കുഞ്ഞാവ [ആദിദേവ്] 87

ഇതുകേട്ട് സരിതയുടെ മുഖത്ത് നാണത്താൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. അതെന്തിനാണെന്ന് പാവം കണ്ണന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും മനസ്സിലായില്ല…

“മോനേ… എന്നും അമ്പോറ്റിയോട് പ്രാർത്ഥിച്ചോ കേട്ടോ.. നല്ലൊരു കുഞ്ഞാവയെ കിട്ടാൻ…” അച്ഛമ്മ.

“ആ”

അവൻ സന്തോഷത്തോടെ തലകുലുക്കി.

സരിത പിന്നീട് ഭർത്താവ് സജീവ് വിളിച്ചപ്പോൾ കണ്ണന് കുഞ്ഞാവയെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞത് അയാളെ അറിയിച്ചു. അടുത്തെങ്ങും ലീവില്ലെന്ന് അയാൾ അവളോട് പറഞ്ഞു. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ എന്നും കണ്ണന്റെ കുഞ്ഞാവയേക്കിട്ടാനുള്ള പ്രാർത്ഥന ആ വീട്ടിലുള്ള എല്ലാവരും കണ്ടു. അവന്റെ ആത്മാർത്ഥത എല്ലാവർക്കും മനസ്സിലായി.

അമ്മയും സരിതയും മാറിമാറി സജീവിനെ നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ രണ്ടുമൂന്നു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ ലീവിന് വന്നു. പോകുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ കണ്ണന്റെ കുഞ്ഞാവയെ സമ്മാനിച്ചിട്ടാണ് അയാൾ മടങ്ങിയത്.

കാണെക്കാണേ തന്റെ അമ്മയുടെ വയർ വീർത്തുന്തി വരുന്നത് കണ്ണനൊരു കൗതുകമായി ആദ്യം തോന്നി. അവൻ എപ്പോഴും അമ്മയെ വിടാതെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്നു. ആ വീർത്ത വയറിൽ തലോടി കുഞ്ഞാവയോട് സംസാരിക്കാനും ഉമ്മകൊടുക്കാനും അവന് വലിയ താൽപര്യമാണ്. അവൻ എപ്പോഴും അമ്മയോടൊപ്പം തന്നെ നിന്നു. അമ്മക്ക് വയ്യ എന്ന് മനസ്സിലാക്കി പതിവ് കുസൃതികളൊന്നും കാട്ടാതെ അവൻ നല്ല കുട്ടിയായി നിന്ന കുറച്ച് മാസങ്ങളാണ് പിന്നീട് കടന്നുപോയത്.

അങ്ങനെയിരിക്കെ മാസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞുപോയി. സരിതക്കിത് ഏഴാം മാസമാണ്. അതിന്റേതായ പല ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അവൾ അനുഭവിച്ചിരുന്നു. നടുവേദന, കാൽവേദന, ക്ഷീണം അങ്ങനെ പല ബുദ്ധിമുട്ടുകളിലൂടെ അവൾ കടന്നുപോയി. പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം കണ്ണനൊരു സംശയം…

“അമ്മേ…”

“എന്താടാ മുത്തേ?”

അവന്റെ കുഞ്ഞിത്തലയിൽ തലോടി സരിത ചോദിച്ചു.

“അമ്മേ… കുഞ്ഞാവ എന്നാ വരാ? ഞാൻ സ്‌കൂളിലെ കൂട്ടുകാരോടൊക്കെ പറഞ്ഞു എന്റെ അമ്മേടെ വയറ്റിൽ കുഞ്ഞുവാവയുണ്ടെന്ന്..”

“ഉടൻ വരും മോനൂ… ആഹാ! മോന് എങ്ങനത്തെ വാവയാ വേണ്ടേ? അനിയൻ വാവയോ അനിയത്തി വാവയോ?”

“അനിയൻ വാവ ആണെങ്കി എന്റൂടെ കളിക്കാൻ ഒക്കെ വരും… അനിയത്തി ആണേലും സാരൂല്ല… എന്നെ ചേട്ടാന്ന് വിളിക്കൂല്ലോ?”

കണ്ണന്റെ തിരിച്ചറിവിൽ അവൾക്കഭിമാനം തോന്നി.

എട്ടാം മാസം അവസാനം ആയപ്പോളേക്കും വേദന തുടങ്ങിയ സരിതയെ ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു.
നല്ലൊരു ചുന്ദരി വാവക്ക് കണ്ണന്റെ അമ്മ ജന്മം നൽകി. പൂപോലുള്ള ഒരു ചുന്ദരി കുട്ടി. എങ്കിലും മാസം തികയാതെ പ്രസവിച്ചതിനാൽ കുറച്ചുദിവസം അമ്മയെയും കുഞ്ഞിനെയും നിരീക്ഷണത്തിൽ വച്ചതിന് ശേഷം ആണ് റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയത്. കണ്ണൻ എല്ലാദിവസവും കുഞ്ഞാവയെ കാണാൻ നിർബന്ധം പിടിച്ചെങ്കിലും സാധിച്ചില്ല. ഇതിനകം സജീവൻ ലീവിൽ കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ വന്നിരുന്നു. ഒടുവിൽ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയപ്പോൾ കണ്ണന്റെ മുഖത്തെ സന്തോഷം കണ്ട് എല്ലാവരുടെയും കണ്ണു നിറഞ്ഞു. അവൻ എപ്പോഴും അമ്മയെയും തന്റെ കുഞ്ഞിപ്പെങ്ങളെയും ചുറ്റിപ്പറ്റി തന്നെ നിന്നു.



അങ്ങനെ അവർ ഒന്നിച്ച് സ്നേഹത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും വളർന്നുവന്നു. അമ്മു എന്നാണ് വാവക്ക് പേരിട്ടത്. കണ്ണൻ ഒപ്പം കളിക്കാൻ ഒരു അനിയനെ ആണ് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതെങ്കിലും ഒടുവിൽ അവനു കിട്ടിയ അനിയത്തി അവനെക്കാൾ കുറുമ്പിയും ചട്ടമ്പിയുമാണ്.. അവനോടൊപ്പം എന്തിനും അമ്മുവും മുന്നിൽ തന്നെ കാണും. അതിപ്പോ കളിക്കാനായാലും തല്ലുകൊള്ളിത്തരത്തിനായാലും.

കണ്ണന് അമ്മുവോ അമ്മുവിന് കണ്ണനോ ഇല്ലാതെ പറ്റില്ലായിരുന്നു. പരസ്പരം അത്രക്കിഷ്ടമാണ് രണ്ടുപേർക്കും. സ്നേഹിച്ചും തല്ലുകൂടിയും കണ്ണനും അവന്റെ കിലുക്കാംപെട്ടി പെങ്ങൾ അമ്മുവും വളർന്നുവന്നു…

ശുഭം

©ആദിദേവ്‌