അറിയാതെ പോയ മുഹബത്ത്

Ariyathe poya muhabath Author : Safa Sherin

പലവട്ടം അവളോട് സംസാരിക്കണമെന്ന് കരുതി, അടുത്ത് ചെന്നപ്പോഴെല്ലാം അവൾ എന്നെ അറിയാത്ത പോലെ എന്നെ മറികടന്ന് പോയി.
എന്നും കാണുന്നത് കൊണ്ട് ബസിലാണ് സ്ഥിരം പോയി വരുന്നതെന്ന് മനസിലായി, ഇടയ്ക്കിടെ ട്രെയിൻ പോവുന്നതും കാണാറുണ്ട്.
ഇന്നെങ്കിലും അവളോട് സംസാരിക്കണമെന്ന് കരുതിയാണ് ട്രെയിൽ കയറിയത്. അവൾക്ക് അഭിമുഖമായി സീറ്റും കിട്ടി. എന്നിട്ടും അവൾ മൈന്റ് പോലും ചെയ്തില്ല.
ഇടയ്ക്ക്‌ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്നവരോട് സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്, അതും അവർ ചോദിക്കുന്നതിന് മറുപടി എന്ന് പോലെ..

സംസാരിക്കേണ്ടത് എന്റെ ആവശ്യമായത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ തന്നെ അതിന് തുടക്കം കുറിച്ചു.

“ഹായ്.. ”
അവൾ ഒന്നു നോക്കി.

“ഹാവു.. ഇപ്പോഴെങ്കിലും ഒന്ന് നോക്കിയല്ലോ.. ”
മറുപടി തരണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ആലോചിച്ച് വീണ്ടും പുറം കാഴ്ചകളിലേക്ക് തന്നെ തിരിഞ്ഞു. മറുപടി കിട്ടിയതുമില്ല..

“തനിക്ക് ഒന്നു മിണ്ടിക്കൂടെ.. എത്ര ദിവസമായി നിന്റെ പിറകെ നടക്കുന്നു. ”
അവൾ ആദ്യമായി കാണുന്നത് പോലെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു.

“ഞാന്‍ പറഞ്ഞോ നിങ്ങളോട് എന്റെ പിറകെ നടക്കാൻ..? “

അവളുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ശരിക്കും എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. എന്നാലും ഞാന്‍ കുറച്ചു മയത്തിൽ ചോദിച്ചു
“നിനക്ക് ഇപ്പോഴും എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ.? “

“നിങ്ങളാരാ…? “

എന്നു ചോദിച്ചപ്പോഴേക്കും ട്രെയിൻ അവൾക്ക് ഇറങ്ങേണ്ട സ്റ്റേഷനിലെത്തി. അവൾ എഴുന്നേറ്റ് ഇറങ്ങാന്‍ നേരം അവളുടെ പിറകില്‍ തന്നെ ഞാനും ഇറങ്ങാന്‍ നിന്നു. ഒരു രഹസ്യം എന്ന പോലെ അവളുടെ കാതുകളിൽ ഒന്നു മാത്രം ഞാന്‍ മൊഴിഞ്ഞു. “അഭിനയം നന്നായിരിക്കുന്നു.. “എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു.
ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഞാന്‍ പോവുന്നതും നോക്കിയവൾ നിന്നു…

അവളോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിൽ ചെറിയ വിഷമം തോന്നിയെങ്കിലും അവൾ കാണിക്കുന്ന ജാഡ കുറച്ചു കുറയുമലോ എന്ന് കരുതി അങ്ങനെ പറയുകയും ചെയ്തു.

