❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം14✨️❤️ [𝓐𝓼𝓱𝔀𝓲𝓷𝓲 𝓚𝓾𝓶𝓪𝓪𝓻𝓪𝓷] 415

സിദ്ധാർഥിന്റെ അപ്പോഴത്തെ സ്വരത്തിനൊരു ആഞ്ജാശക്തിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടാകണം ആസിഫ് തന്റെ കസേരയിൽ അസ്വസ്ഥതയോടെ ഇരുന്നു.

എന്താ ഭായ് ഒന്നും പറയാതെ ഇരിക്കുന്നത്…??? എന്തേലുമൊക്കെ പറയെന്നേ.” സിദ്ധാർഥ് പരിഹാസത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“നീ.. നീയെന്തിനാണ് എന്റെ ആൾക്കാരുടെ മേൽ അകാരണമായി കൈവെച്ചത്…???” ആസിഫിന്റെ പതറിച്ചയുള്ള ആ ചോദ്യം കേട്ട് സിദ്ധാർഥ് പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

‘ഹ..ഹാ.. ഹാ… എന്റെ പൊന്നോ.. കേട്ടിട്ട് ചിരിവരുന്നു. എന്താ ഭായ് ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണോ ഒരു സേച്ഛാധിപതി ഡയലോഗ് പറയുന്നത്. ഡയലോഗ് പറയുമ്പോഴൊരു പവറൊക്കെ വേണ്ടേ. മോശം.. മോശം. അഹ്‌ എന്തായാലും പോട്ടെ.”

“പ്ഭാ പുല്ലേ… എന്റെ ചോദ്യത്തിനു ഉത്തരം താടാ… ഇല്ലെങ്കിൽ അടുത്ത അടി നിന്റെ മുഖത്തായിരിക്കും.” സിദ്ധാർഥിന്റെ പരിഹാസം കേട്ട് മേലാകെ വിറഞ്ഞുകേറിയ ആസിഫ്, തന്റെ ബലിഷ്ഠമായ കൈകളാൽ ഇരുമ്പ് മേശയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു കൊണ്ട് ചീറി.

ആസിഫിന്റെ ആ അടിയിൽ മേശമേലിരുന്ന അടുക്കിയ പേപ്പറുകളും മറ്റും തറയിൽ ചിതറിവീണു.

“കൂൾ ഡൗൺ മാൻ കൂൾ … തന്റെ ആൾക്കാർ എന്തിനാ ഗോപലേട്ടനെ പോലെയുള്ള പാവം മനുഷ്യരോട് ഇത്ര ക്രൂരമായി പെരുമാറിയത്. അതോണ്ടല്ലേ ഞാൻ അതിൽ ഇടപ്പെട്ടത്.”

ആസിഫ് : “ഇതൊക്കെ ചോദിക്കാൻ നീയാരാടാ. ??? ഓ, ആ മൃതപ്രായനായി, നിസ്സഹായാവസ്ഥയിൽ മരണവും കാത്ത് കിടക്കുന്ന ധനുഷിന്റെ പാത പിന്തുടരാനും അവൻ തുടങ്ങി വെച്ച കർമങ്ങൾ പൂർത്തീകരിക്കാനും വന്ന അവന്റെ പിൻഗാമി…!”

“ഹ ഹാ പിൻഗാമിയോ…? ഞാനോ ! എന്നാ താൻ കേട്ടോ… ഈ ലോകത്തിൽ എനിക്കാരുടെയും കാലടികൾ പിന്തുടരേണ്ട ആവശ്യവുമില്ല, എന്നെയാർക്കും പിന്തുടരാനും സാധിക്കില്ല… I have my own ways.” സിദ്ധാർഥ് ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ മറുപടി നൽകി.