“പോടാ കളിയാക്കാണ്ട്…!”
“കളിയാക്കീതൊന്നും അല്ലെന്റെ പെണ്ണേ, ഞാൻ സത്യം പറഞ്ഞതാ…!”
“മ്മ്…!”
“പിന്നെ ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചാ മതിയോ…?”
“പോരെ…?”
“പോരെന്നോ…? മര്യാദക്ക് കാണിച്ച് തന്നോട്ടോ, ഇല്ലേൽ കാണാം…!”
“എന്ത് കാണാന്ന്…?”
“ഞാൻ ബാംഗ്ലൂരിൽ പോയി, അവിടുള്ള ഏതേലും പെണ്ണിനേം കെട്ടി, അവിടെ തന്നെ സെറ്റിലുമായി സുഖായിട്ട് ജീവിക്കും…!”
തമാശപ്പോൽ ചിരിച്ച് അവനത് പറയുമ്പോ, ഒരുനിമിഷം എന്നുള്ളവും ഭയന്നിരുന്നു.
“പോടാ കൊരങ്ങാ., അങ്ങനെ എന്നെ വിട്ടിട്ട് പോവോ നീ…?”
“ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞത് അല്ലേടി…? ഞാനെന്റെ പാറൂനെ മറന്നൊന്നും ചെയ്യില്ല., അങ്ങനെ ഒന്നുണ്ടേൽ ഈ അഭി മരിക്കണം…!”
“പോടാ, രാത്രി വേണ്ടാത്തത് ഓരോന്ന് പറയാതേ…!”
“പാറൂ…”
“മ്മ്…”
“കാണിക്ക് പൊന്നേ…”
“വേണോ ടാ…?”
“മ്മ് വേണം…!”
“പ്രശ്നോന്നുമാവൂല്ലല്ലോ ടാ…? പേടിയായോണ്ടാ…!”
“ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല., നീ പേടിക്കേം വേണ്ടാ. കാണിക്ക്…!”
എത്ര ഭംഗിയായാണ്, അവനവന്റെ കാര്യം നടത്തി എടുത്തത്…! പാറു എന്ന പൊട്ടിപ്പെണ്ണിന്റെ നല്ല നാളുകൾ അവിടെ തീരുവായിരുന്നു, എന്നെന്നേക്കുമായി…!
ഫോൺ ചുമരിനോട് ചേർത്ത് ചാരി വച്ചു. പട്ടുടുപ്പിന്റെ ഹുക്കുകൾ ഓരോന്നായി എടുത്തു., ശരീരത്തിൽ നിന്നുമാ മറ മുഴുവനായും വേർപ്പെട്ടിരുന്നു.
“പാറു കാണാൻ പറ്റുന്നില്ലെടി…, കുറച്ച് ഇങ്ങോട്ട് നീങ്ങി നിക്ക്…!”
കാതിലൂടെ അവന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി. അല്പം കൂടെ നീങ്ങുമ്പോ, അവന്റെ ചിരി ഞാൻ ഫോണിലൂടെ കണ്ടിരുന്നു., അതോടൊപ്പം അവന്റെ കൈ നീങ്ങി താഴേക്ക് പോയി തൊടുന്നതും.
“ഷിമ്മിയൂര്…!”
യജമാനനെ അനുസരിക്കുന്ന വെറുമൊരു നായ മാത്രമായി മാറി ഞാനാ നിമിഷങ്ങളിൽ…!
തല വഴി ഷിമ്മിയും ഊരി എറിഞ്ഞു., പറയാതെ തന്നെ ബ്രായും…!
“ഉഫ് ന്റെ പെണ്ണേ…”
അവന്റെ കൈകൾ കീഴ് ഭാഗത്തിരുന്ന് ചലിക്കാനും തുടങ്ങി. ഒരുനിമിഷം എന്നിലെ പെണ്ണിന് ബോധം വീണ പോലായിരുന്നു., കൈകൾ മാറിൽ കൂട്ടി കെട്ടി ഞാൻ നിന്നു.
“മാറ്റേടി…”
അതൊരു അപേക്ഷ തന്നായിരുന്നു. വിറയലോടെയാണ് ഞാൻ കൈകൾ മാറ്റിയത്.
“താഴെ കാണിക്ക്…!”
സംസാരശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ടവളെ പോലെ ഞാനില്ലാന്ന് തലയാട്ടി.
“കാണിക്കേടി…”
ഇത്തവണ തലയാട്ടാൻ കൂടി കഴിയാതെ എന്റെ കൈകൾ പാവാടയിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു. ഹുക്ക് വിടുവിച്ച്, ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നതും നിലത്തേക്ക്…!
“അയ്യേ അടിയിലൊന്നും ഇല്ലേടി…? എങ്കിലും കൊഴപ്പോല്ലാ, നീറ്റ് and ക്ലീൻ…!”
ആ അവസ്ഥയിലും അവന്റെ വായിൽ നിന്നും വീണത് കേട്ട് ഞാനാകെ ചൂളി പോയിരുന്നു.
“പാറു…”
“എടി…”
“മ്മ്…”