Author : Shamnad Bombay
എല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് മൗനമായി നിന്ന അരുണിനോടായി നന്ദന ഒരിക്കൽ കൂടി ചോദിച്ചു…
പറ അരുണേട്ടാ, കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് വർഷങ്ങൾ എന്നെ ഇത്രയധികം സ്നേഹിചിച്ചിട്ടു പെട്ടന്നൊരു ദിവസം എല്ലാം വേണ്ടെന്ന് വെക്കാനെന്തുണ്ടായി..??
ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതമൊരുപാട് ആശിച്ചു പോയി അരുണേട്ടാ..
ഇങ്ങനെ പിരിയാനായിരുന്നെങ്കിൽ എന്തിനാ അരുണേട്ടാ എന്നെ ഇത്ര സ്നേഹിച്ചത്????
വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകളോടെ അത്ര നേരം അടക്കി പിടിച്ച മനസ്സിന്റെ വേദനകളൊന്നൊന്നായി പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ കൈകൾ മുഖത്തേക്ക് ചേർത്തുപിടിച്ചു വിങ്ങിപ്പൊട്ടുമ്പോൾ,കരിമഷിയെ ഭേദിച്ച് കൊണ്ട് കണ്ണുനീർ കണങ്ങൾ ഒഴുകിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു..
അരുണിന്റെ കണ്ണിലെവിടെയോ നനവ് പടർന്നിരുന്നു, അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുപിടിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഹൃദയം പിളരുന്ന വേദനയോടെ കാണാത്ത ഭാവത്തിൽ കണ്ണ് മറ്റെവിടേക്കോ പായിച്ചിരുന്നു..
“മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യമാണ് നന്ദു..നന്ദുവിന്റെ മനസ്സിലെ ആ സ്നേഹമുള്ള അരുണേട്ടൻ മരിച്ചു…”
എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു അരുൺ നടന്നകലുമ്പോൾ നന്ദനയുടെ മനസ്സാകെ അവരുടെ പ്രണയകാലോർമ്മകൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരുന്നു..
‘അമ്മ പല ആവർത്തി പറഞ്ഞതാണ്, ഇത്രയധികം സ്വത്തും തറവാട്ട് മഹിമയുമുള്ള അരുണിനോടുള്ള അടുപ്പം നന്നല്ലെന്നു..
‘അങ്ങനെ പറയുമ്പോഴെല്ലാം, ദഹിപ്പിച്ചു കളയത്തക്ക നിലയിൽ ഒരു നോട്ടം മതിയായിരുന്നു അമ്മയുടെ വാക്കുകൾക്ക് വിരാമം കുറിക്കാൻ..
ഒരിക്കൽ പോലും വാക്ക് കൊണ്ടോ നോട്ടം കൊണ്ടോ സ്പര്ശനം കൊണ്ടോ അരുണേട്ടന്റെ പ്രണയ തീവ്രത എന്നിൽ അടിച്ചേൽപിച്ചിരുന്നില്ല, സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രം അറിയുന്നൊരാളെ കാരണമില്ലാതെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല എന്നിട്ടുമെന്തേ അരുണേട്ടനിങ്ങനെ എന്നുള്ള ചിന്ത നന്ദനയെ തളർത്തിയിരുന്നു..
അരുണിന്റെ വിളിയോ മെസേജോ പ്രതീക്ഷീച്ചു മുമ്പത്തേക്കാളധികം ഫോണിൽ മാത്രമായിരുന്നു അവളുടെ കണ്ണുകളും മനസ്സും തളച്ചിടപ്പെട്ടത്..
കാത്തിരിക്കുന്നു…
അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി..
നല്ല കഥ. ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾക്കായി ആകാംഷയോടെ കാത്തിരിയ്ക്കുന്നു. അധികം വൈകില്ല എന്ന് കരുതുന്നു.
വേറെ കഥകൾ