അസുരഗണം 3 [Yadhu] 140

ശിവരാമൻ : അയ്യോ സോറി എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു

പിന്നെ അദ്ദേഹം ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. പിന്നെ കുറച്ചു നേരം അവർ എല്ലാവരും അവിടെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആന്റി വന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ എല്ലാവരെയും വിളിച്ചു ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും എണീറ്റ് ടേബിളിനു ചുറ്റും ഇരുന്നു പാർവതിയും ആന്റിയും ആണ് എല്ലാവർക്കും വിളമ്പി കൊടുക്കുന്നത് ആന്റി എന്റെ അടുത്തു വന്നു നല്ല ചൂട് ചോറ് എന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്ക് ഇട്ടു. അതിലേക്ക് നല്ല ചൂടുള്ള സാമ്പാർ ഒഴിച്ചു അതിന്റെ മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറി  അതിന്റെ വാസന മാത്രം മതി ആ ചോറുണ്ണാൻ പിന്നെ കോവയ്ക്ക മെഴുക്കുപുരട്ടി,  അച്ചാർ, പിന്നെ ആന്റിയുടെ സ്പെഷൽ ഇഞ്ചിത്തൈര് അതു കണ്ടപ്പോൾ   എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നത് സാക്ഷാൽ വരരുചി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് 101 കറികൾക്ക് തുല്യമാണ് ഇഞ്ചി തൈര്  എന്നാണല്ലോ പറയാറ്. പിന്നെ പപ്പടവും ഇതെല്ലാം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ വായയിൽ വെള്ളം ഊറി തുടങ്ങി എന്നിട്ട് അവർ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

ആന്റി : ഇതു മുഴുവൻ കഴിക്കണം ഒന്നും ബാക്കി വയ്ക്കരുത് മനസ്സിലായല്ലോ.

ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ അവർ എന്നോട് പറഞ്ഞു. ഞാനും മറുപടിയായി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. ഞാൻ മെല്ലെ കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി ആദ്യത്തെ ഉരുള വായിലേക്ക് വച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോയി. എനിക്ക് ഓർമ്മ വെച്ച കാലം തൊട്ട് ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ ഇത്രയും രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല. സാമാന്യം നല്ല ആക്രാന്തത്തോടെ ഞാൻ ആ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. പാത്രത്തിൽ ഉള്ള ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ പിന്നെയും എടുത്തു  കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കുകയാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.  പെട്ടെന്ന് പ്രവീൺ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

പ്രവീൺ : ഡാ ആക്രാന്തം കാണിക്കേണ്ട നിനക്കുള്ള ഭക്ഷണം അവിടെയുണ്ട് പതിയെ  കഴിക്ക്.

അപ്പോഴാണ് ചുറ്റുമുള്ള ആൾക്കാർ എന്നെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്. അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് പാർവതി മെല്ലെ ചിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു

ഞാൻ : അയ്യോ സോറി. ഓർമ്മ വെച്ച കാലം തൊട്ട് ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇത്രയും രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം ഞാൻ കഴിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് കുറച്ച് ആക്രാന്തം കൂടിപ്പോയി

അതുകേട്ട് ശിവരാമൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

ശിവരാമൻ : അതെന്താ തന്റെ വീട്ടിൽ ആരും തനിക്ക് നല്ല ഭക്ഷണം  ഒന്നും ഉണ്ടാക്കി തന്നിട്ടില്ല

ഞാൻ : ഹഹഹ….  എന്റെ വീട്ടിൽ എനിക്ക് ചോറ് തരുന്ന തന്നെ വലിയ കാര്യമാണ്. അമ്മ  മരിച്ചതിനുശേഷം. അച്ഛൻ എന്റെ കാര്യം നോക്കിയത് കൂടിയില്ല. എന്റെ അച്ഛൻ മാമൻ മാരെ ഉപദ്രവിക്കും അതിന്റെ പകലെല്ലാം തീർക്കുന്നത് എന്നോട്. ചിലപ്പോൾ പട്ടിണിക്കിട്ടും എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ തരുന്ന ദിവസം അത് നേരാംവണ്ണം കഴിക്കാൻ കൂടി സമ്മതിക്കില്ല. എന്നും അവർ ഉപദ്രവിക്കും. എന്തിന് അവിടുത്തെ വേലക്കാരി പോലും വേണമെങ്കിൽ തിന്നാ മതി എന്നു പറഞ്ഞ് എനിക്ക് നേരെ ഭക്ഷണം തരുക. അവിടന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ ഈ കോളേജിൽ തന്നെ