ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്ന, കാർത്തുമ്പി ആശ്ചര്യചകിതയായിരുന്നു. ആരാണ് ആ തൊട്ടിൽ കെട്ടിയത്. അവളുടെ മിഴികൾ ആദ്യം തേടിയത് കാളിയെ ആണ്. എന്നാൽ അവളുടെ മിഴികൾക്ക് ദർശനമേകിയത്, ഒരു വൃദ്ധയായിരുന്നു. കയർ കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന വൃദ്ധ.

മുത്തശ്ശി, ……..

എന്താ…. കുഞ്ഞേ….

അതും പറഞ്ഞ് ആ വൃദ്ധ തൻ്റെ ഊന്നുവടി പിടിച്ചു എഴുന്നേറ്റപ്പോ, നിവർന്നു നിൽക്കാൻ പോലും ശേഷി ആ വൃദ്ധയ്ക്കില്ല എന്നു , കാർത്തുമ്പി തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

മുത്തശ്ശിയാണോ…. തൊട്ടിലു കെട്ടിയത്

അതേലൊ കുഞ്ഞേ….

മുത്തശ്ശിയോ…… എനിക്കങ്ങട് വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല.

കാർത്തുമ്പി അവളുടെ സംശയം മറച്ചു പിടിക്കാതെ പറഞ്ഞപ്പോ ആ മുത്തശ്ശി തൻ്റെ പല്ലുകളില്ലാത്ത മോണകൾ കാട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചു.

ഈ വയറ്റാട്ടി തള്ളയ്ക്ക് തൊട്ടിലു കെട്ടി തരാൻ ആരേലും പഠിപ്പിക്കണോ മോളെ…

ആ വൃദ്ധയെ നോക്കി കാർത്തുമ്പി പുഞ്ചിരിക്കമ്പോഴും അവൾ ഭയത്തോടെ വാതിലിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്.

നീയെന്താ…. അവിടെ നോക്കുന്നത്..

അത് മുത്തശ്ശി കാളി മാമൻ

ഉം കാളിക്കെന്താ….

മാമൻ മുത്തശ്ശിയെ ഇവിടെ കണ്ടാ പിന്നെ എനിക്ക് കുഞ്ഞാവയെ കാണാൻ പറ്റില്ല.

മോൾ ഭയക്കണ്ട മുത്തശ്ശി പോവാ… അതിനു മുന്നെ ആ കുഞ്ഞിന് ഒരു സമ്മാനം കൊടുക്കണം.

ആ വൃദ്ധ സ്ത്രീ തൻ്റെ ഭാണ്ഡക്കെട്ടിൽ കയ്യിട്ട് ഒരു മാലയെടുത്തു. രണ്ട് നാഗങ്ങൾ പരസ്പരം പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്നത്, കറുത്ത ചരടിനു സമാനമായ ചരട് , എന്നാൽ ആ ചരടിൽ എഴു വർണ്ണങ്ങൾ നിഴലിക്കുന്ന ഒരു തരം പാറ്റേൺ കാണുന്നുമുണ്ട്.

ആ വൃദ്ധ കുഞ്ഞിൻ്റെ കഴുത്തിൽ മാല ചാർത്തിയ ശേഷം കാർത്തുമ്പിയോടായി പറഞ്ഞു.

കുഞ്ഞേ… ഈ മാല ഒരു കാരണവശാലും ഇവൻ്റെ കഴുത്തിൽ നിന്നും അഴിക്കരുത്.

അതിനവൾ തലയാട്ടിയതും ആ വൃദ്ധ പറഞ്ഞു.

എന്നാ… മുത്തശ്ശി ഇറങ്ങുകയാണ്.

ആ വൃദ്ധ പതിയെ നടന്നു നീങ്ങുന്നതവൾ നോക്കി. പിന്നെ കുഞ്ഞിനടുത്തെത്തിയ അവൾ ആ മാലയിൽ നോക്കിയപ്പോ ആശ്ചര്യചകിതയായി.