൂടിപ്പോയീണ്..നല്ലോണം കൂടിപ്പോയീണ്..അനക്ക് ഇത്തിരി മനുഷ്യത്വം ഉണ്ടോ അജ്മലേ..ആ കുട്ടി എന്താ അന്നെപറ്റി വിചാരിച്ചിണ്ടാവാാ..ഛെ ..മോശം..വെരി മോശം..”

“എടാാ..ഇയ്യും അങ്ങനെ പറയല്ലേ..അനക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ ന്റെ സ്വഭാവം …അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന്..”

സംസാരിച്ച് കൊണ്ട് റൂമിന്റെ പടിവാതിലിലെത്തിയത് അവരറിഞ്ഞില്ലാ..ചാരിയിട്ട വാതിൽ പാളികൾ തുറന്ന ആ രംഗം കണ്ട് അജ്മലൊന്നു ഞെട്ടി..

റൗണ്ട്സിന് വന്ന ഡോക്ടറുടെ ഒപ്പം ടൗണിൽ വെച്ച് കണ്ട ആ രണ്ടു ലേഡീസുമുണ്ടായിരുന്നു..
അന്തം വിട്ട് വാ പൊളിച്ച് നിക്കുന്ന അജ്മലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഷംസു ചോദിച്ചു..
“ന്താടാ ഇജ്ജ് കുന്തം പോലെ നിക്ക്ണേ..”

“ടാ..ഇതവളാ..”

“തവളയോ..”

തലകൊണ്ട് ആഗ്യം കാണിച്ച ഭാഗത്തേക്ക് ഷംസു ഒന്നു പാളി നോക്കി..

“ടാാ..അജോ…ഇതോളല്ലേ…പെട്ടു..ഓൾ ഇവടത്തെ ഡോക്ടറാ …അല്ലാലേ..നേഴ്സാ..”

ഇഞ്ഞിപ്പോ എന്താചെയ്യാ..നിക്കണോ പോണോ..”
ഒരു കാല് മുന്നോട്ടും ഒന്നു പിറകോട്ടും ആഞ്ഞുവെച്ച് ഷംസു അവനെ ചെരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി..

“ഹലോ ..മിസ്റ്റർ അജ്മൽ..അകത്തേക്ക് വരൂ ..ഞാൻ നിങ്ങളെ വെയിറ്റ് ചെയ്യായിരുന്നു..”
ഡോക്ടറുടെ വിളികേട്ട്
നിവൃത്തിയില്ലാതെ രണ്ടുപേരും അകത്തോട്ട് കയറി വന്നു..
കയറി വരുമ്പോൾ അജ്മൽ ഇടം കണ്ണിട്ട് ആ രണ്ടു മങ്കമാരുടേയും മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ദേഷ്യം കൊണ്ടാവണം മുഖം ചുവന്നിട്ടുണ്ട്..പുഞ്ചിരിക്കാൻ മറന്ന ആ മാലാഖമാർ അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അലക്ഷ്യമായി മിഴികളെ എങ്ങോട്ടോ ആട്ടി വിട്ടു..

“ആ..പിന്നെ സോഫിയ..ആതിര..ഇതെനിക്ക് വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട പേഷ്യന്റ് ആണ്..അതോണ്ട് പോവുന്ന വരേ രണ്ടുപേരുടെയും ശ്രദ്ധ എപ്പോഴും ഇവർക്ക് കിട്ടിയിരിക്കണം..”

“ശരി ഡോക്ടർ..”
രണ്ടുപേരും ഒരേ സ്വരത്തിൽ തന്നെ പറഞ്ഞു

അത്യാവശ്യം വേണ്ട മരുന്നിന്റെ ലിസ്റ്റെഴുതി അടുത്ത് രോഗിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി അവർ നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഇരുവരേയും നോക്കി ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയുമായവൻ പറഞ്ഞു..