❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം13✨️❤️ [??????? ????????] 437

“മതി വായടക്കടാ.. അവന്റെയൊരു ഗുണൻ സാബ്. കുറേ നേരമായി സഹിക്കുന്നു…” എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അതിലിടപ്പെട്ട അർജുൻ, അലെക്സിന്റെ ശബ്ദനാളിയുടെ ഭാഗത്തിൽ കൈകൊണ്ടൊരു വെട്ട് കൊടുത്തു. അതോടെ അലക്സ്‌ ശബ്‌ദിക്കാനാവാതെ നിന്നുപോയി.

“ഡേയ് നീയെന്താ അവസാനം പറഞ്ഞേ… അഹ്‌.. നിന്റെ ഗുണൻ ഞങ്ങളുടെ തലയെടുക്കുമെന്നല്ലേ.. അങ്ങനെയെങ്കിൽ പിന്നെ നിന്റെ ഹൃദയം ഞാനാദ്യം നിലപ്പിച്ചേക്കാം…” സിദ്ധാർഥ് എന്നിട്ടയാളെ മുന്നോട്ടു തള്ളിയിട്ട് എന്തോ ചെയ്യാനൊരുങ്ങിയതും അർജുൻ അതിൽ ഇടപ്പെട്ടു.

“എടാ നീയെന്ത് ചെയ്യാൻ പോവാ.. മതിയെടാ… ” എന്നാൽ അർജുൻ പറയുന്നതൊന്നും കേൾക്കാതെ സിദ്ധാർഥ്, അവിടെ കിടന്ന രണ്ടു ബാറ്റണുകൾ ഓരോന്നായി കാലുകൾകൊണ്ട് പൊക്കിയെടുത്ത് ആരും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വേഗത്തിൽ അലെക്സിന്റെ രണ്ട് മുട്ടുകാലിലെ മർമ്മത്തിൽ എറിഞ്ഞുകൊള്ളിച്ചു.

ഇരുമ്പുവടി കൊണ്ടുള്ള ആ ഏറ് പ്രഹരത്തിൽ അലക്സ്‌ വല്ലാത്തൊരു ഞെരക്കത്തോടെ കാലുകൾക്ക് ക്ഷതമേറ്റ് തറയിൽ വീണത് കണ്ടിട്ടും സിദ്ധാർഥ് കലിയടങ്ങാതെ, തന്നെ അയാൾ ആക്രമിച്ചത് പോലെ അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ ചവിട്ടാനായി കാലുയർത്തിയതും അർജുൻ ഓടിവന്ന് അത് തടഞ്ഞു.

“അയാളെ വെറുതെ വിട്ടേക്ക് അച്ചു. നിനക്കെന്താ ഭ്രാന്തായോ. നിനക്ക് ബോധമില്ലേ. നീയെന്താണ് കാണിക്കുന്നത്. ഇത് കോളേജാണ്. കൊലക്കളമല്ല… നിനക്ക് ആരെയും കൊല്ലുവാനുള്ള അവകാശമില്ല. അയാൾക്കുള്ള ശിക്ഷ ഈശ്വരൻ നൽകിക്കോളും. നീയിങ്ങോട്ടൊന്നു വന്നേ…”

അജൂ, നീയെന്നെ വിട്ടേ.. നീയെന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഇയാളെ അങ്ങനെ വിട്ടുകൂടാ…” സിദ്ധാർഥ് അലെക്സിന് നേരെ നോക്കി ചീറിയിട്ട് അർജുന്റെ കൈവിടിയിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് അയാളുടെ നേർക്ക് പോകാൻ നോക്കി.

“എടാ ആദം, ജയാ… ഓടിവായോ… ഇല്ലെങ്കിൽ സിദ്ധാർഥ് ഇയാളെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യും.” അവിടെ കൂടി നിൽക്കുന്ന വിദ്യാർഥികളുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് നോക്കി അർജുൻ തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെ വിളിച്ചു.