⭐ നക്ഷത്രക്കുപ്പായം ⭐
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

Nakshathrakkuppayam  | Author : _shas_

അക്ഷരങ്ങളുടേ ലോകത്തേക്ക് ഞാൻ പറന്നടുക്കുമ്പോൾ..കാറ്റിന്റെ താളത്തിൽ ആടിയുലഞ്ഞ് കൂട്ടം തെറ്റിയ എന്റെ വാക്കുകൾ തെറ്റുകുറ്റങ്ങളായി നിങ്ങളുടെ മനതാരിൽ അലയടിച്ച് മടുപ്പുളവാക്കുന്നെങ്കിൽ ഈ എന്നോട് പൊറുക്കുക..
കഥയുടെ ലോകത്തേക്കിറങ്ങിത്തിരിച്ച് ഇതുവരേ എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും വിമർശനങ്ങളാൽ പോരായ്മകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും ചെയ്ത എല്ലാ കൂട്ടുകാർക്കും നന്ദി..!!!
ഒരുപാട് നല്ല എഴുത്തുകാർ പിറവിയെടുക്കുമീ കാലഘട്ടത്തിൽ… സായാഹ്നവേളയിൽ കുത്തിക്കുറിച്ചെടുത്ത എന്റെ ഈ അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയില്ലാ..എങ്കിലും ഇതുവരേയുള്ള എന്റെ കഥകളെ സ്വീകരിച്ച പോലെ ഇതും സ്വീകരിക്കുമെന്ന വിശ്വാസത്തോടെ ഈ *നക്ഷത്രക്കുപ്പായം*എന്ന നോവലും നിങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ സമർപ്പിക്കട്ടേ…!!

എന്ന്
സ്നേഹപൂർവ്വം..|
_ഷാസ്_

അസ്തമയെ സൂര്യൻ പതിയെ മിഴികളടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും സോഫിയ ഓടിക്കിതച്ചു മാനേജർ കാസിംക്കായുടെ അടുത്തെത്തി..നെറ്റിത്തടങ്ങളിലേക്കിറങ്ങി നിൽക്കുന്ന മുടിയിഴകൾ അനുസരണയില്ലാതെ തെന്നിക്കളിക്കുന്നു..
“സാർ.. എനിക്കൊരു രണ്ടാായിരം രൂപ തര്വോ..”

അഴിഞ്ഞു വീണ തട്ടത്തിൻ തുണ്ട് തലയിലേക്ക് നീക്കിയിട്ട് അവൾ മാനേജറുടെ മുന്നിൽ ഭവ്യതയോടെ നിന്നു..
പകൽ വെളിച്ചം യാത്രപറഞ്ഞു പോവും മുമ്പേ ഇവിടെന്നിറങ്ങണം..കണക്കു പുസ്തകത്തിലേക്ക് മിഴികളും നട്ടിരിക്കുന്ന മാനേജർ കാസിംക്കായുടെ മറുപടിക്കായവൾ ആ മുഖത്തേക്കു മിഴികളും നട്ടിരുന്നു..അവഗണനാ വേഷത്തിൽ നിന്നതല്ലാതെ അയാളിൽ നിന്നവളുടെ ചോദ്യത്തിനൊരുത്തരം കിട്ടിയില്ലാ…ഏകദേശം നാല്പത്തഞ്ച് അമ്പതോളം പ്രായമുള്ള അയാളുടെ തലയിൽ പകുതി കഷണ്ടിയും ബാക്കി ഉള്ളത് പാതിയൊളം നര വന്നതായിരുന്നു..അവയാണെങ്കിൽ മൈലാഞ്ചി ചോപ്പിനാൽ മറച്ചു പിടിച്ചിരുന്നു
ഒരിക്കൽ കൂടി അയാളുടെ മുന്നിൽ ഒച്ചെയെടുക്കാൻ അവൾക്ക് ധൈര്യം വന്നില്ലാ..
അടിയാന്മാർ എപ്പോഴും മേലാൾക്കു മുന്നിൽ ഓച്ഛാനിച്ചു നിന്ന പാരമ്പര്യമാണല്ലോ നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്റെ..പാവപ്പെട്ടവനെന്നും പാവപ്പെട്ടവനായിരിക്കും..മുളച്ചുപൊന്തും മുമ്പേ അടിച്ചമർത്താൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവരായിരുന്നു നമ്മുടേ പൂർവ്വികന്മാർ..അതെല്ലാം നോക്കുമ്പോൾ ദിവസങ്ങളായനുഭവിക്കുന്ന ഈ അവഗണനകളെത്രെയോ നിസ്സാരം..ചിന്തകളെ ചില്ലുകൂട്ടിൽ ബന്ധനസ്ഥയാക്കി അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ മുതലാളിയുടെ മുഖത്തേക്കുറ്റു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു..ചോദിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നു ശങ്കിച്ചൊടുവിൽ പോകാനായി പിന്തിരിഞ്ഞപ്പോൾ
അടിമുടി അവളെയൊന്നു വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് കാസിം മുതലാളി വട്ടക്കണ്ണടയിലൂടെ നെറ്റി ചുളിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
“എന്തിനാടീ അനക്കിപ്പോ ഒരു രണ്ടാായിരമുലുവ..”
പരിഹാസ രൂപേണയുള്ള അയാളുടെ ചോദ്യത്തിനു മുന്നിൽ അല്പം ശങ്കിച്ചാണേലും അവൾ മറുപടി നൽകി..

