“അമ്മ ദേ വരുന്നടാ കണ്ണാ…മോനുള്ള ഭക്ഷണം എടുത്തിട്ട് ഇപ്പോ വരാം”… അടുകളയിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്ന ആ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമ ഗൗരി തന്നെ എന്നു വ്യക്തമായി…
“ഗൗരി…ഞാൻ.. ഞാൻ”…. വാക്കുകൾ പുറത്ത് വരാതെ പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കാൻ അയാൾക്ക് സാധിക്കുന്നില്ല..
ആ ശബ്ദം കേട്ടമാത്രയിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ചെങ്കിലും അതു പുറമേക്ക് കാണിക്കാതെ ഗൗരി പറഞ്ഞു…
“ആരായാലും പുറത്ത് കാത്തുനിൽക്കു… മകന് ഭക്ഷണം നൽക്കുകയാണ്”…
മകന് ഭക്ഷണം നൽകിയ ശേഷം ഹരിഗോവിന്ദന്റെ അടുത്തു ചെന്നു കൊണ്ട് ഗൗരി ചോദിച്ചു…
“ഉം എന്തു വേണം?”….
“ഗൗരി ഞാൻ… ഞാനാണ് ഹരി”….
“മുഖവുരയുടെ ആവിശ്യമില്ല
മരിച്ചു മണ്ണടിഞ്ഞു പോയാൽ പോലും ഈ മുഖവും ഈ ശബ്ദവും എനിക്ക് മറക്കാൻ കഴിയില്ല.. പുതിയ അവതാരപിറവിയായിരിക്കും ഈ വേഷം കെട്ടൽ ….
ഏതു ചെകുത്താനും ഒളിച്ചിരിക്കാവുന്ന വേഷവിധാനമല്ല സന്യാസം അതിനൊരു പവിത്രതയുണ്ട്”…….
“ഈശ്വരൻ ഇല്ല എന്നു തന്നെ ആയിരുന്നു എന്റെ വിശ്വാസം.
എങ്കിലും എന്നെങ്കിലും ഒരു ദിവസമെങ്കിൽ ഒരു ദിവസം പച്ചമനുഷ്യനായി എന്റെ മുന്നിൽ നിങ്ങളെ കൊണ്ടുനിർത്തണം അതായിരുന്നു ഈ കാലം മുഴുവൻ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചതും
ആഗ്രഹിച്ചതും”…….
ഒരു നിമിഷം ഹരി കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിച്ചു…
“സംശയിക്കേണ്ട…… ഹരിഗോവിന്ദൻ എന്നാ കാളകൂടവിഷം ഗൗരിയുടെ ഉദരത്തിൽ ആണത്വം പ്രകടിപ്പിച്ചതിന്റെ തെളിവ്….
നിങ്ങൾ പാകിയ വിത്തായതു കൊണ്ടാകാം ബുദ്ധിവളർച്ചയില്ലാത്ത അരക്കുതാഴെ സ്വാധീനമില്ലാത്ത ഒരു മകനെയാണ് ദൈവം എനിക്ക് തന്നത്”…..
“അല്ലാ… ആ മാർവാഡി ഇങ്ങോട്ട് പോരുമ്പോൾ ഈ കഥയൊന്നും പറഞ്ഞില്ലേ?….
തിരിച്ചു കിട്ടിയാൽ എന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഊറ്റിയെടുക്കാവുന്ന ലാഭത്തിന്റെ കണക്കുകൾ കൂട്ടി നോക്കിയിട്ടാകും ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു വിട്ടത് അല്ലേ?”….
“ഗർഭിണിയാണ് എന്നു അറിഞ്ഞപ്പോൾ ദുരിതം നിറഞ്ഞ ആർക്കും വേണ്ടാത്ത ഭൂമിക്ക് ഭാരമായ ഈ പാഴ്ജന്മം മാർവാഡിയുടെ കൊലക്കത്തിയിൽ അവസാനിക്കുന്നു എന്നു ആശിച്ച നിമിഷം…
ആ കൊലകത്തിയിൽ നിന്നും മോചനം നൽകിയതിന്റെ രഹസ്യം മനസിലാക്കിയെടുക്കാൻ അധികം സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല”….
“പിറവികൊള്ളുന്നത് പെൺ ഉടൽ ആണെങ്കിൽ പത്തുവർഷത്തിന് അപ്പുറം കിട്ടാവുന്ന ആദായകണക്കിൽ കണ്ണുവെച്ചിരിക്കുകയായിന്നു മാർവാഡി”….
“വിധി മറ്റൊന്നായിരുന്നു…..
അയാളുടെ കണക്കുകൂട്ടൽ മുഴുവൻ തെറ്റിയതവിടെയായിരുന്നു….
ഒരു പെൺജന്മത്തെ മോഹിച്ച അയാൾക്ക് ഇവന്റെ ജന്മം നൽകിയ നഷ്ടം വളരെ വലുതായിരുന്നു”…..
“അതിന് ഞാൻ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന ശിക്ഷ വളരെ ക്രൂരവും ….
നൊന്തുപ്രസവിച്ച സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്