സ്വർഗ്ഗം [ꫝ𝚓𝚎𝚎𝚜𝚑] 293

 

“പൊന്നുവേ…”

 

കൊഞ്ചലോടവൾ എന്നേം പറ്റി ചേർന്നിരുന്നു.

 

“മുഴുവൻ കുടിച്ചില്ലല്ലോ…!”

 

“എനിക്ക് വേണ്ടാ…!”

 

“അതെന്താ…?”

 

“കുന്തം., കൊണ്ട് പോടി…”

 

“ഫീലായോ…? ഇത്രേവുള്ളോ നീ…? എനിക്ക് തല്ലുണ്ടാക്കാൻ എന്റെ പൊന്നുവല്ലേ ഉള്ളൂ…! നിന്നോടല്ലേ കുറുമ്പ് കാണിക്കാനും പിണങ്ങാനും കളിയാക്കാനും പറ്റൂ. എനിക്ക് വേറാരാ ഉള്ളേ., നീയല്ലാതെ…!? ദേഷ്യം ഒക്കെ കളഞ്ഞിട്ട് ഇത് മൊത്തം കുടിച്ചേ ചെക്കാ…!”

 

ഇനിയും പരിഭവം കാണിച്ച ചെലപ്പോ അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞേക്കാം. വേണ്ടാ…!

 

“സോറി…!”

 

“എന്തിന്…?”

 

“കളിയാക്കിയില്ലേ…?”

 

“നിനക്ക് കളിയാക്കാൻ ഞാനല്ലേ ഉള്ളൂ കീത്തുവേ…!”

 

നിറയാൻ വെമ്പുന്ന മിഴികളും വിതുമ്പുന്ന അധരങ്ങളും., എങ്കിലും സന്തോഷം തന്നാണ് അവളുടെ ഉള്ളിൽ. അങ്ങനെ സന്തോഷം തോന്നുമ്പോഴൊക്കെയും എനിക്കായി അവൾ നൽകാറുള്ള ആ ചുംബനം ഇന്നും പതിവ് തെറ്റാതെ കിട്ടിയിരുന്നു.

 

“ഓഹ് മറന്നൂ, വിശക്കുന്നില്ലേ…? ഞാൻ പോയി ചപ്പാത്തി ഉണ്ടാക്കട്ടേ…”

 

ധൃതി കൂട്ടി അവൾ അകന്ന് മാറുമ്പോ ഒരുവേള ഞാനവളെ പിടിച്ച് നിർത്തിയിരുന്നു.

 

“മ്മ്…?”

 

“ഞാനും വരുന്നു…!”

 

കുടിച്ച് തീർത്ത കപ്പുമായി ഞാനും കൂടെ എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ ഒരുമിച്ചായി പാചകവും കഴിക്കലും…!

 

 

“നാളെ തൊട്ട് ഞാൻ പോവൂട്ടോ പൊന്നുവേ…”

 

സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങിയതാണ്, അവസാനം വഴക്കിലും മാന്തലിലും കടിയിലുമൊക്കെ തന്നെയാണ് അവസാനിച്ചത്. ഒടുവില് തളർന്ന് ഞാനൊന്ന് അടങ്ങുമ്പോ അവൾ ബലമായി തന്നെ എന്നെ മടിയിൽ കിടത്തിയിരുന്നു. സ്നേഹിക്കാനാണോ അതോ അടുത്ത യുദ്ധം തുടങ്ങനാണോ എന്ന സംശയത്തോടെ കിടക്കുമ്പോഴാണ് അവളത് പറയണത്…!

 

“അത് നീ എന്നോട് പറഞ്ഞതല്ലേ…?”

 

“നിനക്ക് വിഷമം ഇല്ലെടാ…?”

 

“പത്ത് മണി കഴിഞ്ഞല്ലേ പോവൂ… ഏഴ് മണിക്ക് മുന്നേ വരേം ചെയ്യും. പിന്നെനിക്കെന്താ വിഷമം…! ഇനിയഥവാ വിഷമം തോന്നുവാണേൽ ഞാനങ്ങ് വരും അത്രേവുള്ളൂ…!”

 

“വരോ…?”

 

“അഹ്…!”

 

പിന്നെ സായി ഭാവം., പുഞ്ചിരി…!

 

പുഞ്ചിരി തഞ്ചും ചുണ്ടിലൊരോമൽ കൊഞ്ചൽ കുളിരേ…

 

കനവിലെയോമൽ കുളിരേ…

 

“ആഹാ പാടാനൊക്കെ അറിയോ പൊന്നൂന്…? കേക്കട്ടെ…”

 

സിവനെ പെട്ട്…!

 

“കീത്തുവേ നമ്മക്ക് പുറത്തോട്ട് പോയാലോ…?”

 

“അഹ് പോവാം. ഇനിയെന്നാ എനിക്ക് ലീവ് കിട്ടുന്നേന്ന് അറിയില്ല, പൊന്നു പോയി കുളിച്ചിട്ടും വാ., അപ്പഴേക്കും ഞാനും റെഡി ആവാം…!”