നക്ഷത്രക്കുപ്പായം 30

അതും പറഞ്ഞോടുന്ന ഷംസൂനെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കേ വീണ്ടും തുടങ്ങി ഖൈറുത്താന്റെ ഉപദേശം..

“എന്റെ അജോ..അന്നെപോലെ തന്നെയല്ലേ ആ ഷൈജല്..അവനിപ്പോഴും മര്യാദക്ക് കോളേജിൽ പോയി പഠിച്ച് ഓനിക്ക് അന്തസായി ഒരു പണി ചെയ്യുന്നുണ്ട്..ന്നാാ അനക്കോ..”

“അല്ലമ്മാ..ഓനിക്കിപ്പോ എന്താ പണി..ഇങ്ങളെന്നെ പറയ്..”

“ആ..അതെനിക്കറീലാ..ഓന് പണിയില്ലാത്തോണ്ടാണോ ഓന്റെ കാശോണ്ടാ ആ പെര നന്നാക്കിയെ ..മാത്രല്ല..അവടെ ഒരു നാലു ചക്ര വണ്ടിം ഉണ്ട്..ഒക്കെ ഓന് തന്നെ വാങ്ങിയാ..അങ്ങനാ ചങ്കൂറ്റള്ള ആൺകുട്ടിയള്..അല്ലാതെ അന്റെ മാതിരി തോന്നുമ്പൊ പണിക്ക് പോവലല്ല..ഒന്നുല്ലേലും ഒരു പെണ്ണു കെട്ടാനായിലെ ബലാലേ അനക്ക്..”

“ഓ..തൊടങ്ങി…അതു വേണേൽ ഇപ്പോ വേണേലും കെട്ടാലോ..
ഇമ്മാ..
ഓനൊക്കെ പ്ലസ്ടു എങ്ങനാ ജയിച്ചേ അറിയോ..കോപ്പിയടിച്ചോണ്ടാാ..കോപ്പിയടിച്ച്…”

“ഓ..ഇയ്യ് പിന്നെ ബല്യ മാന്യനാണല്ലോ..അന്നെ ഞാൻ തന്നെ അല്ലേ പെറ്റത് അജ്മലേ…പിന്നേയ് നാല് കായ് ഉണ്ടാക്കാണ്ടെ പെണ്ണും കെട്ടി ഇപ്പൊരേൽ അടഞ്ഞുകൂടിനിക്കാന്ന് വല്ല പൂതിയും ന്റെ മോനിണ്ടേല് അതങ്ങട് മാറ്റിവെച്ചേക്ക് ട്ടോോ..”
അതും പറഞ്ഞ് ഖൈറുത്താ ചൂലുമായി മാറാല അടിക്കുന്നതിനിടയിൽ അവനെ ചെരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി അടുക്കളയിലോട്ട് പോയി..

“..ഹും…ഈ ഷൈജല് എന്നും എനക്കൊരു പാരയാ…എന്തുപറഞ്ഞാലും ഉമ്മച്ചിക്കൊരു ഷൈജലുണ്ട്..”

ചെറുപ്പം തൊട്ടേ ഷൈജലും അജ്മലും തമ്മിൽ ശത്രുതയിലാ..കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ലാ…പരസ്പരമുള്ള ഈ താരതമ്യം തന്നെ..ആ കാര്യത്തിൽ രണ്ടുപേരുടേയു ഉമ്മമാർ തമ്മിൽ ഭയങ്കര മത്സരായിരുന്നു.ഈ താാരതമ്യം നാട്ടുകാർക്കു മുന്നിലും അവരു പറയാൻ മടി കാണിച്ചില്ലാ…അതോണ്ടു തന്നെ നാൾക്കു നാൾ ഇവർക്കിടയിലുള്ള ശത്രുതയും വളർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു..എന്നിരുന്നാലും പരസ്പരം കാണുമ്പോ ഒരു സംസാരമൊക്കെ ഉണ്ടെയ്നു…ഇപ്പോ ഓരോ കാരണങ്ങളാൽ ശത്രുത വീണ്ടും കൂടി..
ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും വർഷങ്ങളും അവർക്കിടയിലൂടെ കടന്നുപോയെന്നല്ലാതെ
ഖൈറുത്താ എന്തൊക്കെ എങ്ങനൊക്കെ ഉപദേശിച്ചാലും ന്നെ തല്ലണ്ടമ്മാവാ ഞാൻ നന്നാവൂല എന്ന പോളീസിയുമായി അവൻ പുതപ്പിനുള്ളിൽ ചുരുണ്ടു കൂടും ….

