സ്വർഗ്ഗം 6[ꫝ𝚓𝚎𝚎𝚜𝚑] 162

 

“പൊന്നാ…”

 

“മ്മ്…”

 

“എന്നെ… എന്നെ.. മറ്റൊരു രീതീല് എപ്പഴേലും കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…? ഞാനിങ്ങനെ ഓരോന്ന് കാട്ടി കൂട്ടുമ്പോ…!”

 

തലയുയർത്തി എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി വിതുമ്പലോടെ അവൾ തിരക്കുമ്പോ, അടർന്ന് വീണ കണ്ണുനീർ തുള്ളി ലക്ഷ്യം തെറ്റാതെ എന്റെ നെറ്റിയിൽ തന്നെ പതിച്ചിരുന്നു…!

 

ചേർത്ത് പിടിക്കാനല്ലാതെ ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, പറഞ്ഞാലും പറഞ്ഞില്ലേലും അവള് കരയും., അത് മറ്റൊരു സത്യം…!

 

“ഞാനൊരു കഴപ്പിയൊന്നുമല്ലടാ…!”

 

“കീത്തു…”

 

ഒരുപാട് നാൾക്ക് ശേഷമന്ന് ആദ്യമായി ആവാം, അവൾക്കെതിരെ എന്റെ ശബ്ദം പൊങ്ങുന്നത്…!

 

“നിന്റെ നാക്കിനുള്ള ലൈസൻസ് ബ്ലോക്കാന്നും, ബുദ്ധിക്ക് ലൈസൻസേ ഇല്ലാന്നും എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം., എന്നും കരുതി എന്തും പറയാന്നായോ…? നീ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞതിനെ കുറിച്ച് വല്ലോ ബോധവും ഉണ്ടോടി പെണ്ണേ…? ഞാൻ നിന്റെ ആരാ… ഏഹ്…?”

 

“എന്റെ… എന്റെ ജീവൻ… എന്റെ… ശ്വാസം തന്നെ നീയാ പൊന്നൂ…!”

 

“ഓഹ്., ദാണ്ട്…, ഓരോ പൈങ്കിളി കഥകളും വായിച്ച് കേറ്റി, ഡയലോഗ് എറക്കല്ലേ…! ആരാടി ഞാൻ…?”

 

“ഭർത്താവ്…!”

 

“ആണല്ലോ., ആ ബോധം ഉണ്ടല്ലോ…! എന്നിട്ടാണോ അങ്ങനൊക്കെ പറഞ്ഞേ…?”

 

“ദേഷ്യപ്പെടല്ലേ പൊന്നാ…!”

 

“ന്റെ കീത്തൂ…”

 

ദേഷ്യമൊക്കെ അവളുടെ കണ്ണ് നിറയുമല്ലോ എന്നോർത്ത് പണ്ടേക്ക് പണ്ടേ തൂത്ത് കൂട്ടി കത്തിച്ച് കളഞ്ഞവനല്ലേ ഞാൻ…! ഇപ്പോഴും ഈ പൊട്ടിക്കാളിക്ക് അത് മനസ്സിലായിട്ടില്ല…

 

“എന്റെ പെണ്ണ് പിന്നെ എന്നോടല്ലതേ… ആരോടാ അങ്ങനൊക്കെ പറയാ, ആരോടാ അങ്ങനൊക്കെ ചെയ്യാ…? പൊന്നൂസ്സേ ഞാൻ നിന്റെയാടി…!”

 

പിന്നെ സ്ഥിരം കരച്ചില്, പിഴിച്ചില്, മൂക്ക് പിടിച്ചെന്റെ തോളിൽ തന്നെ തേപ്പ്… അതൊരു അരമണിക്കൂർ നീണ്ടു. ഇതിനിയും ഓടും എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട്, അവസാനത്തെ അടവ് അങ്ങ് പുറത്തെടുത്തു.

 

“ഇനി നീ കരഞ്ഞാൽ ഞാനും കരയുവേ…!”

 

സ്വിച്ച് ഇട്ട പോലെ കണ്ണുനീരും നിന്നു., കുറച്ച് മുന്നേ ചെയ്യേണ്ടത് ആയിരുന്നു.

 

“കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് വീണ്ടും ഓരോന്ന് വരുത്തി വക്കാൻ… പോയി മുഖോക്കെ കഴുകീട്ട് വന്നേടി പെണ്ണേ… ഞാൻ അപ്പഴേക്കും കഞ്ഞിക്കുള്ളത് ready ആക്കാം…!”

 

അവളേം ഉന്തി തള്ളി ബാത്‌റൂമിലേക്ക് വിട്ട് ഞാൻ അടുക്കയിലേക്കും ചെന്നൂ…!

 

ബുദ്ധിയില്ലായിമ ഒരു കുറവല്ല, എന്നാലതൊരു അഹങ്കാരമായി കൊണ്ട് നടക്കരുത്., അല്ലേലും ഇതൊക്കെ ആരോട് പറയാനാ…?!