വീര്‍ത്ത മുഖഭാവത്തോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു. ദിലീപിനെയും അവളെയും അയാള്‍ അകറ്റാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞത് മുതല്‍ അവള്‍ക്ക് അയാളോട് മാനസികമായ ഒരു അകല്‍ച്ച സംഭവിച്ചിരുന്നു.
“അച്ഛന് കുറെ ആലോചിച്ചു; അവസാനം മോളുടെ ഇഷ്ടംപോലെ തന്നെ ചെയ്യാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. നിന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ നീ ദിലീപിനെ തന്നെ വിവാഹം ചെയ്തു കൊള്ളുക”
അയാള്‍ പറഞ്ഞു. അരുന്ധതിക്ക് തന്റെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അവളുടെ മുഖം തുടുത്ത ചെന്താമര പോലെ വിടര്‍ന്നു.
“സത്യമാണോ അച്ഛാ? അച്ഛന് ശരിക്കും അങ്ങനെ തീരുമാനിച്ചോ?” അവിശ്വസനീയതയോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“നിന്റെ സന്തോഷമാണ് എനിക്ക് വലുത്..നിനക്കിഷ്ടമുള്ളയാളെത്തന്നെയാണ് നീ വിവാഹം ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് കുറെ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസിലായി..” അയാള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അരുന്ധതി അയാളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഒരു വീഴ്ചയായിരുന്നു. അയാളുടെ കഴുത്തിലൂടെ കൈ ചുറ്റി അവള്‍ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു. തന്റെ മകള്‍ എത്ര പാവമാണ് എന്ന് മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തുകൊണ്ട് അയാള്‍ അവളുടെ ശിരസില്‍ തലോടി.
അതോടെ അരുന്ധതി പഴയത് പോലെ പ്രസരിപ്പും ഉത്സാഹവും നിറഞ്ഞ പെണ്‍കുട്ടിയായി മാറി. അച്ഛനോട് അവള്‍ക്ക് പഴയതിനേക്കാള്‍ സ്നേഹവും വര്‍ദ്ധിച്ചു.
ഏതാണ്ട് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞ ഒരു വാരാന്ത്യദിനത്തില്‍, അയാള്‍ ഭാര്യയെയും മകളെയും കൂട്ടി അല്‍പ്പം അകലെയുള്ള നഗരത്തില്‍ രാത്രി കഴിച്ച്, അവധി ചിലവഴിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. രണ്ടു ദിവസത്തെ വാരാന്ത്യ അവധിയുടെ ഒപ്പം ഒരു ദിവസം കൂടി ചേര്‍ത്ത് മൂന്നു ദിവസത്തെ പരിപാടിയാണ് അയാള്‍ ആസൂത്രണം ചെയ്തത്.
“അച്ഛന് ഇതെന്ത് പറ്റി? കാക്ക വല്ലതും മലര്‍ന്നു പറക്കുമോ ആവോ?” അവധി ആഘോഷിക്കാന്‍ അയാളെടുത്ത തീരുമാനം കേട്ടപ്പോള്‍ അത്ഭുതത്തോടെ അരുന്ധതി ചോദിച്ചു.
“മോള് കല്യാണം കഴിച്ചു പോയാല്‍പ്പിന്നെ നിന്നെയും കൂട്ടി ഞങ്ങള്‍ക്ക് പോകാന്‍ പറ്റുമോ? ഇനി നിന്റെ കല്യാണദിനം വരെ നമ്മള്‍ ആഘോഷിച്ചു തന്നെ ജീവിക്കുന്നു..നീ പോയാലും ഈ നല്ല ഓര്‍മ്മകള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ഉണ്ടാകുമല്ലോ…”
“അച്ഛാ..ഐ ലവ് യു..” അരുന്ധതി അയാളുടെ നെഞ്ചില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത് വികാരഭരിതയായി.
നഗരത്തിലെ മുന്തിയ ഹോട്ടലില്‍ മുറിയെടുത്ത സുരേന്ദ്രന്‍ മൂന്നാം ദിവസവും പകല്‍ നഗരത്തിലെ വിവിധ സ്ഥലങ്ങളില്‍ ഭാര്യയെയും മകളെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി. അരുന്ധതി വലിയ ഉത്സാഹത്തിലായിരുന്നു. നഗരക്കാഴ്ചകള്‍ ആവോളം ആസ്വദിച്ച് സന്ധ്യയോടെ അവര്‍ ഹോട്ടലില്‍ തിരികെയെത്തി.
“രാത്രി റൂഫ് ഗാര്‍ഡനിലാണ് ഡിന്നര്‍” അവളുടെ അച്ഛന് പറഞ്ഞു.
“അച്ഛന് പഴയ അച്ഛനെ അല്ല..ഫുള്‍ യോയോ ആയി അല്ലെ അമ്മെ” അരുന്ധതി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മയെ നോക്കി.