“സാർ …എനിക്ക് കയറിക്കിടക്കാനൊരിടമില്ലാ..രണ്ടായിരം രൂപ അഡ്വാൻസായി കൊടുത്താാൽ ഒരു റൂം തരപ്പെടുത്താം ..എന്റെ ശമ്പളത്തിൽ നിന്നു പിടിച്ചോളൂ സാർ.”

“ആഹാ..ആകെ രണ്ടായിരത്തഞ്ഞൂറാ അന്റെ ശമ്പളം അതിന്ന് രണ്ടായിരം ഞാനങ്ങു പിടിച്ചാൽ പിന്നെ അനക്കെന്താ ഉണ്ടാവാ..അല്ലാാ..അനക്കിപ്പോ എന്തിനാ ഒരു വീട്..ഇയ്യ് രാത്രീൽ ന്റെ ഒപ്പമങ്ങോട്ട് കൂടിക്കോ..അനക്ക് വേണ്ടതെന്താന്ന് വെച്ചാൽ ഞാൻ തന്നോളാമെടീ..”

സോഫിയ അയാളെ രൂക്ഷമായി ഒന്നു നോക്കി..
“സാർ ..സൂക്ഷിച്ച് സംസാരിക്കണം..”

“ഓ..എന്തോ എങ്ങനേ‌..നമ്മൾ സംസാരിച്ചതായോ കുറ്റം..ഇങ്ങൾക്കൊക്കെ എന്തും എങ്ങനേയും ആവാം ലേ..”
കാസിം മുതലാളി വിടുന്ന മട്ടില്ല എന്നു കണ്ടപ്പോൾ സോഫിയ മൗനം പൂണ്ടു..വാക്കുകൾ കൊണ്ട് ക്രൂരമ്പുകൾ എയ്തുവിടുന്ന അയാളുടെ വാക്കുകളുടെ അടുത്ത പടി എന്തുമാവാം..
“എന്താടീ..അന്റെ നാവിറങ്ങിപ്പോയോ..അനക്കൊക്കെ എന്റെ ഈ ബ്രഡ് കമ്പനീല് ജോലി തന്നത് എന്നെപ്പോലെ ഉള്ള മുതലാളിമാരുടെ നല്ല മനസ്സുകൊണ്ടു മാത്രാ..എന്റെ സ്ഥാപനത്തിനൊരു ചീത്തപ്പേരു ഉണ്ടാക്കാതിരുന്നാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം..”