ഒരിക്കലും മറക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞവളാണ് ഇന്ന് എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ആരാ എന്ന് ചോദിച്ചത്..
ഒരു പെണ്ണിന് ഇങ്ങനെയൊക്കെ മാറാൻ കഴിയോ..?
എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു വീട് എത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല. രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കിടന്നിട്ടും അവളുടെ ആ ചോദ്യം മാത്രം ആയിരുന്നു മനസ്സില്‍ “നിങ്ങളാരാ…? “എന്ന്..
ഉറക്കം പോലും എന്നോട് അകലം കാണിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി. അവളുടെ ആ വട്ട മുഖമായിരുന്നു മനസ്സ് മുഴുവന്‍. എപ്പോഴും ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന മുഖം. ?
മദ്രസയിലെ പൊതുപരീക്ഷയ്ക്കാണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി കാണുന്നത് എന്നൊന്നും പറയാന്‍ പറ്റില്ല എന്നാലും അന്നാണ് അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. അന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാനും കാരണമുണ്ട്….
പത്താം ക്ലാസ് ജയിക്കാൻ വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെട്ട് നമ്മൾ പരീക്ഷയ്ക്ക് കോപ്പി അടച്ചിട്ട് അത് ഉസ്താദിനോട് ചെന്ന് പറഞ്ഞ് കൊടുത്ത ആർക്കെങ്കിലും സഹിക്കോ.. അതും ഒരു അഞ്ചാം ക്ലാസുക്കാരിയും..
പടച്ചോന്റെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് ഉസ്താദ് ഞമ്മക്ക് സപ്പോർട്ടായി..
“ആ ചെക്കന്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും ജയിച്ച് പോയ്ക്കോട്ടെ ” എന്ന് മൂപ്പര് പറഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സില്‍ അവളുടെ മുന്നില്‍ ജയിച്ച പോലെ തോന്നി.
അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ലോഡ് പുച്ഛവും ?.
നമ്മള് അതൊന്നും കാര്യമാക്കിയില്ല.
പിന്നീടാണ് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം മനസ്സിലാക്കിയത്. അത്യാവശ്യം നല്ലോണം പഠിക്കുന്നവൾ ആണ് അവൾ എന്ന് മനസ്സിലായി. അപ്പോ തോന്നി അവളെ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല. പഠിക്കുന്നവർ പഠിച്ച് മാർക്ക് വാങ്ങുമ്പോ നമ്മള് പഠിക്കാതെ മാർക്ക് വാങ്ങുമ്പോ ആരാണേലും ഇതേ ചെയ്യൂ എന്ന്..

പീന്നീട് പലവട്ടം അവളെ ഞാന്‍ കണ്ടു. അപ്പോഴേക്കും അവൾ മദ്രസയൽ ആറാം ക്ലാസില്‍ എത്തിയിരുന്നു. സ്ക്കൂള്‍ അവധി ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രം എന്റെ വീടിന്റെ മുന്നിലൂടെ മദ്രസ വിട്ട് പോവുന്നത് കാണാം. ഒപ്പം ഒന്ന് എന്റെ പുന്നാര പെങ്ങളും പിന്നെ എന്റെ സ്വന്തം അയൽവാസിയും..

ഞാന്‍ പത്താം ക്ലാസ് സ്ക്കൂള്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് അവൾ ഞാന്‍ പഠിക്കുന്ന സ്ക്കൂളിൽ വരുന്നത്. അത് അവളുടെ യൂണിഫോമിൽ നിന്ന് മനസ്സിലായി ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ഒരേ സ്ക്കൂളിലാണെന്ന്.
ആറാം ക്ലാസ് മുതല്‍ പത്ത് വരെയുള്ളത് കൊണ്ട് അവളെ മാത്രം കണ്ടുപിടിക്കായെന്നത് കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. വേറെ ഒന്നുകൊണ്ടല്ല പത്ത് നാലായിരം കുട്ടികൾ പഠിക്കുന്ന സ്ക്കൂളിലാവുമ്പോ ഓളെ ഞാന്‍ എവിടുന്നു കണ്ടുപിടിക്കാനാ.. ?ആറാം ക്ലാസ് തന്നെയുണ്ട് A-N വരെ(ചില ക്ലാസ് കൂടുതലും ഉണ്ട്). അതുകൊണ്ട്‌ സ്ക്കൂളിൽ നിന്ന് ഓളെ കണ്ടുപിടിക്കുന്ന തീരുമാനം ഒന്നു മാറ്റി. സ്ക്കൂൾ വിട്ട് നാട്ടില്‍ നിന്ന് ഓളെ കാണാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു?. എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു മിന്നായം പോലെ കാണാം സ്ക്കൂളിൽ നിന്ന് അപ്പോഴേക്കും കറക്റ്റ് സമയം നോക്കി പ്യൂൺ ബെല്ലടിക്കും?.