.കാലം കുറേയായി ഉമ്മായും മോനും ഈ കളി തുടങ്ങീട്ടെങ്കിലും ഇവിടെ തോറ്റുകൊടുക്കുന്നതെപ്പോഴും ഉമ്മ തന്നെയായിരിക്കുമെന്നതിലൊരു മാറ്റവുമില്ലാ..
വയസ്സ് പത്തിരുപത്തിമൂന്നായിട്ടും ഓന്റെ സ്വഭാവത്തിന് ഇന്നും ഒരു മാറ്റവുമില്ലാ..

കോളിംഗ് ബെല്ലിന്റെ മധുര സംഗീതം ഒരലർച്ചപോലെയവന്റെ കാതുകളിൽ വന്ന് പതിച്ചപ്പോൾ സുഖനിദ്രക്ക് അല്പം തടസ്സം നേരിട്ടു എന്നല്ലാാതെ തിരിഞ്ഞു കിടന്നവൻ ആ വിടവ് തീർത്തു വീണ്ടും നിദ്രയിൽ അഭയം പ്രാപിച്ചു..ചങ്കായ ചങ്ങാതിയുടെ സ്വഭാവം നല്ലപോലെയറിയാവുന്ന ഷംസു മറുപടിക്ക് കാത്തുനിൽക്കാാതെ അകത്തേക്കോടി..

“…അജോ.. ടാ…അജ്മലേ.. എണീക്ക്.”
പരിഭ്രാന്തിയോടെയുള്ള ഷംസുവിന്റെ വിളി കേട്ട്
അലസതയോടെ കണ്ണും തിരുമ്മി അവനെയൊന്നു നോക്കി..
“എന്താടാ…”

“ടാ…അങ്ങാടീല് വെച്ച്….”

അജ്മലിന്റെ ചോദ്യത്തിനുത്തരം നൽകാനാവാതെ ഷംസു നിന്ന് കിതക്കുകയായിരുന്നു…

ഉറക്കച്ചടവോടെ കണ്ണും തിരുമ്മികൊണ്ട് അജു ചോദിച്ചു..

“എന്താടാ ..എന്താാച്ചാ ഒന്നു പറഞ്ഞ് തൊലക്ക്..”

“അജോ..അന്റെ ഉമ്മ…അവിടെ..അവിടൊരാക്സിഡന്റ്…എല്ലാരും കൂടി ഹോസ്പിറ്റലീക്ക് കൊണ്ടോയിക്ക്ണ്..”
എങ്ങനെയൊക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചവൻ ശ്വാാസം വിട്ടു.

“ങ്ഹേ..ഉമ്മനെയോ..”
ഒരു ഞെട്ടലോടെ കിടക്കയിൽ നിന്നെണീറ്റ് അജ്മൽ
എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ തരിച്ചു നിന്നു..

“അജോ…അതു ഖൈറുത്താ തന്നെയാ…ഞാൻ കണ്ടിക്ക്ണ്..ഇയ്യ് വാ..നമ്മക്ക് വേം ഹോസ്പിറ്റൽക്ക് പോവാ..”

“ന്താ…ന്താ ന്റെ മ്മച്ചിക്ക് പറ്റിയേ…ഷംസുക്കാ ഇങ്ങള് പറയ്..”
അലമുറയിട്ട് കരയുന്ന ഷമീലയെ എന്തുപറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിക്കണമെന്നറിയാതെ അവരും…

“ഷമിയേ..ഇയ്യ് കരയാണ്ടിരിക്ക്..ഞങ്ങളൊന്നു പോയി നോക്കട്ടേ..ഷംസോ ഏതു ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കാ കൊണ്ടോയേ..”
ഡ്രസ്സ് മാറുന്ന ധൃതിക്കിടയിൽ അജ്മൽ ചോദിച്ചു..

“മുക്കത്തെ ഏതോ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കാ…
അതൊക്കെ നമ്മക്ക് ചോദിച്ചറിയാ..ഇയ്യ് വേഗം വാ..ഞാൻ വണ്ടീം ആയിട്ടാ വന്നേ..”