?കരിനാഗം 2? [ചാണക്യൻ] 260

തന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു.

തനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നു

മനസ് ചുട്ടു പഴുക്കുന്നു.

“ആാാാാ”

സിന്ധൂരി ഉറക്കെ അലറി.

ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ.

പെട്ടെന്ന് ആരോ തന്നെ കുലുക്കി വിളിക്കുന്ന പോലെ.

അവൾ കണ്ണു തുറന്നു നോക്കി.

മുൻപിലിരിക്കുന്ന മഹാദേവ്.

അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്തൊരു അന്ധാളിപ്പ്.

സിന്ധൂരി ഞെട്ടലോടെ തല ചരിച്ചു നോക്കി.

താൻ പഴയ പോലെ റൂമിലിരിക്കുന്നു.

തന്റെ കൈകളിൽ പിടുത്തമിട്ടിരിക്കുന്ന മഹാദേവിന്റെ കൈകൾ.

അപ്പൊ താൻ ഇത്രയും നേരം കണ്ടതും അറിഞ്ഞതുമൊക്കെ എന്താണ്?

താൻ ആകാശത്തിലൂടെ പറന്നതും ചിറക് മുളച്ചതുമൊക്കെ ഇപ്പോഴും കണ്മുന്നിൽ കണ്ടത് പോലെയുണ്ട്.

അതോ ഇനി പകൽ സ്വപ്നം കണ്ടതാണോ?

തനിക്കെന്താണ് സംഭവിച്ചത്?

സിന്ധൂരി ഉള്ളം കയ്യിൽ പതിയെ ഒന്നു പിച്ചിനോക്കി.

എന്നിട്ട് മുഖമൊക്കെ ഒന്നമർത്തി തുടച്ചു.

“എന്തുപറ്റി സിന്ധൂരി?”

മഹിയുടെ ചോദ്യം അവളെ തേടിയെത്തി.

“ഒന്നുമില്ല മഹി പെട്ടെന്നൊരു വയ്യായ്ക പോലെ”

“താൻ ok ആണോ?”

“ഹ്മ്മ് അതേ ”